1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

نگاهى به مطبوعات

۱۳۸۵ اردیبهشت ۱۵, جمعه

مناقشه بر سر برنامه‌ى اتمى ايران، كماكان موضوع بخش مهمى از تفسيرمطبوعات است. ما نيز در برنامه‌ى نگاهى به مطبوعات، چند تفسير در اين زمينه را براى شما گزينش كرده‌ايم.

https://p.dw.com/p/A5cB

روزنامه‌ى ايتاليايى «كوريره دلا سرا» (Corriere della Sera) چاپ ميلان مى‌نويسد: «فشار جامعه‌ى بين‌المللى بر تهران، پاسخ‌هايى براى دست‌كم دو پرسش را مى‌طلبد. چرا ايران كه از نظر منابع نفتى چنين غنى است و روزانه چهار ميليون بشكه استخراج مى‌كند، بايست نيازمند انرژى هسته‌اى براى اهداف‌ اقتصادى و نه نظامى باشد؟ و اگر مساله براى ايران صرفا اين باشد كه به هر قيمت توسعه‌ى صنعتى خود را پيش‌راند، چرا سرمايه‌گذارى‌هاى خارجى نبايد به اين منظوركافى باشند؟ اما آيا تنبيهات، واقعا تاثيرى بر اختلاف‌نظرهاى داخلى ايران خواهند داشت و رژيمى را كه در اين كشور در بحران اقتصادى حكومت مى‌كند متزلزل خواهند ساخت؟ يا اينكه بجاى آن، ملى‌گرايى و اسلام‌گرايى را بصورتى افراطى دامن خواهند زد؟ تا كنون به نظر مى‌رسد كه نخستين تنبيهات محدود به مسدود ساختن دارايى‌هاى ايران در خارج خواهد بود. اين هشدارى آزمايشى توام با كمى احتياط است. اما در اين ميان، احساس خطر تشديد مى‌شود و به تلاطمات در بازار نفت دامن مى‌زند».

آنگلا مركل صدراعظم آلمان، در ديدار خود از ايالات متحده‌ى آمريكا، با جرج بوش رييس‌جمهورى اين كشور ديدار و از جمله در مورد برنامه‌ى اتمى ايران گفتگو كرد. آنگلا مركل در ديدار خود مواضع روشنى در قبال ايران اتخاذ كرد و ضمن تاكيد بر راه حل ديپلماتيك، بر جبهه‌ى مشترك با ايالات متحده‌ى آمريكا و ساير متحدين غربى پاى فشرد. روزنامه‌ى آلمانى «زاربروكر تسايتونگ» (Saarbrücker Zeitung) رويكرد صدراعظم آلمان در اين ديدار را مورد تاييد قرار مى‌دهد و مى‌نويسد: «آلمان ميانجى نيست، بلكه طرف مقابل است. آنگلا مركل در ديدار با جرج بوش نيز آشكار ساخت كه ما بطور روشن در صف كشورهايى قرار داريم كه يك ايران با بمب را نمى‌خواهند. ما بيطرف نيستيم، بخاطر اسراييل و از آن جهت كه ما نيز در برد تهديد قرار داريم. اما آلمان در جايى كه طرفين به دليل پيشينه‌ى تاريخى و بدگمانى نمىتوانند يا نمى‌خواهند يكديگر را بفهمند، مى‌تواند ترجمان باشد. آلمان چنين نقشى را از آن جهت مى‌تواند بهترعهده‌دار شود، زيرا كه در ائتلاف جنگى داوطلبان عليه عراق شركت نكرد، اما عليرغم آن مسسوليت ‌پذيرفت. آلمان در اين منازعه داراى يك موضع است، اما كمتر از ديگران احساساتى و به دنبال منافع اقتصادى است. خط ‌‌مشى مركل تا كنون زيركانه بوده است».

روزنامه‌ى آلمانى «لوبكر ناخريشتن» (Lübecker Nachrichten) به مناسبت ديدار مركل از آمريكا مى‌نويسد: «آنگلا مركل مى‌داند كه بهترين شانس براى گشودن گره‌ى كور، بايد گفتگوهاى مستقيم ميان تهران و واشينگتن باشد. همه‌ى چيزهاى ديگر، نوسانى ميان «بد» و «بدتر» است. تنبيهات نتيجه‌اى دربرنخواهند داشت، زيرا به سختى انجام پذيرند. يك جنگ هوايى مى‌تواند كل خاورنزديك را شعله‌ور سازد و همچنين اتحاد غربى را برهم زند. كاملا عاقلانه است كه ارتباط خوب با واشينگتن برقرار باشد تا در آنجا عليرغم مخالفت تاكنون شديد براى تماس با رژيم ملاها، جايى هم براى ميانجيگرى باز باشد. در هر حال بايد آرزو كرد كه آنگلا مركل به سهم خود، نه تنها دلايل شخصى، بلكه همچنين دلايل سياسى براى مجذوب ساختن دوست آمريكايى‌اش را داشته باشد».

روزنامه‌ى آلمانى «فرايه پرسه» (Freie Presse) چاپ «كمنينتس» (Chemnitz) نيز تفسير خود را به بحران بين‌المللى بر سر برنامه‌ى اتمى ايران، و اين بار در چارچوب سفر صدراعظم اين كشور به ايالات متحده‌ى آمريكا اختصاص داده است و مى‌نويسد: «صدراعظم آلمان، از زمان انتصاب خود تا كنون، به يك طرف گفتگوى با ارزش بين‌المللى تبديل شده است. وى در نخستين ديدار خود از كاخ سفيد، كارآموزى خود را گذرانده بود. اينكه مركل ديدگاه‌هايش را پنهان نمى‌كند، قمار كمترى مىكند و كارت‌هاى خود را بيشتر از ديگران رو مى‌كند، براى وى هم در واشينگتن و هم در مسكو، اعتبارى عالى به همراه آورده است. اينكه مركل با اين حال تا كنون از پذيرفتن نقش ميانجيگرانه در منازعه‌ى اتمى با تهران پرهيز مى‌كند، پيش از هر چيز مربوط به آن است كه خود ايران اين پيشنهاد را داده است. براى مركل مهم آن است كه همه كار براى حل بين‌المللى مساله بكند، اما خود را ميان تهران و بقيه‌ى جامعه‌ى جهانى قرار ندهد».