نگرانی مردم افغانستان از ناامنی پس از خروج ناتو

نیروهای ائتلافی نظامی ناتو در سال ۲۰۱۴ افغانستان را ترک خواهند کرد. این امر از هم‌اکنون باعث نگرانی مردم افغانستان، به‌ویژه زنان افغانی شده است. در این رابطه سازمان‌های بین‌المللی امداد هشدار داده‌اند.

اتحادی از ۲۰ نهاد بین‌المللی امداد روز پنجشنبه (۱۷ مه/ ۲۸ اردیبهشت) با انتشار بیانیه‌ای از جامعه‌ی بین‌الملل خواست تضمین بدهد که نیروهای انتظامی افغانی که توسط نیروهای ائتلافی آموزش دید‌ه‌اند، این توانایی را خواهند داشت که پس از خروج نیروهای ناتو، از قانون و امنیت در سطح کشور دفاع و از مردم این کشور حفاظت کنند.

از جمله‌سازمان‌های امدادی که این بیانیه را امضا کرده‌اند می‌توان از نهادهای "آکسفام"، "دیده‌بان حقوق بشر" و "کریسشن اید" نام برد.

این سازمان‌ها خواسته‌اند که در ملاقات سران کشورها در اجلاس ناتو که در ۲۰ و ۲۱ مه (۳۱ اردیبهشت/ اول خرداد) در شیکاگو برگزار خواهد شد، این مسئله روشن شود.

سران کشورهای عضو ناتو قرار است در این اجلاس درباره فعالیت‌های آتی غرب در افغانستان تصمیم بگیرند. انتظار می‌رود تضمین‌هایی در رابطه با کمک‌های میلیاردی به این کشور برای دوره‌ی پس از ۲۰۱۴ داده شود.

آنیو وان تورن، مسئول بخش جنوب آسیای سازمان امداد "آکسفام" در این رابطه گفت: «یک نیروهای انتظامی که بسیار بد آموزش دیده ‌و قادر به حفاظت از نظم و قانون نیست، نه برای افغان‌ها خوب است و نه برای صلح و امنیت در منطقه.»

از نظر نهادهای بین‌المللی امداد، در ساختار پلیس و ارتش افغانستان باید به فوریت اصلاحاتی صورت پذیرد تا آنها به وظایف خود آگاه و مسلط شوند.

این سازمان‌ها هشدار می‌دهند که طرح تقلیل پرسنل ارتش افغانستان تا سطح ۱۲۰ هزار سرباز برای دوره‌ی پس از ۲۰۱۴، زمینه را برای گسترش خشونت و بی‌امنی فراهم خواهد ساخت.

نماینده زن افغان: هیچ‌کس قضیه را جدی نمی‌گیرد

از هم‌‌اکنون نشانه‌های عقب‌نشینی نیروهای ائتلافی دیده‌می‌شوند. به جای واحدهای رزمی قرار است با نیروهای طالبان مذاکره شود تا آنها نیز در برقراری امنیت و ثبات در سطح کشور سهیم شوند.

فوزیه کوفی، نماینده پارلمان افغانستان معتقد است، این زنان افغانستان هستند که باید بهای آن را بپردازند. وی می‌گوید: «قضیه خیلی ساده است؛ آنها دوباره حقوق جدیدی که به زنان و کودکان تعلق گرفته را از آنها پس خواهند گرفت. زنان نه دردسر می‌سازند، نه می‌جنگند. زنان کشور را به نابودی نمی‌کشند. زنان در این جامعه‌ی مردسالار فقط جنس دوم را تشکیل می‌دهد. ما بیش از این‌ها می‌خواهیم، ولی کسی ما را جدی نمی‌گیرد. و این من را نگران می‌کند.»

DK/SJ