پانزدهمين سالروز فروريزى ديوار برلين
۱۳۸۳ آبان ۱۹, سه‌شنبه
نهم نوامبر در تاريخ آلمان و اروپا، روز سرنوشت است.
درعين حال بايد گفت كه در تقويم آلمان روز نهم نوامبر بطور همزمان روز مهم ديگرى نيزبشمار ميايد. سال ۱۹۱۸ در همين روز بود كه فيليپ شايدمان سوسياليست، از مهتابى مجلس آلمان اعلام جمهورى در كشور را كرد. سلطنت قيصر ويلهلم دوم به پايان رسيد. سخنرانى او بدين قرار بود:
” كارگران و سربازان! ارزش اجتماعى اين روز را بخاطربسپاريد. رويدادى بى نظير به وقوع پيوسته است. ما وظيفه اى عظيم و غير قابل پيش بينى، پيش روى داريم. همه چيز براى مردم و همه چيز با كمك مردم است. نبايد اتفاقى بيفتد كه موجب بى حرمتى جنبش كارگرى شود. متحد، وفادار و وظيفه شناس باشيد. دوران قديم و سلطنت به پايان رسيد. برقرارباد نظم جديد. زنده باد جمهورى آلمان......”
دمكراسى نوپاى آلمان از همان آعاز با دشوارى مواجه شد. هم نيروهاى چپ وهم دست راستى ها ميخواستند هر چه زودتر بر آن مسلط شوند. نهم نوامبر سال ۲۳ ميلادى ناسيونال سوسياليستها در شهر مونيخ دست به راهپيمايى زدند. رهبرشان هيتلر بود كه ده سال بعد بطور قانونى قدرت در آلمان را به دست گرفت و دنيا را به سوى فاجعه عظيم جنگ جهانى دوم سوق داد.
نهم نوامبر سال ۳۸ سلسله اى حمله حساب شده در سراسر آلمان به كنيسه هاى يهوديان صورت گرفت و مغازه هايشان نيز غارت شدند. آن روز روزى سياه و شوم در تاريخ آلمان است.
آيا كسى در نهم نوامبر سال ۳۸ با ديدن اين فجايع ميتوانست تصور كند كه در سال ۸۹ يعنى ۵۱ سال بعد، ديوار برلين فروريزد كه رويدادى بود در ذات خود كاملا برعكس حوادث سال ۳۸ ؟؟
شب فروريزى ديوار و بازشدن مرز دو آلمان بيشترين سخنى كه در المان دمكراتيك سابق شنيده ميشد اين بود: جنون محض!!! چون موضوع باور كردنى نبود. اما چند ماه بيشتر نگذشت كه تظاهراتى در برلين شرقى در اعتراض به سياست هاى رهبران دفتر سياسى حزب حاكم آلمان دمكراتيك به راه افتاد. هزاران نفر از طريق مجارستان و سفارتخانه هاى آلمان به كشورهاى اروپاى شرقى گريختند. فشارها براى تضمين سهولت سفر براى كليه شهروندان آلمان شرقى سابق روز به روز افزايش يافتند. آن روز هنوز كسى نميتوانست آينده را پيش بينى كند و بداند كه در كنفرانسى مطبوعاتى در برلين شرقى مقررات جديدى اعلام ميشود به اين قرار كه ديگر لازم نيست براى عبور از مرز توقف كرد و مورد بازرسى واقع شد.
باز نهم نوامبر در تاريخ آلمان ثبت شد اما اين بار بعنوان روزى مثبت و فرخنده.
در عين حال مبارك بودن اين روز دليل اين نيست كه بسيارى از دشوارپى ها كه پس از اتحاد دو آلمان بروز كرده اند، تغيير كرده و حل شوند. فراموش نبايد كرد كه اتحاد داخلى به مراتب زمان بيشترى مى طلبد تا اتحاد دو كشوربا يكديگر.