موفقيت دولت مركزى افغانستان در شركت دادن طيفهاى گوناگون در فرايند سياسى كشور

امروز ديگر درگيريهاى مسلحانه بر جامعه افغانستان حكم نميراند و بجز بازماندگان نيروهاى طلبان كه درواقع خطرى استراتژيكى محسوب نميشوند، ديگر رهبران شبه نظاميان طبق قواعد سياسى جديد در افغانستان عمل ميكنند.

رفتار و عملكرد كنونى رهبران محلى حاصل روديدادهاى اتفاقى نيست، بلكه ميتوان آن را حاصل سياست هدفمند دولت مركزى افغانستان به رهبرى حامد كرزاى دانست. او كه نخستين رييس جمهور منتخب مردم افغانستان است، آگاهانه تفاوت قائل ميشود ميان رهبران شبه نظاميانى كه با دولت مركزى دشمنى ميورزند و آنانى كه در چارچوب توافقات سياسى و در حيطه قدرت خود، در راه برقرارى و حفظ ثبات افغانستان گام برداشته و ميدارند.

در اين راستا ميتوان به اسماعيل خان، امير مناطق غربى افغانستان اشاره كرد و همچنين عبدالرشيد دوستوم، ژنرال چهار ستاره ازبك كه در اوايل ماه مارس سال جارى، منصبى پرنفوذ و مهم در دستگاه دولت مركزى دريافت كرد و حال در جمع همكاران حامد كرزاى قرار دارد.

بايد اذغان داشت كه يكى از بزرگترين دستاوردهاى دولت افغانستان، شركت دادن طيفهاى گوناگون در فرايند برقرارى صلح و ثبات در كشور بوده است، از تئوكراتها گرفته تا تكنوكراتها و هواخواهان جنبش دمكراسي.

انتصاب دوستوم ۴۹ ساله به عنوان رييس كل ستاد فرماندهى نيروهاى افغانستان، به هيچ وجه گامى سمبليك نبوده است. او در انتخابات رياست جمهورى كشور در پاييز گذشته، ۱۰ درصد از آرا را به خود اختصاص داده بود. از اين رو انتصاب وى، مشاركت ازبكها در ساختار سياسى افغانستان تلقى ميشود.

با وجود اين، سير فعاليهاى سياسى نظامى ژنرال دوستوم بسيار بحث برانگيز بوده و وى در مواردى به نقض حقوق بشر متهم شده است.

از سوى ديگر بايد اين نكته را نيز در نظر داشت كه بررسى، رسيدگى و هضم جناياتى كه در حين جنگهاى افغانستان صورت گرفته است، با توجه به ساختار چند قومى جامعه كشور، كارى بسيار حساس و دشوار خواهد بود كه نياز به دقت و ظرافت دارد و وظيفه اى است كه افغانستان با توجه به گذراندان دوران انتقالى، به تنهايى از انجام آن برنخواهد آمد.