1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

مقاومت گنجى و حمايت از او ادامه دارند

مهيندخت مصباح۱۳۸۴ مرداد ۶, پنجشنبه

فيليپ دوست بلازى، وزير خارجه فرانسه درپاسخ به نامه سازمان گزارشگران بدون مرز كه خواهان اقدام فورى ايشان و دولت فرانسه جهت نجات جان اكبر گنجى شده بود، اعلام داشت دولت فرانسه وضعيت آقاي گنجى را از نزديك و با حساسيت پيگيرى ميكند. دولت فرانسه خواهان آزادى فورى اكبر گنجى است و همچنين ميخواهد كليه موانعى كه در راه ملاقات او با وكلايش وجود دارند از ميان برداشته شوند. آيا تلاش هاى جهانى، ملى و انسانى براى جلب توجه مقام

https://p.dw.com/p/A7RP
عکس: DW

�ت جمهورى اسلامى به قبول آزادى بى قيد و شرط گنجى به نتيجه خواهد رسيد؟ گزارشى پيرامون كوشش عمومى براى حمايت از اكبر گنجى به همراه اظهارات اقاى محمد رضا معينى مسئول بخش ايران گزارشگران بدون مرز.

اعتصاب غذاى اكبر گنجى ادامه دارد و شرايطش در طبقه دوازدهم بيمارستان ميلاد به مراتب ناگوار تر از دورانى است كه در زندان اوين بود. او در اين طبقه قرنطينه شده، به اين معنا كه به جز اعضاى خانواده اش، حق ملاقات با هيچكس را ندارد.

رسانه هاى داخلى از پوشش دادن اخبار مربوط به مقاومت اكبر گنجى منع شده اند اما آزاديخواهان، دگرانديشان و دوستداران گنجى و مخالفان استبداد موجود از وضع وى خبر دارند و به هر طريق كه بتوانند، از خواسته هاى او و از ايستادگى اش حمايت ميكنند. همين دوشنبه تعدادى از وبلاگ نويسان جوان براى همدردى با گنجى و خواندن دعا به بيمارستان ميلاد رفته بودند اما ماموران امنيتى تعداد قابل توجهى از آنها را دستگير كردند. در اين احوال مسعود باستانى خبرنگارى كه خواهان مصاحبه با رييس بيمارستان ميلاد شده بود، توسط ماموران امنيتى دستگير شد.

در خارج از كشور اما وضع به گونه اى ديگر پيش ميرود. نهاد ها، شخصيت ها و مسئولان دولتى كشورهاى مختلف، با صدور بيانيه يا فراخوان، خواستار آزادى بى قيد و شرط گنجى اند. از آن جمله است بيانيه اتحاديه اروپا كه توسط وزارت خارجه انگلستان، منتشر شد و نامه اى كه رهبران حزب سبزها به سفير ايران در آلمان نوشته اند.آنها خواستار آزادي گنجى و حفظ جان او به دور از جدال هاى سياسى داخلى اند.

اما آخرين موضعگيرى مربوط به سازمان گزارشگران بدون مرزاست كه از دولت فرانسه خواسته بود براى نجات جان گنجى اقدام كند. وزير خارجه اين كشور اعلام كرده دولت فرانسه امر حقوق بشر را در اولويت مناسبات خود با ايران قرار داده است.

آقاى محمد رضا معينى مسئول بخش ايران سازمان گزارش گران بدون مرز در مورد اين كه چه شد اين نهاد به فكر استمداد از دولت فرانسه در رابطه با مورد آقاى گنجى افتاد، ميگويد:

” يك مجموعه اى بعنوان افكار عمومى بين المللي هست كه به نظر ما شكل و بازتاب دمكراتيك آن در دولتهاى اروپايى نمود پيدا ميكند. خيلى طبيعى است كه سازمانهاى حقوق بشرى براى پيگيرى كارهاي معين با دولتهايي كه مسئوليت دارند از دولتها كمك بگيرد”.

اما هستند كسان و جريان هايى در ايران كه خود را از حاميان آقاى گنجى ميدانند، با اين همه استدلال ميكنند كه دخالت يا وساطت كشورهاى خارجى وضعيت آقاى گنجى را پيچيده تر ميكند و اين ممكن است موجب جرى تر شدن مسئولان قضايى و لجبازى شان شود. نظر محمد رضا معينى در اين زمينه اين است كه:

” تجربه ما با بخشى از حاكميت جمهورىاسلامى به اصطلاح ”تا نباشد چوب تر” بازميگردد. كشورى كه به تعهدات خود عملا نميكند، بايد در سطح جهان مورد تذكر قرار گيرد. چرا وقتى آقاى بوش اعتراض ميكند، من بايد بترسم؟ چرا وقتى فرانسوى ها عمل ميكنند، من بايد بترسم؟ چگونه است كه هر امام جمعه دهكده دور افتاده اى در ايران بخود اجازه ميدهد در كوچكترين مناسبات و روابط بين المللى نظر بدهد اما رهبران و مسئولان كشورهاى دمكراتيك اين اجازه را نداشته باشند به ايران بعنوان يك كشور ناقض حقوق بشر اعتراض كنند؟ كسانى كه اين صحبت ها را ميكنند، وحشت شان چيست. اگر آن بخشي باشند كه طى هشت سال گذشته ترس شان بجاى حفظ منافع مردم حفظ منافع نظام بوده به نظر من مشكل خودشان است”.