وزير دادگسترى اسرائيل: ما را از سازمان ملل اخراج خواهند كرد

دوگاه مرگ رژيم نازى، جان سپرده بود.

تفسيرى از بتينا ماركس، همكار صداى آلمان در تل آويو

********

وزير دادگسترى اسرائيل تومى لاپيد احتمالا نميدانست كه سخنان او چه عكس العمل هاى شديدى بوجود خواهد آورد و از يكطرف باعث بوجود آمدن طوفان خشم اعضاء كابينه اسرائيل و از طرف ديگر جلب توجه وسيع بين المللى به گفته هاى انتقادآميز او نسبت به رفتار سربازان اسرائيلى در نوار غزه خواهد شد، و لاپيد اولين وزير دولت اسرائيل است كه چنين سخنانى به زبان آورده است.

اظهارنظر لاپيد بيان گر ناراحتى فزاينده در ميان بخشى از مردم اسرائيل از بابت سياست واقعا مخرب اسرائيل در قبال فلسطينى ها است. هرچند قضيه لاپيد خاتمه يافته، معهذا فيلمهاى خبرى و مستند، از صحنه هائى مانند فرار انسانها از برابر تانكهاى ارتش اسرائيل، يا خراب كردن خانه هاى فلسطينى ها با بولدوزر و بيخانمان شدن خانواده ها، و كودكان گيان باعث خشم و عصبانيت مردم بسيارى از كشورها و مناطق جهان شده و بر مردم خود اسرائيل هم كه اين تصاوير را برصفحه تلويزيون مى بينند بى تأثير نبوده است.

در پى عمليات نظامى اخير ارتش اسرائيل در نوار غزه كه با نام بى مسماى قوس و قزح صورت گرفت، جنبش صلح طلبى اسرائيل با ترس و لرز و ملاحظه اظهارنظرى مخالفت آميز كرد و مفسرين روزنامه ها بيملاحظگى سربازان اسرائيلى در مورد مردم غيرنظامى فلسطين را بباد انتقاد گرفتند و نمايندگان تلويزيون اسرائيل در كشورهاى خارجى از تأثيرات بسيار نامطلوب اين اعمال براى تصوير اسرائيل در افكار عمومى جهان گزارش دادند.

تومى لاپيد ضمن صحبت هايش گفت: ما را از سازمان ملل متحد اخراج خواهند كرد و يك مفسر سياسى اسرائيلى كه بتازگى از سفر خارج به وطن بازگشته بود گفت: مردم جهان از ما نفرت دارند. ترديدى نيست كه وجهه اسرائيل به حداقل ممكن تنزل كرده است و سياست دولت اسرائيل فقط باعث خرابى و انهدام و روند صلح خاورميانه هم خرد و متلاشى شده است.

چشم انداز آينده هم هر روز بدتر ميشود. زيرا در نوار غزه و كرانه باخترى رود اردن نسلى از فلسطينى ها در حال رشد و نمو است كه اسرائيل را فقط بصورت سركوب گران پشت موانع خيابانى و پشت پستهاى بازرسى و سيم هاى خاردار مى بيند كه خودش خودش را محصور ميكند.

كودكانى كه در خانه هاى خراب شده در اردوگاه فراريان رفح بازى مى كنند چيزى جز سربازان اسرائيلى و تانكها و بولدوزرهاى آنها نديده اند. اولين كودكانى كه در پشت موانع خيابانى بدنيا آمدند، زيرا مادران آنها را در راه بيمارستان متوقف كرده بودند، امروزه تقريبا چهار ساله شده اند. اين كودكان با تصويرى از اسرائيل بعنوان دشمن بزرگ ميشوند نه يك كشور همسايه، كه انسان بتواند با آن در صلح و صفا زندگى كند.بلكه دشمنى است كه بايد با آن مبارزه و آنرا نابود كرد.

در اسرائيل اولين صداهاى اعتراض بلند ميشود، ولى اين صداها هنوز تبديل به جنبشى اعتراضى نشده است، و احزاب اقليت از خود راى و نظرى ندارند و در حاليكه وزير دادگسترى اسرائيل از دولتى كه خود وابسته به آن است انتقاد ميكند، رهبر اقليت شيمون پرز با نخست وزير كشور آريل شارون درباره امكان مشاركت در همين دولت مذاكره مى كند.