نگاهى به زندگى و آثار Siegfried Lipiner شاعر قرن نوزدهم
۱۳۸۳ خرداد ۱۵, جمعه
درباره ى روزگار كودكى لى پينر چيز زيادى در دست نيست. همين اندازه كه او در سال ۱۹۵۶ در ياروسلاو چشم به جهان گشوده است و در سال ۱۸۷۱ به وين رفت و در همانجا تا سال ۱۸۷۵ در دبيرستان تحصيل كرد. با تيزبينى و هوش سرشار و دانش زياد خود خيلى زود مورد توجه قرار گرفت، چنانچه اجازه يافت تا هنگام تحصيل در دبيرستان، در كلاسهاى دانشگاه نيز حاضر شود. و هنگاميكه فقط ۱۸ سال بيش از زندگيش نمى گذشت، حماسه ى «پرومته ى از بندرسته» را نوشت.
هاينريش براون كه بر روى زيگموند فرويد تاثير گذارده بود، توجه لى پينر را كه هنوز در دبيرستان تحصيل مى كرد به «زايش تراژدى» نوشته ى فريدريش نيچه جلب كرد. از آن پس وى در نوشته هاى نيچه ژرف فرو رفت و دست به آموزش خود زد. در اين راه اما تنها نبود. وى در انجمن دانشجويان آلمانى در وين با همفكرانى آشنا شد كه به مطالعه ى انتقاد فرهنگى نيچه مى پرداختند. اين اثر بزرگ نيچه همراه با آثار ماركس و انگلس تاثيرات تعيين كننده اى بر روى جوانان قرن نوزدهم و نوآورى ها در جامعه داشت.
در همان انجمن دانشجويان بودند، كه وى با زيگموند فرويد كه هم سال خودش بود آشنا شد. هنگاميكه حماسه ى «پرومته ى از بندرسته» به دست نيچه رسيد، آن را چون يك وحى آسمانى برداشت كرد و نوشت: «اشك همراه با تكانهاى سخت، شناورى مستانه در آهنگ دلنشين آنچه كه چشمان را وادار به بسته شدن مى كند، آنگونه كه گويا آدم در ژرفاى آبى دريا جنوب غوطه مى خورد.
«پرومته ى از بندر رسته»، در واقع همان انتقاد فرهنگى نيچه است كه به شعر در آمده است. اين حماسه با يك ترانه براى رنج پايان مى پذيرد، ترانه اى كه در ديد نيچه چون معجزه اى آمد و او خويشتن را در فراز ديد. از اين شاعر كه در سال ۱۹۱۱ چشم از جهان فرو بست، آثار زيادى برجاى مانده است، كه هيچكدام به اندازه ى «پرومته ى از بندرسته» معروف نشده اند.
پرويز حمزوى