هفته دوم كنفرانس محيط زيست نايروبى
۱۳۸۵ آبان ۲۱, یکشنبه
وبى سخنرانى مى‌كند. به همراه وى ۱۵۰ تن ديگر از وزراى مسئول كشورهاى گوناگون جهان در اين كنفرانس شركت دارند.
هدف اين كنفرانس براى ”مودى آوورى“، معاون رئيس جمهور كنيا، از ابتدا مشخص بود: نشان دادن اين مسئله كه تغييرات جوى بزرگترين خطر براى انسان‌ها محسوب مى‌شود.
داده‌هاى علمى مطرح شده در اين كنفرانس اين نظر را تأييد مى‌كنند. مشكل اينجاست كه وقتى حدود شش هزار تن از سياستمداران، كارشناسان علمى و مدافعان حفظ محيط زيست به مدت دو هفته در اين باره بحث مى‌كنند، عملا گرفتن نتايج مشخصى از اين گفتگوها ناممكن است. اما با وجود اين رئيس هيئت نمايندگى هلند خرسندى خود را از جريان مذاكرات در اين كنفرانس عنوان كرد:
”من حال فقط مى‌توانم خوشبين باشم. فكر مى‌كنم كه كنفرانس در هفته گذشته بخوبى جريان يافت. ما بطور اساسى درباره مشكلات كشورهاى درحال توسعه و محيط زيست گفتگو كرديم. در جريان بحث‌ها ما برنامه‌اى پنج ساله را آماده كرديم كه در آن به امكانات كشورهاى درحال توسعه براى تطابق با تغييرات جوى موجود توجه شده، كه حائز اهميت بسيارى است. در عين حال درباره دراختيار قرار دادن كمك به كشورهاى درحال توسعه، براى نمونه در انجام پروژه‌هاى ساخت آب‌بندها براى جلوگيرى از سيلاب‌هاى بزرگ و غيره نيز نتايج مثبتى بدست آمد. در مجموع گفتگوها سازنده بودند.“
اما اين خوشبينى را همه شركت كنندگان در كنفرانس نداشتند. كريستف بالس، نماينده سازمان ”جرمن واچ“ مشكلات بزرگى را برسر راه مى‌بيند:
” در هفته اول موضوعات به كندى مطرح شدند. نمايندگان بسيارى از كشورها خود را زير ماسك دلايل ظاهرى براى توجيه اقدامات كشورهايشان خود پنهان كرده بودند. به همين دليل پويايى كمى در جريان گفتگوها بچشم مى‌خورد. فقط مى‌توان اميدوار بود كه در هفته دوم وزرا و نمايندگان سياسى كشورها بتوانند تحركى در گفتگوها ايجاد كنند. آنان مى‌بايد حوزه مسئوليت‌هاى خود را گسترش دهند و فقط در پشت آمار و جزئيات تكنيكى كار پنهان نشوند. اين واقعا باعث تأسف است.“
تحرك اساسى مى‌بايد در گفتگو ها ايجاد شود. موضوع بر سر روند ادامه كار كنفرانس كيوتو است. قراردادهاى منعقد شده تا سال ۲۰۱۲، يعنى تا شش سال ديگر پايان مى‌يابند و مى‌بايد مقررات جديدى تصويب شوند. در نايروبى هنوز به موضوع به اصطلاح ”كيوتوى دوم“ پرداخته نشده، به همين جهت تلاش مى‌شود كشورهاى درحال توسعه را نيز به شركت فعال در انجام مقررات ترغيب و تشويق كنند. زيرا آنان اگرچه خود در توليد گازهاى گلخانه‌اى بيشترين ميزان مشاركت را ندارند ولى از عواقب ناشى از آن بزرگترين لطمات را مى‌خورند. و از طرف ديگر با توجه به رشد جمعيت سريع در اين كشورها، بزودى آنان كشورهاى صنعتى را در ميزان آلوده كردن محيط زيست پشت سر خواهند گذاشت.
هفته سختى در انتظار شركت كنندگان در كنفرانس نايروبى است. شايد لااقل زيبايى محل برگزارى كنفرانس كمكى باشد كه شركت كنندگان بتوانند به نتايج موثرترى براى حفاظت از محيط زيست دست يابند.