1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

نگاه مطبوعات به مجمع عمومى سازمان ملل

۱۳۸۴ شهریور ۲۳, چهارشنبه

بزودى شصتمين و بزرگترين نشست مجمع عمومى سازمان ملل در تاريخ اين سازمان با حضور بيش از ۱۷۰ نفر از روسا و رهبران كشورهاى جهان آغاز بكار خواهد كرد. محور اصلى مذاكرات در اين نشست سه روزه مبارزه با فقر در جهان، مبارزه با تروريسم و رفرم در ساختار سازمان ملل است. در پايان نيز قطعنامه اى به تصويت خواهد رسيد كه پس از ماهها بحث و بررسى بالاخره شب گذشته و لحظاتى قبل از مهلت تعيين شده در مورد آن توافق حاصل شد.

https://p.dw.com/p/A5gg
آرم شصتمين نشست مجمع عمومى سازمان ملل
آرم شصتمين نشست مجمع عمومى سازمان مللعکس: AP Graphics

روزنامه فرنكفورتر نويه پرسه در مقاله اى در اين باره مينويسد:«براى نخستين بار امانوئل كانت فيلسوف شهير آلمانى در كتاب خود بنام صلح جاودانه به ايده مجمع جهانى دولتها براى جلوگيرى از جنگ پرداخته است. بعد از جنگ جهانى نخست، اتحاد ملل ناكام ماند و سازمان ملل كه بعد از تجربه وحشتناك جنگ دوم تاسيس شد، به ايده كانت نزديكتر شد ولى هنوز به واقعيت نپيوسته است.، فساد مالى، بحث هاى بى پايان، بوركراسى و عدم كارآمد همانقدر با نام سازمان ملل پيوند دارند كه اميد به زندگى صلح آميز در جهان. اكنون ديگر بر لزوم انجام رفرم در اين سازمان حتى از سوى طرفداران آن هم تاكيد ميشود. اما سازمان ملل همانقدر قدرتمند است كه اعضاى آن اين سازمان را قدرتمند بخواهند.

روزنامه انگليسى گادرين چاپ لندن در مقاله اى تحت عنوان «ملل غير متحد» در باره شصتمين مجمع عمومى سازمان ملل چنين مينويسد:«سازمان ملل متحد شصت سال پيس تاسيس شد تا آينه تمام نماى ايده بزرگ دمكراسى باشد و بر فاشيسم فائق آيد و جهان بهترى را بوجود آورد. از آن زمان سخره گويان بارها به كنايه گفتند كه نام «ملل غير متحد» براى اين سازمان برازنده تر است. متاسفانه واقع بينانه خواهد بود اگر بگوئيم كه بدون يك معجزه ديپلماتيك اين بزرگترين نشست سازمان ملل در طول تاريخ آن، به اهدافى كه خود تعيين كرده دست نخواهد يافت. ملل غير متحد كارى كرده اند كه سازمان ملل داراى قلبى طلائى باشد، اما پاهاى فلج آن توانائى راه رفتن نداشته باشد.

روزنامه فرانسوى لو موند چاپ پاريس در مقاله اى تحت عنوان «رفرم هاى ضرورى اما غير ممكن» نيز در باره مشست مجمع عمومى سازمان ملل مينويسد:«در اين همايش بزرگ احتمالا ما شاهد سخنرانى هاى زيبا اما بدون اينكه تصميم واقعى گرفته شود خواهيم بود. علايق ۱۹۱ عضو سازمان ملل آنقدر متفاوت است كه تفاهم بر سر يك رفرم را سخت مينمايد. آمريكا مخالف افزوده شدن بر تعداد اعضاى شوراى امنيت است و شايد تنها به حضور ژاپن در اين شورا رضايت دهد، اما در مورد آلمان مخالفت اين كشور حتمى است و رفرم در اين سازمان حتمالا به روزهاى بهترى موكول خواهد شد. دولت جرج بوش خواهان مرگ سازمان ملل نيست، آنچه كه دولت آمريكا ميخواهد ، سازمانى است كه مزاحمت ايجاد نكند و وضعيت كنونى كاملا ايده آل است.

روزنامه ايتاليائى لا استمپا در مقاله اى تحت عنوان« شكست رفرم و يا مبدا نوين» نيز درباره مجمع عمومى سازمان ملل مينويسد:«مجمع عمومى سازمان ملل ديروز چند قدم بيشتر تا شكست فاصله نداشت تا اينكه جان پينگ رئيس مجمع عمومى كه بزودى دوره كارش به پايان ميرسد، متنى را ارائه كرد كه قرار است به امضاى رهبران و سران دولتهاى جهان برسد. اين متن جانشين متنى است كه اعضاى سازمان ملل پس از يك بحث شش ماهه نتوانستند بر سر آن به توافق دست يابند. در پايان بالاخره توافقى صورت گرفت و مجمع عمومى اين سند را قبول كرد. با حضور جرج بوش رئيس جمهور آمريكا و سران خيلى از كشورهاى ديگر جهان، جامعه بين المللى اكنون در مورد رفرم ها تصميم خواهد گرفت كه آيا اين مجمع كه انتظارات زيادى نسبت به آن وجود دارد با شكست روبرو خواهد شد و يا آغاز ديگرى خواهد داشت.