1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

نشان "گوته" برای کارگردان متهم به «حمایت از تروریسم»

FF۱۳۹۱ اردیبهشت ۲۷, چهارشنبه

نشان افتخار "گوته" شهر وایمار آلمان امسال به بولت آتابایف، کارگردان قزاق‌تبار تئاتر اهدا می‌شود. این هنرمند ۵۰ ساله در حال حاضر به اتهام "حمایت از عملیات تروریستی" مورد پیگرد مقامات امنیتی دولت قزاقستان است.

https://p.dw.com/p/14wOx
هنوز روشن نیست که آیا آتابایف، برای دریافت این نشان افتخار اجازه‌ی سفر به آلمان را دارد یا نهعکس: picture alliance/dpa

قرار است مدال "گوته" در ماه اوت امسال طی مراسمی در شهر وایمار به بولت آتابایف اهدا شود. این که آیا این کارگردان بتواند برای دریافت جایزه‌ی خود به آلمان سفر کند، هنوز مشخص نیست. آتابایف در حال‌حاضر اجازه‌ی خروج از قزاقستان را ندارد. مقامات امنیتی، به دلیل این که این هنرمند سرشناس از خواست‌های کارگران نفت شهر جانائوزن پشتیبانی کرده است، او را مورد پیگرد قرار داده‌اند. اتهام این کارگردان "حمایت از عملیات تروریستی" است.

کارگران نفت شهر جانائوزن، در دسامبر سال ۲۰۱۱ علیه بی‌عدالتی‌های اجتماعی دست به اعتراض زدند. آنان خواستار افزایش دستمزدها، آزادی فعالیت اتحادیه‌ها و آزادی وکیلی بنام ناتالیا سوکولووا شدند که به جرم "تحریک افکار عمومی" به شش سال زندان محکوم شده است. درگیری‌های بین کارگران معترض و نیروهای امنیتی، بیش از شانزده تن کشته به‌جای گذاشت.

کارگردان شیللر و "بهمن"

بولت آتابایف، بین سال‌های ۱۹۸۲ و ۱۹۹۰ به عنوان نویسنده و کارگردان در "تئاتر آلمان" در قزاقستان فعالیت داشته و نمایشنامه‌های کلاسیک بسیاری را به روی صحنه برده است. "دسیسه و عشق" از فریدریش شیللر از جمله‌ی این آثار است.

آتابایف در نوشتن نمایشنامه نیز دستی دارد. "بهمن"، یکی از مشهورترین کارهای افسانه‌وار او ست. این نمایشنامه، داستان اهالی دهکده‌ای را بازگو می‌کند که از ترس ریزش بهمن در اثر لرزش امواج صوتی، با یکدیگر به نجوا گفت‌وگو می‌کنند. روزی زنی که از شدت درد زایمان عاجز شده، از همسرش می‌خواهد اهالی روستا را با شلیک گلوله‌ای آگاه سازد تا به کمک او بشتابند. مرد بی‌توجه به قرار نانوشته‌ی سکوت همگانی، دست به تفنگ می‌برد و شلیک می‌کند. همه در انتظار ریزش بهمن، نفس در سینه حبس می‌کنند، ولی اتفاقی رخ نمی‌دهد.

پس از این حادثه روستائیان به زندگی روزمره‌ی خود برمی‌گردند و به جای نجوا، با صدای عادی با یک‌دیگر گفت‌وگو می‌کنند.