مجارستان در راه بالكانيزه شدن
۱۳۸۵ آبان ۲, سه‌شنبه
شكاف در جامعه‌ى مجارستان
روزنامه سوئيسى «نويه تسورشر تسايتونگ» (Neue Zürcher Zeitung) درگيرى‌هاى تازه در مجارستان را به مناسبت جشن‌هاى پنجاهمين سالگرد قيام مردم چنين ارزيابى مى‌كند: «امروز به صراحت مى‌توان گفت كه در مجارستان يك جنگ داخلى سرد حاكم است. هيچ جامعه‌اى در اروپا مانند مجارستان چنين بنيادين دچار شكاف نيست. منازعه بر سر اينكه ميراث ۱۹۵۶ حق چه كسى است، با شدتى مشمئزكننده در جريان است. طرفين آماده نيستند طرف مقابل را به عنوان همكار دمكراتيك به رسميت بشناسند. در حال حاضر به نظر مى‌رسد كه مجارستان در راه يك بالكانيزه شدن غم‌انگيز و بالقوه خطرناك گام برمى‌دارد. مادامى كه بخش‌هاى بزرگى از جامعه بر اين نظرند كه نه در انقلاب ۱۹۵۶ و نه در گسست سال ۱۹۸۹ نتوانسته يك دولت واقعا آزاد دمكراتيك ايجاد شود، ساختمان يك جامعه‌ى مدنى مسالمت‌آميز به سختى قابل تحقق است. غم‌انگيزترين نكته اين است كه منازعه‌ى كنونى يادبود قهرمانان قيام سال ۱۹۵۶ را كاملا در سايه قرار مى‌دهد».
بدترين روز گيورشانى
روزنامه‌ى ايتاليايى «كوريره دلا سرا» (Corriere della Sera) در اشاره به ناآرامى‌هايى كه در حاشيه‌ى برگذارى جشن‌هاى پنجاهمين سالگرد قيام مجارستان روى داد مى‌نويسد: «اين قرار بود به جشن سالگرد «انقلاب مجارستان» كه در اكتبر ۱۹۵۶از طرف شوروى‌ها در خون غرق شد، تبديل گردد. اما به يكى از بدترين روزها براى فرنس گيورشانى نخست وزير مجارستان تبديل شد كه در نوار صوتى فاش‌كننده‌اى، به دروغگويى در مورد وضعيت اقتصادى اعتراف كرده بود. گيورشانى روز دوشنبه آماج حملات افراد عادى و نيز حزب دست راستى افراطى اپوزيسيون بود».
نازى‌هاى مجارستان
روزنامه‌ى فرانسوى «لا نوول رپوبليك» (La Nouvelle République) در مورد ناآرامى‌هاى مجارستان مى‌نويسد: «شانزده سال پس از دمكراسى و پنج دور انتخابات در مجارستان كه اينك آن را به اتحاديه‌ى اروپا پيوسته، اين كشور هنوز با گذشته‌ى خود تسويه حساب نكرده است. با ارواح ملى‌گراى افراطى گذشته كه دوباره زنده شده و گروه‌هاى ضربتى و جوانان فريب‌خورده را به خيابان‌ها مى‌فرستند نيز نمى‌توان اين كار را كرد. آنان كه نازى‌هاى مجارستان هستند، خود را وارثان قيام ۱۹۵۶ مى‌دانند و پرچم آن را برمى‌افرازند. اما اين كشور با گذشته‌ى كمونيستى خود نيز تسويه حساب نكرده است. زيرا هيچيك از ستمكاران آن دوره محكوم نشدند و امروز حزب سوسياليست كه وارث آنان است قدرت را در دست دارد. آنان كه متهم به دروغگويى هستند مى‌خواهند از جشن‌هاى يادبود قيام در بوداپست بهره‌بردارى كنند».
چهل ميليارد هزينه‌ى جنگ عراق
روزنامه‌ى بريتانيايى «گاردين» (Guardian) بر اين نظر است كه عقب‌نشينى نيروهاى آمريكايى و بريتانيايى از عراق امرى اجتناب‌ناپذير است. اين روزنامه مى‌نويسد: «در عراق براى ايالات متحده‌ى آمريكا و بريتانياى كبير ديگر امكان گزينش ميان ماندن و رفتن وجود ندارد. فقط مى‌توان ميان يك خروج آبرومندانه و يك عقب‌نشينى مفتضحانه و احتمالا زير شليك گلوله‌ها آنطور كه يك نسل پيش در ويتنام رخ داد تصميم گرفت. اما هنوز در واشنگتن و لندن سياستمداران زيادى يافت نمى‌شوند كه حاضر باشند اين نتيجه‌گيرى رنج‌آور را بپذيرند. بعضى‌ها هنوز بر اين باورند كه مى‌توان نوعى «پيروزى» را تضمين كرد. اما واقعيت‌هاى عراق را نمى‌توان تغيير داد. تا كنون ۳۰۰۰ سرباز آمريكايى در جنگ عراق كشته شده‌اند و اين جنگ براى ماليات دهندگان آمريكا ۴۰۰ ميليارد دلار هزينه داشته است. قربانيان عراقى به اندازه‌اى زيادند كه تقريبا يك كشتار جمعى را در خاطر مى‌آورند».
حضور سازمان ملل در سودان ضرورى است
روزنامه‌ى هلندى «فولكس كرانت» (De Volkskrant) معتقد است كه سازمان ملل بايد دوباره هر چه سريعتر در سودان فعال شود. اين روزنامه مى‌نويسد: «گزارش‌هاى موثق درباره‌ى نبردهاى دارفور، در جايى كه شايد بزرگ‌ترين فاجعه‌ى انسانى زمانه‌ى ما در شرف تكوين است، ناچيز است. قابل ستايش است كه پرونك اين هدف را در مقابل خود قرار داد كه جهان را از مسايل آنجا با خبر سازد. اخراج او از سودان را بايد شديدا محكوم كرد. خوب است كه او هر چه زودتر به پست خود بازگردد. اما مهم‌تر از همه چيز اين است كه سازمان ملل دوباره در آنجا حاضر شود، بطوريكه دست‌كم حداقلى از تلاش‌هاى ديپلماتيك براى مردم تحت مخاطره‌ى دارفور ايجاد گردد».