مذاكرات اتمى با كره‌ى شمالى ناكام ماند
۱۳۸۶ فروردین ۲, پنجشنبه
.
اگر اعتماد وجود نداشته باشد، هرگونه گفتگويى بى‌فايده است. در پوكر اتمى با كره‌ى شمالى، هيچكس به ديگرى واقعا اعتماد ندارد. پيونگ يانگ به كرات توافق‌ها را برهم زده است و علامت‌هايى هم كه واشنگتن مى‌فرستد بيش از حد ناروشن است، زيرا كره‌ى شمالى همچنان جزو «محور شرارت» محسوب مى‌شود. پيونگ يانگ اما اين بار مذاكرات را برهم زد، زيرا طرف‌هاى ديگر گفتگو قواعد بازى را رعايت نكرده بودند. زيرا معامله‌ى اتمى داد و ستدى رشديابنده است.
پيونگ يانگ اواسط فوريه تضمين كرده بود كه ظرف ۶۰ روز كار نيروگاه اتمى يونگ‌بيون را متوقف سازد و اگر نخستين كمك‌هاى اقتصادى و انرژى رسيد، دوباره بازرسان آژانس بين‌المللى انرژى اتمى را به كشور خود راه دهد. پيش‌شرط اين معامله اما براى كره‌ى شمالى اين بود كه دارايى ۲۵ ميليون دلارى مسدود شده در ماكائو آزاد گردد. آن هم نه در آينده، بلكه پيش از آنكه دور تازه‌ى مذاكرات آغاز شود. از آنجا كه اين مساله تحقق نيافته بود، پيونگ‌يانگ هفته‌ى پيش، از گفتگو با محمد البرادعى رييس آژانس بين‌المللى انرژى اتمى سر باز زد.
طبيعى است كه بايد در وعده‌هاى كره‌ى شمالى ترديد كرد و طبيعى است كه بايد پرسيد آيا جامعه‌ى جهانى قول همكارى‌هاى اين كشور را به قيمت گزافى نخريده است تا مذاكرات را دوباره به نقطه‌اى برساند كه چند سال پيش قرار داشت؟ آيا درست است كه اين معامله‌ى اتمى، با پاداش‌هاى گسترده‌ى اقتصادى و كمك‌هاى انرژى همراه شود؟
البته ممكن است كه با اين اقدامات، يك رژيم مغاير زمانه بطور مصنوعى زنده نگاه داشته شود، اما چه بديل ديگرى وجود دارد؟ اين رژيم در تنگنا قرار دارد. رهبران آن فقط در فكر حفظ قدرت خود هستند و نه در فكر مردمى كه گرسنگى مى‌كشند و سركوب مى‌شوند. به همين دليل براى پيونگ يانگ همه‌ى ابزار مجاز است.
آمريكا اين واقعيت را پذيرفت و با آزادسازى دارايى‌ها موافقت كرد. اما چين كه تنها قدرت باقيمانده‌ى محافظ كره‌ى شمالى است، همه‌ى معادلات را بر هم زد. بانك چين از انتقال اين دارايى خوددارى كرد، زيرا ظاهرا نمى‌خواهد با پول‌هايى سروكار داشته باشد كه عمدتا از راه معامله‌ى تسليحاتى و شستشوى پولى به دست آمده‌اند. اما اين انتقامجويى براى رفتار كره‌ى شمالى خطرناك است، زيرا همه‌ى طرف‌هاى گفتگو مى‌دانستند كه اين دارايى‌هاى مشكوك از كجا آمده و رژيم استالينيستى كره‌ى شمالى تا چه اندازه نيازمند آن است. بنابراين، شگفت‌آور نيست كه پيونگ يانگ مذاكرات ششگانه را برهم زد. اين پيامد، منطقى و تاسف‌آور است. زيرا وقتى كسى با رژيمى كه در تنگناست معامله مى‌كند، بايد توافق‌ها را هم رعايت كند.
Alexander Freund