نقش ايران در بحران عراق
۱۳۸۳ اردیبهشت ۳۱, پنجشنبه
هفته نامه نيوزويك و روزنامه نيويوركر با انتشار مقالاتى به بحران كاخ سفيد در ارتباط با شكنجه اسيران عراقى پرداخته و آن را رسوايى بزرگ دولت آمريكا پس از ماجراى “ايران_كونترا” دانسته اند.
دشواريهاى آمريكا در پايان بخشيدن به بحران و تنش حاكم بر عراق، عملا نقش همسايگان عراق را در تحولات سياسى آن كشور افزايش داده است. در اين بين نقش جمهورى اسلامى ايران در عراق بسيار فزونى گرفته است. نفوذ ايران در بين شيعيان عراق كه اكثريت آن كشور را تشكيل ميدهند، باعث پيچيدگى بيشتر اوضاع سياسى آن كشور شده است. روى برتافتن بخشهايى از شيعيان عراق از همكارى با نيروهاى آمريكايى و شوراى موقت حكومتى عراق بر دامنه نفوذ ايران در عراق افزوده است.
خبرگزارى رويتر امروز به نقل از يكى از روزنامه هاى اصلى عراق گزارش ميدهد كه جورج بوش رئيس جمهور آمريكا بر اين باور نيست كه آينده عراق در اختيار دولتى شيعه مذهب و زير نفوذ ايران باشد. رئيس جمهور آمريكا در گفتگويى با روزنامه عراقى “الزمان” امكان بر سر كار آمدن يك چنين دولتى را نفى كرده است. رئيس جمهور آمريكا در اين گفتگو با هرگونه نفوذ و تفوق سياسى ايران بر تحولات عراق مخالفت ورزيده است. جورج بوش در اين گفتگو چنين گفته است:
“من كاملا مطمئن هستم و ايقان دارم كه مردم عراق خواستار كنترل كشور خود توسط هيچ دسته و گروهى نبوده، آنها خواستار آنند كه ايالات متحده آمريكا دولت متحد و دوست آنان باقى بماند و بهيچروى خواستار آن نيستند كه زير نفوذ و كنترل ايران قرار گيرند.”
خبرگزارى رويتر در ادامه گزارش خود مينويسد كه ۶۰ درصد جمعيت عراق را شيعيان ساكن آن كشور تشكيل ميدهند و شيعيان در دوران حكومت صدام حسين همواره توسط دولت مركزى سركوب شده اند. اين خبرگزارى به برنامه آمريكا مبنى بر واگذارى قدرت سياسى به يك دولت عراقى در پايان ماه ژوئن سال جارى اشاره ميكند. اما نيروهاى نظامى آمريكا حتى پس از واگذارى قدرت به اين دولت نامنتخب نيز ميبايست در عراق باقى بمانند. اما اين موضوع كه اين دولت براى اداره امور از چه ميزان قدرتى برخوردار خواهد بود، موضوعى است نا روشن.
رئيس جمهور آمريكا در گفتگوى خود با نشريه ياد شده تاكيد ورزيد كه نيروهاى نظامى اين كشور امر تعليم و تربيت پليس و نيروهاى امنيتى عراق را ادامه خواهند داد. وى گفت: “ما نقش فعالى در عراق خواهيم داشت ولى واقعيت اين است كه اداره عراق ميبايست توسط عراقيان صورت گيرد.”
جمهورى اسلامى ايران طبق نظر كارشناسان و تحليلگران سياسى تا كنون از موقعيعت بحرانزده حاكم بر عراق بسود خود بهره جسته است. از يكسو رهبران جمهورى اسلامى تلاش ورزيده اند تا از نفوذ خود در ميان شيعيان عراق بسود خويش بهره گيرند و از سوى ديگر رهبران جمهورى اسلامى از نفوذ خود در عراق افزارى ساخته اند براى تحت فشار قرار دادن مسئولان آمريكا و معامله احتمالى با دولتمردان آن كشور.