ممنوعیت مارگیری در هند
مارگیری سنتی است رایج در هند با قدمتی صدها ساله. اما این سنت به تدریج از بین میرود. شغل مارگیری درآمد چندانی ندارد و سازمانهای هوادار محیط زیست نیز سختگیریهایشان در این کشور شدت گرفته است.
در بازارها و مراسم شادی
مراسم مارگیری که در گذشته در بیشتر مراسم مردمی در هند دیده میشد، اکنون به تدریج در این کشور رو به زوال میرود. مارگیرها مجبور خواهند بود به دنبال شغل دیگری باشند.
برای احترام به شیوا
مارگیران هند خود را هواداران شیوا، خدای آفریننده، نگهدار آسمان و زمین، بخشاینده گناهان و بسیارکننده روزی میدانند. بر گردن مجسمه شیوا همواره گردنبند مار کبری آویزان است. میگویند شیوا بخاطر آنکه جهان تندرست بماند، زهر هلاهل مینوشد.
مارگیران نجات بخش
در گذشته کسانی که از طرف مارها گزیده میشدند برای درمان پیش مارگیران میرفتند. اما امروزه بازار مارگیران کساد شده و مارزدگان برای درمان، خود را به سرعت به پزشک میرسانند.
بازگشت
یک مارگیر پس از ماهها سفر بار دیگر به روستای خود "باغ پور" بازمی گردد. باغ پور در ایالت شمالی "اوتار پرادش" واقع شده است.
روستای مارگیران
"باغ پور" روستایی است که هنوز در آن خانوادههای بسیاری به کار مارگیری مشغولاند. زندگی مارگیران به سختی میگذرد. یک مارگیر در روز حدود ۲۰۰ روپیه به دست میآورد که معادل سه یورو است. این مبلغ برای گذران یک خانواده به شدت ناکافی است.
آموزش مارگیری از کودکی
در بعضی دهکدهها در هند، آشنا کردن کودکان با مار اقدامی ضروری بود. کودکان خیلی زود با این خزندگان آشنا میشدند. بازی آنها با مارهای سمی بزرگ امری کاملا عادی و طبیعی بود.
بازی با مارها
این دختربچه به هنگام صرف صبحانه با دو مار خود بازی میکند. افراد خانواده از کودکی با زندگی در کنار مار آشنا میشوند.
مدارس مخصوص مارگیری
در هند حتی مدارسی هم برای آموزش مارگیری وجود داشتند. در این مدارس ترس کودکان از مار به تدریج برطرف میشد. این کودکان در بزرگسالی مارگیرهایی ماهر و با تجربه میشدند.
زندگی با مارهای سمی
در این مدارس کودکان با انواع مارهای سمی نیز آشنا میشدند. به رغم خو گرفتن بعضی کودکان در هند با مارهای سمی و زندگی مستمر با این خزندگان، تا کنون کسی موفق به اهلی کردن کامل مارها نشده است.
نسل جدید
نسل جدید مارگیران کمتر راه و رسم زندگی با مارها را میآموزند. بسیاری بر این نظرند که مارگیری دیگر با زمان کنونی و جامعه مدرن هند همخوانی ندارد و برای تحصیل مخارج خانواده باید راهکاری دیگر یافت.
حمایت از حیوانات
مارگیری از سال ۱۹۹۱ در هند به طور رسمی ممنوع شد، اما دولت سختگیری لازم را در اجرای این قانون اعمال نمیکند. گفته میشود اکنون سختگیریها افزایش یافتهاند و مارگیران به شدت نگران پایان کار خود هستند.