موضعِ کشورهاى اروپايى در برابر تهديدهاى ايران

�ان برخورد کنند.

اين هفته دولت ايران تهديد کرد چنانچه سازمان بين المللى انرژى اتمى بخواهد که پروندهء ايران را به شوراى امنيت بفرستد، ايران جلوى بازرسى تأسييسات اش را توسط اين سازمان خواهد گرفت و همزمان کار غنى کردنِ اورانيوم را هم از سرخواهد گرفت. دو کشورِ عضو شوراى امنيت، روسيه و چين نيز از موضع ايران دفاع کردند. اين تهديدها و فشارها باعث شد که آمريکا و اروپا عقب نشينى کنند و در لحظهء کنونى اقدامى براى کشاندن ايران به شوراى امنيت نکنند. اما اين سکوت و عقب نشينى تا چه زمانی ادامه پيدا خواهد کرد؟

سخنگوى کاخ سفيد ديروز به خبرنگاران گفت: «ما نگرانى هاى مان را راجع به رفتار ايران ابراز کرده ايم. ايران تاريخچه اى طولانى در فريب دادنِ جامعهء بين المللى و زيرپا گذاشتنِ تعهدات بين المللى اش دارد و به همين علت است که ما در مورد نيت هاى واقعى رژيم ايران نگرانيم.» ديروز بيانيه اى مشترک به قلم يوشکافيشر، جک ستراو، فيليپ دوستبلازى وزراى خارجهء آلمان، بريتانيا و فرانسه و نيز خاوير سولانا نمايندهء ارشدِ اتحاديهء اروپا، در روزنامهء «والستريت جورنال» انتشار يافت که به روشنى نشان مى دهد صبرِکشورهاى اروپايى به پايان خودش نزديک مى شود.

در اين بيانيه که زبان صريحى دارد گفته مى شود طبق مقرراتّ سازمان بين المللى انرژى اتمي، ايران مى بايست دو سالِ پيش به شوراى امنيت ارجاع داده مى شد، يعنى همان زمان که فاش شد اين رژيم در خفا و پنهانى به ساختن تسهيلاتِ غنى سازى اورانيوم و توليد پلوتونيوم دست زده و همچنين به خاطر اينکه ايران تا همين امروز هم مشغولِ ساختن موشک هاى باليستيکى است که قادرند کلاهکِ اتمى حمل کنند. بيانيه ادامه مى دهد که اروپا در عوض تصميم گرفت به ايران اين فرصت را بدهد که اثبات کند برنامه اش صلح آميز است. اما رييس جمهور ايران اکنون به زبان تهديد روى آورده و غرب را متهم به «آپارتايدِ هسته اي»مى کند. اگر ايران به همين روال ادامه دهد تمامى آسياى مرکزى و خاورميانه ناامن خواهد شد، کشورهاى ديگرِ منطقه نيز در صدد کسب نيروى هسته اى برخواهند آمد و پيمان منعِ گسترشِ سلاحهای هسته اى به سختى آسيب خواهد ديد.

نمايندگان اتحاديهء اروپا استدلال مى کنند که برخلاف ادعاى ايران، اين نزاع ميانِ کشورهاى پيشرفته و کشورهاى توسعه نيافته نيست. هيچ کس قصد ندارد ايران را از داشتن نيروى هسته اى براى توليد برق محروم کند. اما پايگاههاى توليدسوختِ اصفهان و نطنز توجيه اقتصادى ندارند. ايران هنوز داراى هيچ نيروگاهى نيست که بخواهد از اين سوخت استفاده کند. تنها نيروگاهِ همان است که روسيه قرار داد ساختن اش را بسته و تحت همان قرارداد موظف است تا ده سال سوخت آنرا هم فراهم کند.

علاوه براين، روسيه پيشنهاد داده که براى درازمدت، در طى طول عمر اين نيروگاه، سوخت آنرا تضمين کند. مهمتر اينکه اروپا اطمينان داده که تلاش خواهد کرد سوخت ايران را براى توليد برق فراهم کند. هم اکنون سى و يک کشور داراى رآکتورهاى هسته اى هستند بدون آنکه خودشان سوخت هسته اى را توليد کرده باشند، که ثابت مى کند استفادهءصلح آميز از نيروى هسته اي، نيازمندِ داشتن تکنولوژى غنى سازى اورانيوم نيست.

به اين ترتيب نمايندگان اتحاديهء اروپا معتقداند که ايران قبل از آنکه بخواهد نيروگاههاى هسته اى داشته باشد با شتاب بسيار مى خواهد به سوخت هسته اى دست پيدا کند و با همان شتاب نيز به توليد و گسترش موشکهاى باليستيکى با قابليت حمل کلاهک اتمى پرداخته است و اين مسيرى است که با اهداف صلح آميز مغايرت دارد.

عبدى کلانترى، گزارشگر صداى آلمان در نيويورك