موزه زنان و «زن ايرانى»

خانم Marianne Pitzen از اولين موسسان و مدير فعلی اين موزه ضمن تاکيد بر اين امر که در زمينه فرهنگی و هنری زنان می بايست مورد پشتيبانی قرار گيرند، در جواب اين سوال که برای چه می بايست موزه ای به ويژه برای زنان وجود داشته باشد می گويد:

« زيرا تمام موزه های ديگر موزه های مردانه هستند و به شکل مشخص تقريبا هشتاد درصد هنر مردان را نمايش می دهند. اين موضوع در نمايشگاه های دائمی موزه ها به شکل چشمگيرتر به چشم می خورد. در اينجا تقريبا نود و سه درصد در مقابل فقط هفت درصد از هنر زنان است که نمايش داده می شوند. اين موضوع به قدری شديد بود که ما فکر کرديم می بايست در اين مورد کاری کرد و نهادی را در مقابل اين تبعيض بوجود بياوريم که از زنان و دستاوردهای آنان در عرصه های مختلف حمايت کند. »

اين موزه تا بحال با برگزاری بيش از چهارصد نمايشگاه و سازماندهی سخنرانی ها و مراسم مختلف در ارتباط با مسائل زنان شهرت جهانی يافته است. از شروع کار اين موزه آثار بيش از دوهزار و پانصد هنرمند زن به نمايش گذاشته شده اند که برخی از آنان تا به امروز در بازار هنری جهان از معروفيت برخوردارند.

در نمايشگاه های سيار اين موزه بخصوص موضوعات سياسی و اجتماعی مربوط به مسائل زنان از آلمان و يا کشورهای ديگرمورد توجه اند.

از جمله نمايشگاه های موفق اين موزه در سال گذشته می توان از نمايشگاه » زن ايرانی« نام برد. اين نمايشگاه که در دو بخش تقسيم شده بود، در قسمت نخست آثار سه هنرمند زن ايرانی پرستو فروهر، شيرين نشاط و سوزان دلشاديان را ارائه داده و در بخش دوم تحت عنوان زنان در خانواده و زندگی روزمره به نمايش عکس های مستندی از زندگی زنان ايرانی از ويبکه قلندران و همينطور عکس هايی ازوضعيت زنان در مناطق کردنشين ايران از غزاله پاک سرشت پرداخته بود. نمايشگاهی از يوليتا فرانکه به نام خدايان زن ايرانی که سمبل هايی از خدايان در شش هزار سال پيش ايران را به نمايش در می آورد در حاشيه اين نمايشگاه عرضه شده بود. خانم Marinne Pitzen مدير مسئول اين موزه در باره اين نمايشگاه می گويد:

«طبيعی است که اين موضوع برای ما بسيار جالب بود. مسائل زنان ايرانی موضوعی است که برای زنان در تمام جهان جذابيت دارد. ما سعی کرديم که در نمايشگاه زن ايرانی از يک طرف نشان دهيم که زنان هنرمند ايرانی چه می کنند و از طرف ديگر وضعيت زنان در ايران و يا خارج از ايران را به نمايش در آوريم و همبستگی خود را با آنان نشان دهيم و اينکه چه چيز را می توان از اين زنان آموخت. اين نمايشگاه با استقبال زيادی از زنان و مردان روبرو شد.»

موزه زنان بن هدفش را فقط ارائه هنر و تاريخ زنان اعلام نکرده است بلکه دست اندرکاران اين موزه می خواهند معيارهای سنتی برخورد با مسائل زنان را بهم بريزند و مفهوم کيفی جديدی از زيبايی شناسی را بوجود بياورند. درنمايشگاه های فردی يا جمعی اين موزه که حول موضوعات خاص است متفکران علمی زن از دانشگاه های مختلف با هنرمندان زن همکاری می کنند و هر پروژه ای با برنامه های جانبی مختلف از قبيل سخنرانی و غيره همراهی می شود.

در آرشيو اين موزه در حول موضوعات مختلف مربوط به مسائل زنان از قبيل زنان و هنر، تاريخ و سياست کتاب و معرفی نامه و بقيه مطالب جمع آوری می شوند. همينطور برای پشتيبانی از کار هنرمندان زن هر سه سال يکبار جايزه گابريله مونتر، به نام زن هنرمند نقاش اکسپرسيونيست، به مبلغ ۲۰۰۰۰ ايرو به يک هنرمند زن بالای چهل سال تعلق می گيرد.

آخرين نمايشگاه سيار اين موزه »عشاقان خرد، فيلسوفان زن« نام دارد که با همکاری دانشگاه شهر بن و مركز ايالتى آموزش فرهنگ سياسی تهيه شده است. در اين نمايشگاه ضمن بررسی اين مسئله که بسياری از فيلسوفان و تاريخ نويسان مدعی شده اند که مطرح کردن سوالات فلسفی منحصرا به مردها تعلق دارد، برای اولين باربه نظرات و معرفی فيلسوفان زن به نام عاشقان فلسفه از زمان يونان قديم تا به امروز پرداخته است.

خانم Pitzen درباره نمايشگاه بعدی اين موزه گفت:
«نمايشگاه بعدی ما به نام جهانی شدن است. به اين معنی که روند جهانی شدن چه تاثيری بر زندگی زنان جهان دارد. آثار هنری بيست و پنج هنرمند زن از فرهنگهای مختلف از جمله هنرمندانی از هند، ژاپن، کره، امريکا، كشورهاى امريکای جنوبی و همينطور يک هنرمند زن ايرانی از هامبورگ در اين نمايشگاه عرضه خواهند شد.»

امروزه در بعضی از کشورهای جهان نيز موزه زنان وجود دارد. به عنوان نمونه در سنگال که در آن جا امسال برای اولين بار يک کنگره بين المللی از تمام موزه های زنان از سراسر جهان برگزار می شود. درکشور ژاپن و يا ايتاليا نيزموزه هايی از اين نوع وجود دارند که توجه خود را بيشتر به مسائل تاريخ زنان معطوف کرده اند و ارائه هنر زنان درآنجا در رديف دوم اهميت قرار دارد.