يكسال پس از آغاز جنگ در عراق چگونه مى گذرد

در مركز شهر بغداد، در اطراف خيابان سعدوم، مردم اين منطقه پس از سرنگونى رژيم صدام «عبدالرحيم الهيلو» را به عضويت در كميته محل انتخاب كردند. اين يكى از آن ۸۸ كميته اى است كه اشغالگران آمريكايى پس از سرنگونى رژيم در بغداد ايجاد كردند.

دفتر كار «الهيلو»، اتاقى است بسيار ساده و بى تكلف و او در حال نوشتن نام زنى است كه مى خواهد براى پسرش شناسنامه جديد تقاضا كند و برايش كارى بيابد. اين زن مى گويد كه پسرش در روز ۹ آوريل سال گذشته جزو كسانى بوده كه مجسمه صدام را در ميدان فرودس به پايين كشيدند و تصوير او در برابر دوربين بسيارى از رسانه هاى جهانى قرار گرفت.

ولى از آن تاريخ بدين سو چيزى تغيير نكرده و نظام جديدى جايگزين نظام ديگر نشده و اين زن به شكايت مى گويد، در اين كميته تنها به يادداشت كردن نام او اكتفا كرده اند.

«الهيلو» مى گويد: برخلاف نظام گذشته كه تمامى فرامين از بالا صادر مى شد، اين كميته معناى دمكراسى از پايين دارد. هر كس مى تواند خواست ها و مشكلات خود را اينجا مطرح كند. اين كميته سپس اين عريضه ها را به شوراى منطقه مى فرستد كه اعضاى آن را همين كميته ها انتخاب مى كنند و شوراى منطقه در اداره شهردارى مستقر است.

ولى وى مى گويد كه در مورد مسئله امنيت كارى از او ساخته نيست. كليد اين مسئله تنها در دست آمريكايى ها و متحدين آنهاست. ولى آنها خيلى دير به كنترل مرزها پرداخته اند و به تروريست ها امكان داده اند، وارد خاك عراق شوند.

اين انتقاد روشنى است از سوى يك نماينده دمكراسى از پايين عراق، يعنى نهادى كه خود آمريكايى ها در كشور بنيانش نهاده اند. ولى بسيارى مى گويند كه همكارى اين كميته ها با تشكيلات ادارى آمريكايى يك صحنه سازى بيش نيست. در واقع كميته هاى محلى اراده اى از خود ندارند.

برخى ديگر كه به وزارتخانه ها رفت و آمد مى كنند، به انتقاد مى گويند كه وزارتخانه هاى بغداد هم چندان دمكرات تر نشده اند. مقام هاى اين وزارتخانه ها به همان شكل سابق اشغال شده اند، و وضع در مورد شوراى موقت حكومتى نيز به همين منوال است. در همه اين دستگاه هاى ادارى مى گويند كه بايد جايگاه شيعيان، سنى ها و كردها تضمين شده باشد.

پس از انتصاب وزيران جديد، اين وزيران مناصب را ميان اطرافيان خود تقسيم كردند و دست به اخراج كارمندان لايق و پرتجربه سابق زدند. البته بسيارى از وزيران اين امر را تكذيب مى كنند. ولى يك سخنگوى مجلس اعلاى شوراى اسلامى عراق كه از سازمان هاى مهمى شيعه در عراق است، وزيران عراقى را متهم مى كند كه دستگاه هاى ادارى از سوى فراكسيون هاى مختلف اشغال شده اند.

البته به يك دليل ساده: آنها تنها وزيران را انتصاب كردند، ولى نه معاونان وزير را. براى مثال هشيار زبارى، وزير خارجه كرد عراقى، مى بايستى يك معاون شيعه و يك معاون سنى در كنار او قرار گيرند، در حاليكه چنين اتفاقى نيافتاده است. حامد البياتى كه قرار بوده خود معاون وزير خارجه عراق شود، مى گو يد: “وزيران معاونانى را پيشنهاد داده اند كه از سوى شوراى حكومتى پذيرفته نشده اند. پس از آن اعضاى شوراى حكومت موقت نامزدهاى خود را معرفى كردند، كه در پى آن پاول برمر شاكى شده. پس از آن خود برمر مى خواست تصميم بگيرد كه آنقدر مشغول است كه به اين كارها نمى رسد، آنهم با اين قانون اساسى جديد. و اين به تعويق افتادن ها خسارات زيادى ببار آورده است.”