واكنش‌ها در ايران در رابطه با صدارت اعظم خانم آنگلا مركل

مصاحبه گر: داود خدابخش

دویچه وله: آقای نرسسیان، بالاخره پس از یک رشته مذاکرات طولانی میان احزاب سوسیال دمکرات و دمکرات مسیحی آلمان توافق شد که خانم آنجلا مرکل مقام صدارت اعظم آلمان را برعهده بگیرند. دولت ایران تاکنون چه واکنشی نسبت به این مسئله نشان داده است؟

نرسسیان: واکنش دولتی بصورت رسمی بیان نشده است. يعنی تا الان هم که من اخبار را پیگیری کرده ام نه وزارت خارجه و نه هیچکدام از مقامات رسمی اعلام موضع نکرده اند و فکر می کنم احتمالا موضعگیری آنها می افتد به جلسه ی هفته ی دیگر سخنگوی وزارت خارجه، یا احتمالا موقعی که خانم مرکل کار خودشان را آغاز کنند و یا حداقل موضعگیری رسمی داشته باشند.

دویچه وله: فکر می کنید دیپلماسی دولت ایران چه تفاوتی میان دمکرات مسیحی‌ها و سوسیال دمکرات‌های آلمان قائل باشد؟

نرسسیان: البته من فکر نمی کنم تفاوت چندانی قائل باشد. چون آلمان بعنوان کشوری که عضو اتحادیه اروپاست سیاست یکسانی را درقبال ایران اتخاذ می کند. یعنی همان سیاستی که این اتحادیه در برابر ایران داشته باشد، آلمان هم به تبعیت آن این سیاست را پیگیری خواهد کرد. فقط تنها کاری که شاید بکند اینست که آلمان در طول دوره ی صدارت اعظم خانم مرکل شاید یک مقدار به آمریکا نزدیکتر بشود و آن بهرحال تصمیم گذار خواهد بود.

دویچه وله: حال با اين تفاوتی که ایران میان این دو حزب قدرتمند قائل هست، آیا این احتمال را می دهد که آلمان از اين پس همکاری و همفکری بیشتری با ایالات متحده آمریکا در مناقشه ی با ایران داشته باشد؟

نرسسیان: آنچه مسلم است خانم مرکل، همانطوری که خودشان هم بارها گفته اند، ترجیح می دهند موضعی را که در قبال ایران اخذ می کنند موضعی از طریق دیپلماتیک و از طریق گفتگو و مسالمت آمیز باشد و ترجیحا نیز، گفته اند که با اقدامات نظامی مخالف اند. من فکر نمی کنم در این شرایط که دولت ائتلافی هم هست و وزارت خارجه هم احتمالا دست سوسیال دمکرات ها خواهد بود، این روابط با آمریکا بتواند طوری تاثیرگذار باشد که سیاستهای آلمان بنحوی بیشتر ضد ایران جهت گيرند. در نتیجه احتمال هست که سیاستهای آلمان و آمریکا خیلی نزدیک بشوند و این نزدیکی قطعا بر روی دیپلماسی آلمان و ایران تاثیر می گذارد. اما،‌ فکر نمی کنم در این مقطع یا حداقل در آینده ای نزدیک این تاثیرگذاری به آنصورت باشد که بیشتر شاهد سیاست منفی ای از طرف آلمان در قبال ایران باشیم.

دویچه وله: به نظر شما مناقشات اتمی بین ایران و اتحادیه اروپا چه تاثیری بر مناسبات اقتصادی بین ایران و آلمان داشته، آیا تاثیر منفی گذاشته است؟

نرسسیان: تا حالا که فکر نمی کنم تاثیرى منفی گذاشته است. چون درهرحال هر دو طرف روابط تجاری گسترده ای دارند که به نفع هردو طرف هست که این ارتباط ها ادامه داشته باشد. و کسانی هم از هر دو طرف هستند که می گویند که این ارتباطات باید بنحوی از ادامه ی رسیدگی به پرونده ی اتمى تاثیر بپذیرد. مثلا بعضی ها در ایران می گویند که وقتی کشورهای ديگر در قبال ایران به بن بست برمی خورند و خواهان ارجاع پرونده به شورای امنیت می شوند، ما هم باید در مناسبات اقتصادی و تجاری مان با آنها تجدید نظر کنیم. اما من فکر نمی کنم حداقل در آینده ای نزدیک روابط تجاری ایران با آلمان یا با سایر کشورهای اروپایی لطمه ی زیادی ببیند.

دویچه وله: مطبوعات ایران چه واکنشی نسبت به نتیجه‌ی انتخابات در آلمان نشان داده‌اند؟

نرسسیان: اکثر مطبوعات خبر صدراعظمی خانم مرکل را منعکس کرده‌اند. اکثرشان صفحات اول خود را به عکس ایشان اختصاص داده‌اند. اکثر روزنامه بیشتر به این مسئله که ایشان اولین زن صدراعظم آلمان هست پرداخته‌اند و اینکه دولت‌شان دولتی ائتلافی ست، گرهارد شرودر نخواهد بود، اما از ۱۴ پست وزارتخانه ها ۸ پست متعلق به سوسیال دمکراتهاست. تنها روزنامه‌ای که می‌شود گفت در قبال انتخاب خانم مرکل در برابر ایران موضعگیری کرد، یکی روزنامه‌ی جمهوری اسلامی بود، که گفته بود با توجه به پیوندهای نزدیکی که قبلا اشاره شده بود كه خانم مرکل با آمریکا دارد و همینطور نزدیکی ایشان با اسرائیل، این ممکن است که بر روابط ایران و آلمان اثرگذار باشد. البته فردی که این مقاله را نوشته همچنین گفته بود که انتظار دارند خانم مرکل در سیاست خارجی شان سیاست مستقلی را در پیش بگیرد، و همینطور نوشته بودند که اگر چنین سیاستی را در پیش نگیرد و بخواهد با تاثیرگیری از آمریکا و اسرائیل سیاست با ایران را دنبال بکند، این یک عقبگرد برای آلمان خواهد بود.

روزنامه‌ی دیگری هم که تلویحا اشاره‌ای به انتخاب خانم مرکل و تاثیرش برایران کرده است، روزنامه ی قدس بوده که فقط در تیترها اشاره کرده است که الان مثلث واشنگتن، لندن و برلین با حضور خانم مرکل شکل گرفته است. بقیه روزنامه‌ها چندان از زاویه تاثیرش بر سیاست خارجی و رابطه‌اش با ایران نپرداخته بودند و بیشتر به مشکلاتی که خانم مرکل در آینده از نظرمقابله با بحران اقتصادی، نرخ بیکاری و مسایلی چون ورود ترکیه به اتحادیه اروپا بیشتر به اینها پرداخته بودند.