نامه‌ای در دفاع از ایران
۱۳۸۸ خرداد ۲۱, پنجشنبه
امضاکنندگان این نامه‌ی سرگشاده، تغییر در سیاست داخلی ایران را در دفاع مؤثر از منافع این کشور در صحنه‌ی بین‌المللی نقش‌آفرین می‌دانند. این گروه از دانشگاهیان خطاب به رئیس جمهور ایران نکاتی را برشمرده‌اند که به نظر آنان عمل به آنها برای بیرون کشیدن ایران از «انزوای بین‌المللی و جلوگیری از تمدید تحریم‌ها علیه این کشور» از اوجب واجبات است.
نامه‌ی سرگشاده‌ی دانشگاهیان و فعالان ضد جنگ، با فهرستی از فعالیت‌های این گروه «در دفاع از منافع ملی ایران» و از جمله دفاع از «حق استفاده‌ی صلح‌آمیز از انرژی اتمی توسط این کشور» در سال‌های گذشته، آغاز شده است.
سازمان‌دهی کنفرانس‌های متعدد، شرکت در بحث‌های رادیویی و تلویزیونی، ایجاد وب سایت‌های ضدجنگ، انتشار بروشورها و خبرنامه‌ها، حضور در کنفرانس‌های ملی و فراملیتی ضد جنگ از جمله فعالیت‌هایی هستند که به نوشته‌ی امضا کنندگان این نامه برای مقابله با "تبلیغات ضدایرانی نومحافظه‌کاران در غرب" توسط این عده انجام شده است.
در بخش دیگری از نامه از مواردی مانند «ارسال پرونده‌ی هسته‌ای ایران به شورای امنیت سازمان ملل، تصویب قطعنامه‌های این شورا علیه ایران و تلاش‌های مخفی و آشکار برای ایجاد بی‌ثباتی در کشور و تهدید ایران به حمله‌ی نظامی و بمباران تأسیسات نظامی این کشور» به عنوان سیاست‌های آمریکا و متحدان غربی‌اش «که به طور توجیه‌ناپذیری ایران را هدف قرار داده‌اند» یاد شده است که امضاکنندگان نامه با ایجاد کمپین با آن به مقابله پرداخته‌اند.
رئیس‌جمهور چه باید بکند؟
نویسندگان نامه «حذف پرسش هولوکاست و جایگزین ساختن آن با سیاست خارجی سازنده بری از سخنان تحریک‌آمیز» را اولین برنامه‌ای می‌دانند که به اعتقاد آنان می‌بایست در دستور کار رئیس جمهور قرار گیرد. انکار هولوکاست به نظر این جمع از دانشگاهیان به جناح جنگ طلب در غرب برای تبلیغات ضد ایرانی «کمک فراوانی» کرده است.
«آزادی زندانیان سیاسی، آزادی مطبوعات، آزادی تشکیل و فعالیت احزاب سیاسی و همچنین آزادی برگزاری نشست‌ها و راهپیمایی‌های آرام» از دیگر خواست‌هایی است که به اعتقاد امضاکنندگان، اجرای آن باید در صدر برنامه‌های رئیس‌جمهور آینده قرار گیرد. "لغو مجازات‌های متحجرانه مانند سنگسار" و همچنین "لغو مجازات اعدام برای کودکان و نوجوانان" از دیگر خواسته‌های امضاکنندگان نامه است. توجه به "برابری حقوق زنان و مردان" و "به رسمیت شناختن حقوق اقلیت‌های قومی و مذهبی در ایران" موارد دیگری است که به اعتقاد امضاکنندگان، می‌تواند ایران را از انزوای بین‌المللی خارج سازد.
امضاکنندگان بی‌توجهی به نکات ذکر شده را بزرگترین مانع در «راه توسعه‌ی سیاسی و اجتماعی» کشور دانسته‌اند. به اعتقاد آنان عدم انجام این برنامه‌ها باعث خواهد شد که جناح جنگ‌طلب و هم‌پیمانانش در غرب، با استفاده از رسانه‌های گروهی تبلیغات عظیمی را برای به انزوا کشاندن ایران و به رسمیت نشناختن حقوق بنیادین این کشور در سطح بین‌المللی به راه بیندازند.
در صورتی که به اعتقاد امضاکنندگان، ارمغان برداشتن گام‌های بلند در مسیر اجرای برنامه‌های ذکر شده، برای ایران "پیشرفت" و "اتحاد ایرانیان با هر طرز فکری" را به همراه خواهد داشت. حرکت در مسیر یاد شده به اعتقاد این فعالان ضد جنگ و دانشگاهیان، «به خلع‌سلاح نومحافظه‌کاران در تبلیغات پرخاشگرانه‌شان علیه ایران» منجر خواهد شد.
دکتر مهری هنربین، پرفسور فاطمه کشاورز، دکتر زیبا میرحسینی، دکتر الهه رستمی، پرفسور اروند آبراهامیان، پرفسور حمید دباشی، پرفسور عباس عدالت و پرفسور محمود کریمی حکاک از جمله امضاکنندگان این نامه هستند.
AH/ KG