هفتاد و پنجمين سالگرد تولد اومبرتو اكو، نويسنده مشهور ايتاليايى
۱۳۸۵ دی ۱۵, جمعه
پس از آن با تلویزيون، با روزنامه‌ها و نشریات ایتالیا همکاری می‌کرد. کار موفق ادبی‌اش نخست در پایان سالهای دهه ۷۰ آغاز شد و در سال ۱۹۸۰ نیز، نخستین رمانش بنام «نام گلسرخ» منتشر شد که یکی از پرفروش‌ترین کتابها در سرتاسر جهان بشمار می‌رود و در پی آن رمانهای دیگری چون «جزیره‌ی روز پیشین»، «بودولینو» و «شعله‌ی اسرارآمیز شهبانو لوآنا» منتشر شدند.
رمانهای اکو درروند بازسازی داستان دارای بافتهای پیچیده‌ای هستند که همچنین بازتاب‌دهنده‌ی بسیاری از پرسشهای تاریخی، فرهنگی و فلسفی‌اند. از دیدگاه اکو یک اثر هنری با شرکت خواننده پدید می‌آید و در هر تفسیر شخصی اهمیت ويژه‌ای می‌یابد.
بدینگونه یک اثر اكو برای خواننده‌ای، یک نوشته‌ی فلسفی‌ست و برای دیگری یک داستان پلیسی مهیج. اکو در پسگفتار رمان «نام گلسرخ» نوشت: بهتر این است که نویسنده پس از خلق اثرش بمیرد، زیرا آنگاه دیگر نمی‌تواند رد پاها را در متن درهم بریزد.»
این نقل قول بازگوی طنز ويژه خود اوست. اینگونه طنز بويژه در مقاله‌های زیادی به چشم می‌خورد که او بیشتر با عنوان «نامه‌های» به اصطلاح «چوب کبریتی» برای روزنامه‌ی ایتالیایی لسپرسو نوشته است.
اومبرتو اکو بعنوان یک روشنفکر چپگرا شناخته می‌شود. در سالهای دهه ۷۰ وی با نام مستعار «ددالوس» مقاله‌هایی برای روزنامه‌ی کمونیستی «ایل مانیفست» می‌نوشت. افزون برآن او یکی از مخالفان سرسخت سیلویو برلوسکونی نخست وزیر پیشین ایتالیاست.
اکو پیش از شکست برلوسکونی در انتخابات در آوریل سال گذشته اعلام کرده بود، اگر برلوسکونی باردیگر درانتخابات پیروز شود، وی داوطلبانه به تبعید خواهد رفت. اومبرتو اکو می‌گوید، یکی شکست عام، یک فقر ایدئولوژی و حزب وجود دارد که روشنفکران را تبدیل به غیبگویان حرفه‌ای می‌کند، اما چون آنها در باره‌ی همه‌چیز آگاهی ندارند سخنانشان بیهوده، اما اثربخش است.
او از سقراط نقل می‌کند که تنها آدمهای نادان فکر می‌کنند که همه چیز را می‌دانند. اومبرتو اکو که اکنون ۷۵ ساله شده دوست دارد روزگار پیری‌اش را در آرامش در روستایی کوچک در پیمونته بسرآرد، اما در حال حاضر در خانه‌ای در میلان روبه‌روی کاخ «سورسا» زندگی می‌کند. این خانه جا به اندازه‌ی کافی دارد تا اومبرتو اکو بیش از ۳۰هزار جلد کتابهای خود را در آن جای دهد.
پرويز حمزوى