همبستگى ميان فعالان حقوق زنان در عراق و ايران
۱۳۸۵ آبان ۴, پنجشنبه
�ان عراقى شوند. اين زنان از تجربه همرزمان خود در ديگر كشورهاى جهان، بويژه ايران بهره مى‌برند.
خانم ينار محمد، رييس ”سازمان آزادى زنان عراق“، براى انجام سخنرانى و معرفى سازمان خود به شهر بن آمده است. در سخنرانى خود در سالن كنفرانس راديو صداى آلمان از مشكلهايى مى‌گويد كه هم اكنون زنان عراقى با آن مواجه هستند: از بيكارى و نبود امنيت و از خشونتهاى مذهبى كه در بسيارى موارد زنان قربانى آن مى‌شوند. از قانون اساسى جديد عراق مى‌گويد كه قوانين خانواده عراق را، دستاورد مبارزات زنان عراقى طى دهه‌هاى بسيار را، به زير سوال برده است. زيرا اصلى در اين قانون وجود دارد كه مى‌گويد همه قوانين عراق بايد همخوان با قوانين شريعت باشند، قوانينى كه با موازين بين‌المللى حقوق بشر همخوانى ندارند. بدين ترتيب بسيارى فشارها بر زنان جنبه قانونى پيدا مى‌كنند، همچون شيوه طلاق، چند همسرى، سرپرستى كودكان و بسيارى مسائل ديگر كه زنان ايرانى نيز طى چند دهه اخير با آن روبرو بوده‌اند.
در ايران نيز قوانين خانواده‌اى كه در مجموع دستاورد جنبش زنان ايران بودند پس از انقلاب ايران كنار گذاشته شدند و قوانين همخوان با شريعت جاى آنها را گرفتند. قوانينى كه جنبش كنونى زنان در ايران از آن به عنوان قوانين زن‌ستيز ياد مى‌كند و خواهان اصلاح آن است.
ينار محمد در مصاحبه با بخش فارسى صداى آلمان شركت مى‌كند. مى‌گويد: ”ما به عنوان گروه زنان فكر مى‌كنيم كه گروههاى زنان در سراسر جهان نياز به همبستگى بين‌المللى دارند. اما در سطح منطقه‌اى فكر مى‌كنيم كه زنانى كه بيش از زنان ديگر به ما نزديك هستند و بخاطر حكومت جمهورى اسلامى ايران براى چند دهه مشكلهايى شبيه به اكنون ما داشته‌اند زنان ايرانى هستند. براى همين ما همه كانالهاى ارتباطى با آنها را باز نگاه مى‌داريم.“
ينار محمد تشابهى در سرنوشت حقوقى زنان ايرانى و عراقى مى‌بيند و اين چيزى است كه به عقيده او اين دو گروه زنان در منطقه خاورميانه را به هم نزديك مى‌كند. به گفته خانم محمد زنان عراقى هم از جنبش زنان در ايران حمايت مى‌كنند، هم از آن مى‌آموزند.
ينار محمد مى‌گويد: ”ما از مبارزه زنان ايرانى حمايت كرده‌ايم، از جمله با امضاى درخواست نامه‌اى كه در باره لزوم تغيير قوانين زن‌ستيز در ايران منتشر كردند. در ضمن ما در ارتباط دائم با برخى از فعالان ايرانى حقوق زنان هستيم، مثل مهرنوش موسوى و ثريا شهابى، كه زنانى بسيار مترقى هستند. ما حس مى‌كنيم كه مى‌توانيم از تجربه آنان بياموزيم. حس مى‌كنيم كه از آنها سازش‌ناپذيرى را ياد مى‌گيريم. براى همين داشتن ارتباط با آنها براى ما بسيار مهم است.“
”سازمان آزادى زنان عراق“ درصدد است كه تلويزيونى در عراق تاسيس كند كه برنامه‌هاى آن براى كشورهاى خاورميانه پخش شود. هدف آن است كه برنامه‌هايى براى زنان سكولار و مدرن خاورميانه توليد شود.
ينار با اميدوارى می‌گويد: ”اين سازمان مىخواهد كه اگر موفق به تاسيس چنين تلويزيونى شود از فعالان ايرانى حقوق زنان به عنوان همكاران اصلى خود دعوت به همكارى كند. چون زنان ايرانى هم رنج بسيار كشيده‌اند و هم نسبت به ديگر زنان در خاورميانه داراى تواناييها و تخصصهاى فراوان هستند. اين زنان تحصيلكرده هستند و تاريخى طولانى از فعاليتهاى سياسى پشت سر دارند.“
زنان ايرانى و عراقى نه تنها براى بدست آوردن حقوق زنان مى‌توانند با هم همكارى داشته باشند، بلكه براى نزديك شدن دو كشور همسايه، كه حدود ۸ سال را در جنگ با يكديگر به سر بردند، و براى دوستى مردم ايران و عراق.
ينار محمد در اين باره مى‌گويد: ”به نظر من زنان ايرانى و عراقى بايد با هم همكارى نزديكى داشته باشند چون هر دو گروه زير فشار هستند و حقوق خود را می‌خواهند. و براى آنكه حقوق خود را بدست بياورند بايد قوى باشند. براى همين حمايت از يكديگر بسيار مهم است. به نظر من براى دوستى ميان ملتها بخصوص مهم است كه كارهاى فرهنگى مشتركى انجام گيرد. مهمترين حوزه فرهنگى كه مى‌تواند تاثيرگذار باشد موسيقى است. بخصوص كه ايرانيان و عراقی‌ها از موسيقى يكديگر لذت مى‌برند.“
ينار محمد مىخواهد بدين منظور فستيوال موسيقى‌اى را سازماندهى كند كه شعار آن صلح، برادرى و دوستى باشد.