مردان افغانى تحت فشار قرار دادن زنان را حق خود مى دانند

داستان مصيبت هاى زنان افغانى، داستانى است قديمى و ريشه دار. به ويژه در جنوب كشور، آنجا كه در كنارقوانين اسلامى، قوانين قرون وسطايى قبيله اى هم حاكمند و حتى طبيعى ترين حقوق زنان هم ناديده گرفته مى شود. وبه راستى آيا به كار بردن اصطلاحاتىاز قبيل حقوق زنان در جايى كه موجوديت زن به خودى خود ارزشى ندارد و زن فاقد هر گونه حقى است، ساده انگارى محض نيست؟

اين جا آمريكايى ها به دنبال بن لادن ميگردند و زنان افغانى كه از شدت سنگينى بار نظامى مرد سالارانه ، در رنجند، را نميبينند. از سوى ديگرسازمان ها و نهادهاى مدافع حقوق بشر و به ويژه مدافع حقوق زنان، يا اجازه ورود به قند هار و بررسى اوضاع از نزديك را ندارند و يا اينكه همانند حكومت افغانستان خود را درگيرمسائل و مشكلات قبيله اى نميكنند.

چند وقتى است كه شعله هاى اين نابرابرى كه ريشه در قرنهاى دور دارد، از جان زنان افغانى زبانه كشيده است. زنان افغانى به نشانه اعتراض به هر چه كه به اسم سنت و دين بر آنان روا گشته، پيكر خويش را به آتش مى كشند. شايد كه اين اقدام منجر به بيدارى جوامع مدافع حقوق بشر شود و دختر بچه هاى افغانى را از سر نوشت سوزناكى كه اين نظام مرد سالارانه براى آ نها رقم زده برهاند.

عفيفه معروف، يكى از اعضاى كميسيون حقوق بشر، يك سازمان مستقل افغانى ، از بيمارستانى در قندهار ديدار كرده است. او از زنانى حرف مى زند كه براى پايان رنج هايشان به خود سوزى دست ميزنند. او آمار اين خود سوزى ها را ۶۰نفر در سال تخمين مى زند. قبل از رسيدن موج خود سوزى ها به قند هار، مواردى از اين گونه خود كشى ها از استان غربى يعنى هرات گزارش شده بود اما خبرهايىاز قبيل حملات طالبان به ارتش ملى افغانستان بر اهميت اين موضوع سايه مى انداختند زيرا در افغانستان اخبار مربوط به زنان در درجه دوم اهميت قرار دارد.

عفيفه معروف در جواب اين سئوال كه قربانى ها چه كسانى هستند ميگويد:

"به طور كلى ازدواجهاى اجبارى و شوهر دادن دخترانى كه هنوز به سن بلوغ نرسيده اند از دلايل اين خودسوزى هاست. اما در اصل ساختارريشه دار مرد سالارانه جامعه كه در آن زن به حساب نمى آيد واين كه زنان در جامعه مقام و منزلتى مانند مردها ندارند و به مردها اجازه مى دهد كه زنان را زير فشار قرار دهند، دليل اصلى اين خود سوزى هاست."

اين زن فعال در مسائل حقوق بشر، اميدى به بهبودى اوضاع ندارد. با توجه به اين مسئله كه اوضاع امنيتى در افغانستان به شدت متزلزل است و طالبان دوباره فعال شده و تهديد به بر هم زدن انتخابات آتى اين كشور را كرده، مسلما موضوع حقوق بشرو رسيدگى به وضعيت نابسامان زنان درافغانستان به فراموشى سپرده خواهد شد.به عقيده او بر هم زدن نظامى كه ريشه در قرون و اعصار دارد احتياج به زمان دارد و او تنها راه حل را در آموزش و بيدارى اقشار جامعه ميبيند.

به همين دليل اين سازمان بر آن است كه با برگزارى سمينارو كارگاه‌هايى آموزشى گامى در روشنگرى اين جامعه بنياد گرا بر دارد. در سطح بين المللى هم شوراى امنيت سازمان ملل در صدد است تا با اعزام گروههاى پاسدار صلح به مناطقى كه در آن ها حقوق زنان به شدت پايمال مى شود، به زنان ستم ديده افغانى يارى رساند.

بايد منتظر بود و ديد كه آيا همكارى اين نيروها تاثيرى مثبت در مسئله زنان افغان خواهد داشت يا خير؟