ورزش زمستانی بدون برف و کوه!
۱۳۸۶ دی ۶, پنجشنبه
آیا می‌توان به ورزش‌های زمستانی اندیشید و یاد کوه و کمر نیفتاد؟ پاسخ مثبت است. چگونه؟ همان طور که برای شنا کردن نباید حتماً دل به دریا و رودخانه زد، برای اسکی هم نباید سر به کوه گذاشت. سالن‌های بزرگ اسکی سربسته، رویای پیست‌های پوشیده از برف در ۳۶۵ روز سال را به واقعیت تبدیل کرده‌اند. این "یخچال‌های بی‌در و پیکر" اسم‌های گوناگونی دارند: مانند "پارک برفی" یا "دنیای برف".
در روزگار تغییرات اقلیمی و در خیلی جاها در روزگار قحطی برف، طرفداران ورزش‌های زمستانی چاره‌ای اندیشیده‌اند. یک دسته به سالن‌های سرپوشیده قناعت کرده‌اند.
به این ترتیب ورزشکاران حرفه‌ای یا تفریحی، آزاد و رها از قید و بند فصل، می‌توانند وسط گرمای سوزان تابستان سوار بر اسنوبردها و چوب اسکی، به ریش "ابر و باد و مه و خورشید و فلک" بخندند.
دسته دیگر از دوستداران ورزش های زمستانی، خود را اصلاً از قید برف رهانیده‌اند و روی زمین صاف بدون برف، بدون این که از رشته ورزشی شان صرف نظر کنند، ابزارشان را با فصل‌های گوناگون تطبیق داده‌اند. این دسته بی‌خیال از برف، روی پیست‌های چمنی می‌پرند.