1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

يكى از حساس‌ترين بحران‌هاى بين‌المللى در تاريخ ايران

۱۳۸۵ شهریور ۸, چهارشنبه

مناقشه بر سر برنامه‌ى اتمى ايران، با توجه به سرپيچى اين كشور از خواست سازمان ملل مبنى بر توقف غنى‌سازى اورانيوم، وارد دور تازه‌اى مى‌شود. همين امر از جمله موضوعات كانونى تحليل‌ها و تفسيرهاى رسانه‌هاى جهان است.

https://p.dw.com/p/A5ao
عکس: AP

ضرورت رايزنى در مورد تنبيهات

روزنامه‌ى آلمانى «زود دويچه تسايتونگ» (Süddeutsche Zeitung) در مورد پاسخ منفى ايران به شوراى امنيت سازمان ملل مى‌نويسد: «شوراى امنيت سازمان ملل با اولتيماتوم به ايران، خود را در وضعيت بسيار ناخوشايندى قرار داده است. چرا كه موضع تهران در مناقشه‌ى اتمى مدتهاست به اندازه‌ى كافى روشن است. رژيم ايران از پذيرفتن خواست سازمان ملل براى توقف موقت برنامه‌ى اتمى خود پرهيزمى‌كند. محاسبه‌ى غرب براى اينكه رهبرى ايران را زير فشار يك قطعنامه‌ى يك‌صدا وادار به تمكين سازد، همانطور كه انتظار مى‌رفت ناكام ماند. اگر شوراى امنيت بخواهد بااعتبار باقى بماند، اينك هيچ كار ديگرى نمى‌تواند بكند جز آن كه در مورد تنبيهات به رايزنى بپردازد».

ايران بمب را خواهد ساخت

روزنامه‌ى آلمانى «مركيشه آلگماينه» (Märkische Allgemeine) چاپ پوتسدام در مورد برنامه‌ى اتمى ايران مى‌نويسد: «تنها اين واقعيت كه اروپايى‌ها با احمدى‌نژاد افراطى بيشتر راه آمدند تا سلف طرفدار اصلاحات او خاتمى، اين نتيجه‌گيرى را تقويت مى‌كند كه سرسختى موفق‌تر از آمادگى براى گفتگو با غرب است. رژيم ملاها همچنين مى‌تواند اطمينان داشته باشد كه از اقدامات سخت از طرف روسيه و چين در شوراى امنيت جلوگيرى مى‌شود و واكنش نظامى يا عملى نيست يا ريسك بزرگى است. ايالات متحده‌ى آمريكا قابليت عمل محدودى دارد و در پايان آنچه كه باقى مى‌ماند نفت ايران به عنوان برگ برنده است. بنابراين ايران بمب را خواهد ساخت، زيرا تنها راه مصون نگاه‌داشتن خود از تعرض است. اينك غرب بايد براى خود روشن كند كه چگونه مى‌خواهد با اين مساله كنار بيايد و يا در غير اينصورت حاضر به چه ريسك‌ها و دادن كدام قربانى‌هاست».

احمدى‌نژاد با شوراى امنيت بازى مى‌كند

روزنامه‌ى آلمانى «فلنزبورگر تاگس بلات» (Flensburger Tagesblatt) در مورد پاسخ احمدى‌نژاد به سازمان ملل مى‌نويسد: «اينكه رييس‌جمهورى ايران محمود احمدى‌نژاد به اولتيماتوم سازمان ملل پاسخ منفى خواهد داد، از پيش روشن بود. درست همانطور كه هيچكس اجازه ندارد غافلگير شود اگر ايران نخستين بمب‌هاى اتمى خود را به نمايش بگذارد. نه، تهران با وقت بازى نمى‌كند، بلكه بيشتر احمدى‌نژاد است كه با شوراى امنيت سازمان ملل بازى مى‌كند. وى مى‌داند كه اين نهاد اتحاد ندارد و مى‌داند كه يكپارچگى جامعه‌ى بين‌المللى قابل رويت نيست. براى مسكو و پكن زمان تنبيهات هنوز فرانرسيده است. و ايالات متحده‌ى آمريكا؟ تراژدى اين كشور، در وجود وزير دفاع آن دانالد رامسفلد پيكر مى‌گيرد. به اصطلاح تهديدات او، مبنى بر اينكه نيروهاى جنگى ايالات متحده عليرغم ماموريت در عراق و افغانستان كوبنده هستند، براى يك ابرقدرت، تقريبا طنينى ترحم‌انگيز دارد».

رابين هود تهران

روزنامه‌ى ايتاليايى «كوريره دلا سرا» (Corriere dell Sera) چاپ ميلان در مورد پاسخ رييس‌جمهورى ايران مى‌نويسد: «به نظر مى‌رسد كه او هنگامى كه درباره‌ى آمريكا و برنامه‌ى اتمى صحبت مى‌كند، حالش از هر وقت بهتر است. به نظر مى‌رسد كه در گوشه‌اى تصوير آيت‌الله خمينى مراقب اوست، اما نگاه او كمى دلگيرانه است. احمدى‌نژاد كه در ماه اكتبر پنجاه ساله مى‌شود، از روى مانع نخستين سال رياست‌جمهورى پريد. او در انتخابات به عنوان «رابين هود» تهران پيروز شد و وعده داد كه از قدرتمندان بگيرد و به مستمندان بدهد. عجب تناقضى: يك شهردار پيشين كه در كارزار انتخاباتى تقريبا هيچگاه درباره‌ى سياست خارجى صحبت نكرده بود، يك سال است كه يكى از حساس‌ترين بحران‌هاى بين‌المللى در تاريخ كشورش را هدايت مى‌كند».

تهران در حال كسب نتيجه‌ى دلخواه

روزنامه‌ى فرانسوى «فيگارو» (Le Figaro) چاپ پاريس، در تفسير خود پيرامون پيشنهاد گفتگوهاى تازه از طرف ايران و همزمان پرهيز از غنى‌سازى اورانيوم مى‌نويسد: «پاسخ ايران ماهرانه است اما نه چندان مبتكرانه. اين پاسخ كافى است كه بذر نفاق ميان قدرت‌هاى بزرگ بپراكند. آمريكايى‌ها خواهان تنبيهات خواهند شد، چيزى كه هيچكس به موفقيت آن باور ندارد. در حالى كه چينى‌ها و روس‌ها از نو مجازات‌ها را كه مى‌تواند به منافع آنان در ايران آسيب وارد سازد رد خواهند كرد. فرانسوى‌ها و اروپايى‌ها ميان اين دو اردوگاه نوسان خواهند كرد تا خود را به پيشتاز توافقى تبديل كنند كه وجود ندارد. آنان با توجه به تنش‌هاى خاورميانه دلايل خوبى براى اين ارزيابى دارند كه نمى‌توان پيشنهادهاى گفتگوى ايران را رد كرد. تهران يكبار ديگر در حال كسب نتيجه‌اى دلخواه است: فرصتى ديگر براى اينكه بگذارد تا سانتريفوژهايش كار كنند و لحظه‌اى نزديك شود كه جمهورى اسلامى ابزار ساختن بمب اتمى را در اختيار داشته باشد».