مشکل نامریی بودن فراکسیون اقلیت مجلس
۱۳۸۷ مهر ۱۲, جمعه
به گزارش خبرگزاری مجلس شورای اسلامی، فراکسیون اقلیت مجلس به زودی سایت خبری تحلیلی مستقلی را به راه خواهد انداخت. با توجه اینکه به ندرت حرکت و موضع‌گیری‌ای از سوی این نمایندگان نسبت به مسائل اساسی کشور دیده و ثبت شده است، این پرسش مطرح می‌شود که قرار است در سایت خبری این فراکسیون چه مسائلی مطرح گردد و آیا این سایت تا چه حد به روشن شدن مواضع سیاسی این گروه یاری می‌رساند. مصاحبه در این باره با ایرج جمشیدی، سردبیر گروه سیاسی روزنامه “اعتماد“.
دویچه وله: آقای جمشیدی، فراکسیون اقلیت مجلس اعلام کرده است که می‌خواهد سایتی خبری ایجاد کند. چه چیزی قرار است که در این سایت منعکس شود؟ می‌توانیم انتظار داشته باشیم که بشود فهمید که اقلیت چه سیاستی دارد، چه چیز را دنبال می‌کند؟
ایرج جمشیدی: اصلا گذشته از اینکه در این سایت چه چیزی می‌خواهد بیان بشود یا نشود، مشکلی که وجود داشته، این است که اقلیت معتقد است که دیدگاههای اعضایش به نحو شایسته از تریبونهای رسمی کشور منتشر نمیشود. نمایندگان عضو اقلیت به این معترض‌اند که سهمی از رسانه‌های عمومی کشور، از جمله صدا و سیما، به آنان اختصاص داده نمیشود و در نتیجه نظراتشان به نحوی که به اطلاع موکلین برسد، بازتابی ندارد. از این رو فراکسیون اقلیت ظاهرا تصمیم گرفته است که برای جبران این نقیصه سایتی را راه‌اندازی کند تا بتواند دیدگاههای خود را بیشتر به اطلاع عموم برساند.
من فکر می‌کنم که فراکسیون اقلیت با این اقدام بیشتر در جهت فرار از آن حاشیه‌ای بودن است و می‌خواهد از حالت درجه دو بودن دربیاید و بتواند به عنوان وزنه‌مهم سیاسی در مجلس عمل کند.
دویچه وله: بنابراین اینکه ناظران سیاسی می‌گویند که اقلیت چه در مجلس هفتم و چه در مجلس هشتم هیچ‌گاه به عنوان اپوزیسیون واقعی عمل نکرده، فقط برمی‌گردد به اینکه افکار و عملکردهای آنان در مجلس، انعکاس نداشته است؟
ایرج جمشیدی: نه، ببینید، این بخشی از مشکل است. بخش دیگری از مشکل به وضعیت درونی خود فراکسیون اقلیت برمی‌گردد. مشکل عمده در فراکسیون اقلیت این است که متاسفانه یک نماینده قوی که بتواند رهبری فراکسیون را بر عهده بگیرد، وجود ندارد. الان نمایندگانی عضو فراکسیون اقلیت هستند که به لحاظ اعتبار سیاسی در درجه‌ای از اهمیت نیستند که بتوانند رهبری یک گروه سیاسی را، آن هم یک گروه مهم سیاسی در مجلس را، بر عهده بگیرند. از آن گذشته، آنچه که به لحاظ افکار در نزد نمایندگان اقلیت می‌بینیم، نشان می‌دهد که تفاوتهایی با هم دارند. به این دلیل است که آنان نمی‌توانند با انسجام خاصی که از یک فراکسیون قوی انتظار می‌رود، عمل کنند. این هم یک مشکل درونی است که وجود دارد. در کنار آن، این مشکل هم هست که همان حداقل فعالیتهای آنان هم بازتاب خبری ندارد.
دویچه وله: آقای جمشیدی، به نظر شما تا چه حد این مسئله نقش بازی می‌کند که ما دارای احزاب مقتدر، جاافتاده و دارای سنت نیستیم؟ که در نتیجه باعث می‌شود که اگر نمایندگان سیاستی را که حزبشان می‌خواهد، دنبال نکنند، ترسی هم نداشته باشند که حزب آنان را مؤاخذه کند یا بگوید که بار دیگر ترا به مجلس نمی‌فرستیم؟
ایرج جمشیدی: این دقیقا مسئله مهمی است که شما به آن اشاره می‌کنید. این واقعا برمی‌گردد به اینکه در کشور ما ساختارهای حزبی بسیار ضعیف‌اند. یعنی حزبی نداریم که بتواند از نماینده‌اش در مجلس دفاع کند تا بتواند نظراتش را بدون ترس بیان کند. از آن طرف هم حزبی نداریم که از اعضای حزبی‌اش بازخواست بکند که چرا در راستای استراتژی‌های حزبی حرکت نمی‌کند. بنابراین نقیصه فعال نبودن احزاب در کشور ایران، نقیصه‌ای ساختاری است که بسیاری از کارشناسان به آن اذعان دارند. متاسفانه راه حل‌هایی هم که تاکنون برای این موضوع ارائه شده، کارساز نشده است. یعنی ما به آن معنا نمی‌توانیم در مجلس مشاهده کنیم که نماینده‌ای به صورت کاملا حزبی دارد عمل می‌کند.
دویچه وله: شما دست اندرکار نوشتن برای روزنامه‌ها هستید و هم اکنون برای روزنامه “اعتماد“ می‌نویسید. آیا خوش بین هستید؟ این را چگونه ارزیابی می‌کنید که این فراکسیون برای خود سایتی خبری باز می‌کند؟ می‌توانیم منتظر تحولی باشیم؟
ایرج جمشیدی: من فکر نمی‌کنم که راه‌اندازی سایت مشکل فراکسیون اقلیت را حل کند. این فراکسیون اگر بخواهد از حاشیه دربیاید و به عنوان یکی از ابزارهای مهم مجلس عمل کند، باید اول از همه به انسجام درونی بپردازد، یعنی این تعداد نماینده‌ای که با هم در فراکسیون اقلیت جمع شده‌اند باید بتوانند انسجامی تشکیلاتی برای خود ایجاد کرده، تصمیم بگیرند که فعالانه در امور مهم کشور وارد عمل شوند و از طریق نطقهای پیش از دستور، تذکرها و ورود به دستور جلسات مجلس اظهار نظر کنند. من الان در این زمینه ضعفهای عمده‌ای در فراکسیون اقلیت می‌بینم. بسیار کم از اعضای فراکسیون اقلیت فعالانه در امور مجلس حضور دارند و بیشتر ترجیح می‌دهند که در سکوت گذران امور کنند. همین باعث شده که دچار ضعف شوند و به نحو شایسته دیده نشوند. راه‌اندازی سایت خبری می‌تواند به آنان کمک کند تا بیشتر آرا و افکارشان را منعکس کنند، ولی رافع مشکل اصلی آنان نخواهد بود.
دویچه وله: که عبارت باشد از نداشتن سیاست متمایز از اصولگرایان؟
ایرج جمشیدی: بله، من اشاره کردم که اینها باید بنشینند و برنامه‌ای را اعلام کنند. به عنوان مثال در مورد وقایع مهمی که در کشور رخ می‌دهد، فراکسیون اقلیت، به عنوان گروهی که معتقد به روشهای اصلاح‌طلبانه است، باید اعلام موضع صریح بکند. از هر امکان ابراز نظر استفاده کند، از تریبون مجلس و سایر تریبونها مثل مصاحبه‌های مطبوعاتی. متاسفانه در این زمینه وارد عمل نمی‌شوند و این باعث شده که دچار ضعف بشوند.