«مجبوریم فقط از اینترنت جام جهانی زنان را تماشا کنیم»

دویچه‌ وله: خانم مظفر، در آستانه‌ی جام جهانی فوتبال ۲۰۱۱ بانوان هستیم. جامعه‌ی فوتبال زنان ایران مسابقات جام جهانی را تا چه مقدار دنبال خواهد کرد و کلاف تا چه حدی اشتیاق و شور و شوق و علاقه نسبت به این مسابقات در داخل ایران وجود دارد؟

شهرزاد مظفر: ما اتفاقاً خیلی مشتاق هستیم و من خیلی دلم می‌خواست که می‌توانستم مسابقات را از نزدیک ببینم. من فکر می‌کنم از ایران خانم دکتر شجاعی تشریف می‌آورند، به‌هرحال ایشان مسئول فدراسیون هستند. ولی اصولاً من فکر می‌کنم که نهایت و غایت هر ورزشی مسابقات جام جهانی‌اش است که برگزار می‌شود و در رابطه با خانم‌ها هم این مسئله هست.
من فکر می‌کنم دیدن این مسابقات از نزدیک می‌تواند خیلی تأثیرگذار باشد و ایکاش من از ایران نمایندگانی داشتیم و هم بازیکنان و هم حتی مربی‌های تیم ملی‌مان می‌توانستند بروند آنجا و این مسابقات را از نزدیک ببینند و خود این اصلاً یک کلاس آموزشی بود برای ما. یعنی وقتی هر چهارسال یکبار یک رویداد به این بزرگی اتفاق میافتد، همه کشورها نهایت استفاده را می‌برند. سعی می‌کنند تجربه‌های‌شان را زیاد کنند. در واقع جنبه‌ی آموزشی‌دارد و من فکر می‌کنم ما هم می‌بایست این کار را می‌کردیم و باید انجامش دهیم.

آیا تیم ملی فوتبال زنان ایران اصلاً در مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۱ آلمان شرکت کرد؟

نخیر، ما در مسابقات مقدماتی جام جهانی نبودیم.

چرا خانم مظفر؟

فکر می‌کنم زمانی بود که از دست دادیم. یعنی دقیقاً نمی‌دانم علتش چه بود، ولی نتوانستیم در مسابقات مقدماتی شرکت کنیم.

با توجه به این که مسابقات فوتبال جام جهانی زنان آلمان از سوی رسانه‌های دولتی داخل ایران مورد پوشش قرار نمی‌گیرد، شما از چه طریقی این دیدارها را دنبال خواهید کرد؟

بیش‌تر از طریق اینترنت. به‌هرحال نتایج را که از طریق اینترنت می‌شود خیلی راحت پیگیری کرد و تصویر این مسابقات هم به‌هرحال صددرصد روی اینترنت خواهد آمد. علاوه برآن گزینه‌ها یا هایلایت این مسابقه‌ها همیشه بعد از مدتی روی دی وی دی بیرون می‌آید. مثلاً من الان دی وی دی اکثر مسابقات جام جهانی خانم‌ها را دارم. در واقع هم آنالیزش را و هم گلچین صحنه ها را. این‌ها هم مسلماً بزودی بیرون می‌آید.

برخی از فوتبال دوستان براین باورند که فوتبال زنان از کیفیت فنی بالاتری رویهم رفته برخوردار است، در مقایسه با فوتبال مردان. نظر شما در این مورد چیست؟

فکر نمی‌کنم هنوز بشود به این صراحت گفت که کیفیت فنی فوتبال زنان از فوتبال مردان بالاتر است. من اعتقادی به آن ندارم. در واقع باید به ورزش مردان و زنان در قالب خودشان نگاه کرد و جداگانه به آن‌ها نگاه کرد. به نظر من با توجه به وضعیت فیزیکی زنان و مردان، در همه‌ی ورزش‌ها، این مسئله صادق است که کیفیت‌شان با همدیگر فرق می‌کند. ولی دلیل نمی‌شود که بگوییم که ورزش زنان به زیبایی ورزش مردان نیست. هرکدام را باید در قالب خودش نگاه کرد، هرکدام زیبایی خاص خودشان را دارند و به نظر من مقایسه‌اش مقایسه‌ی غلطی‌ست.
ولی فوتبال خانم‌ها به نظر من مثل فوتبال آقایان جذاب و دیدنی‌ست. من خیلی مشتاقم که ببینم الان برای چهارسال چه اتفاقاتی افتاده، تیم‌ها چه تغییرات و چه پیشرفت‌هایی کرده‌اند و الان در فوتبال بانوان چه اتفاقی دارد میافتد. کمی ما از این وضعیت دور شده‌ایم.

از دیدگاه کارشناسی‌تان خانم مظفر چه تیم‌هایی را جزو مدعیان قهرمانی جام جهانی ۲۰۱۱ می‌بینید؟

من فکر می‌کنم در این چندسال اخیر حداقل این طوری بوده و فکر نمی‌کنم که الان هم خیلی تیم‌ها بالا و پایین شده باشند. اما به نظر من طبق معمول آمریکا، سوئد و خود آلمان با توجه به این میزبان است. به‌هرحال کشورهای اسکاندیناوی شمالی که همیشه مطرح بوده‌اند. از آسیا کره شمالی و چین شاید واقعاً مدعی باشند. اما فکر می‌کنم قهرمان بایستی از دل آمریکا یا آلمان درآید.

با توجه به رسوایی‌های اخیر در فوتبال بانوان ایران، حذف از مقدماتی المپیک به علت استفاده از حجاب در دیدار با اردن، شما کلاً فوتبال زنان ایران را در وضعیت فعلی در چه مقعطی می‌بینید و چه چشم‌اندازی را دارید برای ادامه‌ی رشد فوتبال زنان در ایران؟

جواب این سئوال خیلی سخت و مشکل است واسه من. یعنی من جواب واضحی واقعاً ندارم. به‌هرحال این مشکلات الان وجود دارند. اما با توجه به این که آدمی هستم که در این مملکت دارم مربی‌گری می‌کنم و بچه‌ها را از نزدیک می‌بینم و می‌بینم که چه زحمتی دارد کشیده می‌شود، من خودم شخصاً معتقدم که فیفا هم باید کمی کوتاه بیآید. برای این که اجازه دهد زن‌ها حالا با هر شرایطی بتوانند بیآیند بازی کنند. اگر شعار فیفا این است که می‌خواهد فوتبال زنان را در دنیا گسترش و توسعه دهد، به نظر من باید کمی نگاه منعطف‌تری داشته باشد نسبت به این مسئله.
به‌هرحال این دخترها هم دل‌شان می‌خواهد فوتبال بازی کنند، دل‌شان می‌خواهد باشند، مطرح باشند در میادین بین‌المللی و جهانی. با این تصمیم فیفا بخشی، نمی‌گویم بخش بزرگی، ولی بخشی از زنان دارند حذف می‌شوند از صحنه‌ی فوتبال بین‌الملل و این قابل بحث است. یعنی به طور جدی واقعاً باید راه‌حلی برایش پیدا کرد.

از شعاع فعالیت‌خودتان در فوتبال زنان ایران برایمان تعریف کنید خانم مظفر؟

من الان در تیم ملی فوتسال مشغول به کار هستم. یعنی زمانی که از تیم ملی فوتبال بیرون آمدم، تمام انرژی و وقتم را گذاشتم روی فوتسال. با توجه به این که از طرف فیفا به عنوان مدرس در فوتسال انتخاب شدم و به‌هرحال برنامه‌های بهتری که در زمینه‌ی فوتسال در کشور داریم و فدارسیون داشت و این که دورنما و آینده‌ی بسیار خوبی برای فوتسال زنان در دنیا مخصوصاً مطرح است و پتانسیل بسیار بالایی که این رشته در ایران برای دختران دارد، به نوعی گرایش من را به این سمت آورد و الان هم خیلی خوشحال هستم که فوتسال را انتخاب کردم و تمام انرژی‌ام را هم گذاشتم روی این که فوتسال دختران ایران بتواند جهانی شود، چون این پتانسیل را دارد.
و این که بتوانیم در آسیا قهرمان شویم و پله‌ی بعدی بتوانیم با تیم‌های مطرح دنیا بازی کنیم که الان خوشبختانه از تمام تورنمنت‌های مطرح دنیا که دارد برگزار می‌شود، یک پای ثابتش ایران است و همیشه برای ما دعوتنامه می‌آید. و این نشان می‌دهد که دنیای به فوتسال بانوان ایران دارد توجه می‌کند و ما باید از این فرصت نهایت استفاده را ببریم. من فکر می‌کنم فوتسال ما در جایگاه بسیار خوبی در دنیا قرار گرفته است که باید خیلی حمایت شود و این راه را ادامه دهد. من همه‌ی انرژی‌ام را می‌گذارم برای این کار.

کم و کیف برگزاری مسابقات لیگ، مسابقات باشگاهی در کشور به چه صورت است؟

مسابقات باشگاهی کشورمان خوب دارد برگزار می‌شود. ما الان هشت سال است که لیگ داریم. در واقع پنج سال است که لیگ برتر داریم و با ۱۴ تیم دارد برگزار می‌شود. در کیفیتی بسیار خوب، رفت و برگشت. یک تیم بیش‌تر تهرانی نیست، ۱۳ تیم شهرستانی هست. بعد میآییم به لیگ بعدی، لیگ پایین‌تر، که ۱۶ تیم است و لیگ دسته‌ی دو که ۷۶ تیم است که به صورت منطقه‌ای برگزار می‌شود. در زمینه‌ی فوتسال می‌توانم بگویم برنامه‌ریزی‌ها فوق‌‌العاده است و تعداد تیم‌ها و تعداد بازیکنان... در فوتبال هم که می‌دانید، ما سه سال است لیگ را راه‌اندازی کرده‌ایم و آنجا هم دارد با همین شرایط و با همین حجاب‌ها برگزار می‌شود.

میزان استقبال تماشاگران، طرفداران و مطبوعات از مسابقات فوتبال باشگاهی زنان در ایران به چه صورت است؟

تنها نقطه ضعف مسابقات ما شاید همین عدم وجود تماشاگرها باشد که آن هم به یکسری عوامل برمی‌گردد که مهم‌ترینش به نظر من عدم تبلیغات کافی‌ست. یعنی مانور کمی روی برگزاری مسابقات خانم‌ها می‌شود که اثر می‌گذارد. شما اگر نگاه کنید، می‌بینید که ما برای مسابقات مردان‌مان هم با این مشکل مواجه هستیم، که تازه این همه بزرگ هستند و این‌همه تبلیغات و مانور روی‌آن می‌شود. دیگر وای به‌حال ورزش زنان که در این زمینه بسیار فقیر است. من فکر می‌کنم حلقه‌ی گمشده‌ی فوتبال و فوتسال بانوان همین عدم وجود تبلیغات کافی هست که باید اسپانسرها وسط بیآیند. در واقع اگر مدیا در این رابطه کمک کند، اسپانسرها هم ترغیب می‌شوند که بیش‌تر پا بگذارند و تا حدودی هم موتور ما بهتر و بیش‌تر می‌چرخد.

فرید اشرفیان

تحریریه: فرید وحیدی