نگاه ویژه فوتبال ایران به دیدار با کره جنوبی
۱۳۹۱ مهر ۱۵, شنبه
دویچه‌وله: آقای جلالی، یازده هفته از این فصل لیگ برتر فوتبال باشگاههای ایران گذشته، سپاهان با یک بازی کم‌تر، صدرنشین است. این تیم اما در مرحله‌ی یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان باشگاههای آسیا، مقابل "الاهلی" عربستان حذف شد. لیگ برتر فوتبال باشگاههای ایران به مدت دو هفته، از الان، تعطیل خواهد بود، به خاطر دیدار ایران در پیکارهای مقدماتی جام جهانی مقابل کره‌ی جنوبی در روز شانزدهم اکتبر در تهران. وضعیت لیگ برتر را در یازده هفته‌ی نخست کلاً چگونه دیدید؟
مجید جلالی: در هفته‌هایی که گذشت، از نظر شکل برگزاری و برنامه‌ریزی، لیگ ما تلاش دارد که خودش را به استانداردهای کنفدراسیون برساند. اما شاید مشکل اصلی لیگ ما در بخش فنی است. تیم‌ها‌ی‌مان مثل قبل بازی می‌کنند و رویکردشان به سمت جوان‌گرایی و سازندگی خیلی پایین است و این چیزی است که برای آینده، شاید بیش از پیش ما را نگران می‌کند.
آیا ظهور بازیکن با کلاس جدیدی در این فصل لیگ برتر ایران، از دیدگاه شما قابل مشاهده است؟
نه، نام جدید نمی‌بینیم. ولی بچه‌هایی بوده‌اند که فصل پیش هم بودند، حالا این فصل دارند بهتر بازی می‌کنند. بازیکنانی مثل حقیقی، فرید سپاسی، نظری، بختیار رحمانی (در فولاد)، مصطفی سیفی و یعقوب کریمی (در نفت). این‌ها فصل‌های قبل هم بوده‌اند، ولی این فصل دارند خودشان را بهتر نشان می‌دهند. اما ما چهره‌ی نوپدیده نمی‌بینیم.
چرا استانداردهای استادیوم‌های فوتبال در ایران، فرسنگ‌ها فاصله دارند با استانداردهای فعلی در فوتبال معتبر جهان، از لحاظ کم و کیف ورزشگاه‌ها؟ چرا استادیوم‌سازی با هماهنگی این استانداردها در ایران صورت نمی‌گیرد؟
استانداردها طبقه‌بندی و حداقل و حداکثری دارند. آن‌‌چه که شما به آن اشاره می‌کنید، در دنیا، در اروپا، آن‌ها شاید حداکثر استانداردهاست، ولی خود ایران هم در استانداردها یک حداقل‌هایی دارد. ایران دارد خود را به آن حداقل‌ها نزدیک می‌کند. خیلی طبیعی و روشن است که ما اول باید به آن حداقل‌ها برسیم و بعد از آن بتوانیم خودمان را گام به گام به سمت حداکثرها هم پیش ببریم. استادیوم‌هایی که الان در ایران دارد ساخته می‌شود، شاید تا ۱۰ سال پیش، اصلاً این استادیوم‌ها نبوده‌اند. حالا دارند ساخته می‌شوند، منتها در استانداردهای حداقل. ولی مهم این است که خیلی از شهرهای ما که حتی دور هم هستند، دارند صاحب استادیوم‌های خوب می‌شوند؛ نسبتاً خوب و این به نظر من، خودش میتواند پیشرفت باشد.
روزشماری برای دیدار حساس ایران مقابل کره‌ی جنوبی آغاز شده است. این بازی، همان‌طور که اشاره شد، در روز شانزدهم اکتبر در تهران برگزار خواهد شد. با توجه به انتشار بیانیه‌ی فوتبالیست‌های ملی‌پوش ایران، کنفرانس مطبوعاتی کارلوس کی‌روش و اظهارات دیگر، این احساس به وجود آمده که اتحاد و هم‌بستگی تازه‌ای میان فوتبالیست‌های تیم ملی ایران به وجود آمده و ملی‌پوشان ایران می‌خواهند هرطور که شده، نمایش ضعیف‌شان مقابل لبنان را در این بازی جبران کنند. نظر شما چیست؟
دقیقاً همین‌طور است. من فضای فوتبال را که دارم می‌بینیم، کاملاً مشهود است که یک اراده‌ی عمومی دارد برای این بازی به وجود می‌آید. از سطح تصمیم‌گیرندگان در سطح دولت تا آحاد مردم، یک اراده‌ی عمومی دارد به وجود می‌آید و حتی مشکلاتی که بین تیم ملی و رسانه‌ها ومنتقدان بود، خوشبختانه برطرف شد. بازیکنان بیانیه‌ای دادند و همه دارند برای این بازی خیلی مصمم می‌شوند. چون در ایران این برداشت هست که در واقع این آخرین شانس برای رسیدن به جام جهانی برزیل است و همه این واقعیت را درک کرده‌اند و همه هم دارند سعی می‌کنند کمک کنند. دیروز در کنفرانس مطبوعاتی آقای کی‌روش، حتی خبرنگارها هم سعی کردند وارد مسائل و سئوال‌های حاشیه‌ای نشوند تا فضای آرام‌تری برای تیم ملی مهیا شود که بتواند ۲۵ مهر کارش را با موفقیت پیش ببرد.
از دیدگاه تاکتیکی و فنی، برای بازی ایران چه پیش‌بینی و استنباطی دارید؟
اگر بخواهیم روی مسائل فنی متمرکز بشویم، این چیزی است که مقداری ما را نگران می‌کند. ولی با فضایی که دارد برای این بازی به وجود می‌آید، این فضا میتواند تیم ما را تشویق کند به یک بازی انتحاری و این چیزی است که در لحظه میتواند ما را به موفقیت برساند. در هر صورت، الان بازیکنان خوب ما، بازیکنان ستاره‌ی ما در شرایط خوبی از لحاظ آمادگی قرار ندارند و ما در مسابقاتی که این بازیکنان در لیگ ایران دارند، می‌بینیم که واقعاً وضعیت خوبی ندارد و در شرایط آمادگی خوبی نیستند. شاید مقداری دلیلش مسائل روحی- روانی باشد که امیدواریم، اگر این باشد، می‌شود در این مدت حل بشود. ولی کلاً از نظر سطح دوندگی و بازی درگیرانه و بازی فیزیکی، الان تیم ما مقداری آسیب‌پذیر است. یعنی وقتی حریفی می‌آید با ما مقداری فیزیکی بازی می‌کند، ما توان مقابله و درگیر شدن با آن‌ها را نداریم. ضمن این‌که آن‌قدر هم در بخش مالکیت توپ قوی نیستیم که بتوانیم کمبودهای خودمان در بخش بازی فیزیکی را از طریق مالکیت توپ جبران کنیم و روی حریف‌های‌مان تسلط پیدا کنیم و این‌ها مسائلی است که مقداری ما را نگران می‌کند. اما این حساسیت و همیت و اراده‌ای که الان در بازیکن‌ها وجود دارد، شاید به طور خاص بتواند تیم را، روح و روان تیم را آن‌قدر تحت تأثیر قرار بدهد که در بازی با کره، شما یک بازی متفاوت و بازی‌ای که این‌ها حتی بیشتر از ظرفیت خودشان بدوند و درگیر بشوند را مشاهده کنید و این میتواند منجر به موفقیت بشود؛ البته یک موفقیت لحظه‌ای.
با توجه به این‌که اشاره کردید که وضعیت ستاره‌های فوتبال ملی ایران مانند جواد نکونام و علی کریمی، در حال حاضر مطلوب نیست، نقش لژیونرها، اشکان دژاگه، قوچان‌نژاد و نظری را در این دیدار مهم چطور می‌بینید؟
شاید اشکان بتواند در این بازی به ما کمک کند. ولی در ارتباط با بقیه‌ی بچه‌ها، من خیلی بعید می‌دانم که در این فاصله‌ی زمانی کوتاه، بتوانند خیلی با تیم هماهنگ بشوند. چون خیلی مهم است که بقیه‌ی اعضای تیم هم دو عضو جدید را بپذیرند. در آن صورت، آن‌ها می‌توانند حتی برای تیم کارایی ثمربخشی داشته باشند. در کوتاه‌مدت این هارمونی‌های روانی که باید بین بازیکن‌ها به وجود بیاید، خیلی مشکل است. اما در مورد اشکان، شاید وضعیت فرق می‌کند. او قبلاً یک بازی موفق را انجام داده است و همین کمکش می‌کند که بچه‌ها او را بپذیرند.
آقای جلالی، شما پس از سال‌ها فعالیت و زحمت در صحنه‌ی فوتبال باشگاهی ایران، می‌توان گفت در حال حاضر، به استراحت سازنده پرداخته‌اید و به اقصی نقاط دورافتادهی ایران سفر می‌کنید و کورس‌های مربی‌گری را در آنجا برگزار می‌کنید. لطفاً از آخرین سفرتان برای‌مان تعریف کنید.
الان در یک شهر مرزی به نام "خواف" در استان خراسان رضوی، در مرز افغانستان، بودم. در آنجا یک کلاس یک‌روزه‌ی دانش‌افزایی برای مربیان داشتم و این کار برای‌ام خیلی لذت‌بخش است. این‌که به نقاط دورافتادهی کشور می‌آیم و این شانس را پیدا می‌کنم که مردم را ببینم، با فوتبال آنجا و مربی‌های آن‌ها آشنا بشوم، برای‌ام خیلی لذت‌بخش است و این‌که من به آن‌ها از تجربیاتی که در این سال‌ها به دست آورده‌ام، انتقال بدهم و کمک بشود، برای‌ام خیلی خوشایند است. در طول این مدتی که من از اهواز آمده‌‌ام، در این سه چهار ماهه، اگر اشتباه نکنم، این یازدهمین سفری است که به نقاط دور کشور دارم و همان‌طور که گفتم، خیلی لذت می‌برم.