وضعيت اسفناك كارگران اخراجى شركت واحد / گفتگويى با ابراهيم مددى
۱۳۸۵ مرداد ۹, دوشنبه
گفتگو: داود خدابخش
دویچه‌وله: آقای مددی، شما را از قرار معلوم برای بازجویی خواسته بودند. می‌توانید بگویید مسئله چه بوده؟
ابراهيم مددی: پیرو اتفاقاتی که برای اعضای سندیکا افتاده بود، چهارشنبه هفته‌ى گذشته برگه‌ای از طرف دادسرای کارکنان دولت شعبه چهار برای من ارسال شد که ظرف سه روز باید خودم را آنجا معرفی می‌کردم. من در روز شنبه‌ى این هفته مراجعه کردم و آقای مومنی بازپرس شعبه مربوطه وقتی که مطلع شد من در شرکت واحد کار می‌کنم، موعد دیگری را برای من تعیین کردند که در حدود ۱۰ تا ۱۲ روز دیگر من باید مجدداً مراجعه کنم. نکته‌ى حقوقی که اینجا قابل توضیح است این است که کارکنان دولت شامل کارمندان رسمی وزارتخانه‌های مختلف می‌شوند، در حالیکه کسانى که بصورت کارگر در استخدام موسسات هستند از شمار کارکنان دولت خارج هستند و اینهم به لحاظ حقوقی از ويژگی‌های خاص پرونده‌ی ما هست. مطابق پرسش‌هايى که ما کردیم، ظاهرا دیگر دوستان ما هم در آینده احضار خواهند شد.
دویچه‌وله: حالا نگفتند که علت این احضار چه هست؟
ابراهيم مددی: در آن برگه نوشته شده است، اخلال در نظم. یعنی اتهام اینجانب اخلال در نظم است. حالا این اخلال در نظم در چه مکانی، در چه محلی و در چه تاریخی بوده است، آن باید در پرونده این جانب معلوم بشود، یا شاکی اینجانب باید مشخص بشود که این موارد برای ما روشن نیست.
دویچه‌وله: الان وضعیت اشتغال کارگرانی که دستگیر شده بودند و تعدادشان هم کم نبوده، چگونه است؟ آیا به سرکارشان برگشته‌اند یا همچنان خارج از شرکت واحد هستند؟
ابراهيم مددی: پیرو مراجعه حضوری که افراد اخراجی در تاریخ ۲۴ تیرماه ۱۳۸۵ در وزارت کار داشتند و متعاقب آن یک گروه از کارگران اخراجی، منجمله من، برای مذاکره با مسئول مربوطه به داخل وزارتخانه رفتیم که منجر به بازداشت ۸ نفر از افراد حاضر در وزارت کار از جمله اینجانب شد، بوسیله حراست شرکت واحد نيز کارگران اخراجی بسرعت احضار گردیدند و تحت فشار، ارعاب و ترس آنها را وادار به تعهدنامه نویسی علیه خودشان کردند و آنها را به کار با این شرایط برگرداندند. اما حدود ۵۵ نفر از افراد کماکان برخلاف مقررات جاریه هنوز از حق ادامه اشتغال محروم هستند. امروز هم ما در اداره کار شرق تهران حضور پیدا کرده‌ایم و از ساعت ۱۰ صبح حدود ۵۰ نفر از کارگران اینجا هستند و از مسئولین مربوطه خواستار پیگیری هستیم. با توجه به اینکه رییس اداره مذکور در محل نیست و طبق شنیده‌ها ایشان را در هفته گذشته تعویض کرده‌اند یا به روایتی ایشان در رابطه با همین بحران پرونده‌های اخراجی کارگران شرکت واحد استعفا داده‌‌اند ، ما منتظر هستیم که آقای صادقی که بعنوان معاون اداری این اداره با مقامات عالیه وزارت کار در حال گفتگو هستند، نتایج را به ما اعلام کنند. ما تا حصول نتیجه در اداره کار به شکل تحصن حضور داریم.
دویچه‌وله: یعنی الان در این لحظه شما در اداره کار هستید؟
ابراهيم مددی: بله. الان در اداره کار شما دارید با من گفتگو می‌کنید.
دویچه‌وله: آقای مددی از وضعیت آقای منصور اسانلو اطلاعی دارید، چون گفته می‌شود که خانواده‌شان گفته‌اند که احتمال آزادی ايشان هست و مقدماتی چیده شده برای آزادی؟
ابراهيم مددی: حقیقت این است که ما به این قول و قرارها هیچگونه اعتمادی نداریم و تا ایشان را خارج از زندان و در منزلشان ملاقات نکنیم، حقیقت‌اش به این گفته‌ها ما اعتمادی نداریم. اینهم باز فکر می‌کنم بنوعی یک حرکت ويژه‌ای علیه ایشان باشد، به لحاظ اینکه شاید از نظر روحی ـ روانی ایشان را بنوعی تحت تاثیر قرار بدهند. چون وکلای ایشان ادامه بازداشت او را مطابق بر قوانین و مقررات جاری کشور نمی‌دانند و لايحه‌اى در اینمورد برای آن دادگاه مورد نظر ارسال و تقاضای تبدیل قرار بازداشت ایشان را کرده‌اند. و تا آنجایی که من در جریان هستم، ابلاغ رسمی هم برای تعیین وثیقه جدیدی برای ایشان انجام نشده است.
دویچه‌وله: حالا آقای مددی یک سوال و آن اینکه این کارگرانی که گفتید ۵۵ نفر الان همچنان اخراج شده‌اند و در اشتغال نیستند، الان معیشت خودشان را چگونه تامین می‌کنند؟
ابراهيم مددی: این کارگران که از زمستان ۸۴ شکایت‌های خودشان را تسلیم اداره کار کرده‌اند، متاسفانه به دلیل نواقص قانونی هم‌اکنون از دریافت هرگونه دستمزد و حقوق محروم می‌باشند و این کارگران بعضا با فروش لوازم خانه یا قرض گرفتن از فامیل یا با کمک جوانمردانی که پیدا شده‌اند، زندگی خودشان را به شکل بسیار محدود و سختى مى‌گذرانند. و نکته دیگری که باعث افزایش فشار بر این کارگران شده این است که دفترچه‌های بیمه‌های درمان اینها هم به دلیل اینکه اخراج هستند فاقد اعتبار است و هم‌اکنون این کارگران با مشکل دارو و درمان پزشکی خود و خانواده‌هایشان مواجه هستند. بعضی از این کارگران خانواده‌هایشان دچار بیماری‌های خاص هم هستند که مشکلات آنها مضاعف‌تر است.
دویچه‌وله: حالا سوال آخر. حقوق رانندگان یا کارگران شرکت واحد آنموقعی که اشتغال به كار داشتند، بطور متوسط چقدر بوده؟
ابراهيم مددی: حداقل حقوق کارگران در کشور ما، آنچنانکه همگان می‌دانند، ۱۵۰ هزار تومان است که معمولا کارگران به دلیل عدم دستمزد کافی بصورت اضافه‌کاری یا پیدا کردن کار دوم تقریبا معیشت خودشان را بصورت بخور و نمیر تأمين می‌کنند. با یک دستمزد خانواده کارگری تامین نمی‌شود. رانندگان شرکت واحد معمولا کار دوم هم بمانند همه کارگرهای دیگر دارند.
دویچه‌وله: یعنی الان بطور مشخص شرکت واحد برای یک راننده چقدر می‌پردازد؟
ابراهيم مددی: ببینید، کارگر یا راننده‌ای که مثلا ۲۰ سال سابقه کار دارد در حدود ۲۲۰هزارتومان دریافت می‌کند که بخشی از این مبلغ بعنوان مالیات و بیمه کم می‌شود که معمولا آن مبلغ باقیمانده با توجه به اقساط مختلفی که بابت بدهکاری‌هایشان می‌پردازند، برای تأمین هزینه زندگی کافی نیست. خط فقر در کشور ما بوسیله بانک مرکزی در سال‌های ۸۲ و ۸۴ حدوداً ۳۰۰ الی ۳۵۰هزارتومان تعیین شده است، در حالیکه معدل دریافتی کارگران شرکت واحد با این مبلغ فاصله بسیار دارد.