كنفرانس هولوكاوست: شوخى عجيب و جنونآسا
۱۳۸۵ آذر ۲۲, چهارشنبههمايش نفرت
روزنامهى اسپانيايى «ال پائيس» كنفرانس هولوكاوست در تهران را شوخى خطرناكى مىخواند و مىنويسد: «اين كنفرانس چيزى جز يك شوخى عجيب و جنونآسا نمىبود اگر در پسزمينهى وضعيت خاورنزديك صورت نمىگرفت. اين كنفرانس همايشى از نفرت را در منازعهى خاور نزديك تشكيل مىدهد. در عين حال نبايد ناديده گرفت كه دولت بنيادگراى ايران كه برگذاركنندهى اين كنفرانس است، در پى دستيابى به بمب اتمى است. از طرف ديگر نبايد از كنار لغزش اهود اولمرت نخست وزير اسراييل نيز بىتفاوت گذشت كه در ديدار از آلمان، براى نخستين بار موضوعى را تاييد كرد كه مدتهاست تمام جهان از آن اطلاع دارد، و آن اينكه اسراييل زرادخانهاى از سلاحهاى اتمى در اختيار دارد. ايرانىها از خود خواهند پرسيد چطور است كه اجازه دارند يك واقعيت تاريخى مانند هولوكاوست را بدون مجازات انكار كنند، اما با انتقاد از رهبران خود در خطر مجازات زندان قرار مىگيرند».
ابتكارى كه كاسهى صبر را لبريز مىكند
روزنامهى فرانسوى «لا مونتان» برگذارى «كنفرانس هولوكاوست» در ايران را چنين تفسير مىكند: «اين كنفرانس همه را خلعسلاح كرد، زيرا ابتكارى به نظر مىآيد كه كاسهى صبر را لبريز مىكند. انكار كشتار يهوديان به اين معناست كه يك كشور عضو سازمان ملل متحد، نه تنها يك دروغ تاريخى را به جريان مىاندازد و به قربانيان توهين مىكند، بلكه اين كار در عين حال حملهاى به آن اصولى تلقى مىشود كه سازمان ملل بر پايهى آن ساخته شده است. دشمنى با اسراييل مىتواند از واقعيتهاى مشخص تغذيه شود كه گاهى قابل فهماند، زيرا مساله مربوط به مردم فلسطين است كه براى ساختن دولت خود مبارزه مىكنند. اما اين امر نبايد تاريخ را بهانه قرار دهد و دست به مقايسههاى سوءاستفادهآميز بزند و امور آشكار را منكر شود. كسى كه دست به چنين اقداماتى مىزند، بايد شديدا محكوم شود».
انكار هولوكاوست به فلسطينيان لطمه مىزند
روزنامهى بريتانيايى «گاردين» بر اين نظر است كه انكار هولوكاوست توسط ايران، به فلسطينيان لطمه مىزند. اين روزنامه مىنويسد: «مشروع است كه آموزههاى صهيونيسم مورد پرسش قرار گيرد و ممكن هم هست كه فلسطينيان به عنوان قربانيان آن ديده شوند. اما نمىتوان ادعا كرد كه آوشويتس يك «دروغ بزرگ» است كه پرداخته شده تا در خدمت منافع يهوديان باشد. منصفانه است كه سياست اسراييل مورد انتقاد قرار گيرد. بسيارى از يهوديان اين كار را مىكنند. آنان مايلند اسراييل فعاليت بيشترى كند تا به صلح با اعراب دست يابد، اگر چه پشتيبانى ايران از حماس در فلسطين و حزبالله در لبنان اين كار را همواره دشوارتر مىكند. پشتيبانى احمدىنژاد از انكار هولوكاوست، بىحرمتى به خود ايران، توهين به يهوديان و زيانمند براى فلسطينيان است كه ايران ظاهرا براى آنان دل مىسوزاند».
هدف احمدى نژاد از انكار هولوكاوست
روزنامهى آلمانى «راين تسايتونگ» چاپ كوبلنتس در تحليل كنفرانس هولوكاوست در تهران مىنويسد: «براى رييسجمهورى ايران اين مساله كانونى نبود كه انكار كند شش ميليون يهودى در اردوگاههاى مرگ ناسيونال سوسياليستها مردهاند. او آدم بىسوادى نيست كه تبليغات راديكال اسلامى چشمانش را خيره كند. اين مبلغ قوى، فاكتها را مىشناسد. احمدىنژاد به نازىهاى كهنه و نو ميدان مىدهد زيرا آنان در خدمت هدفى هستند كه وى احتمالا از آن زمان كه دانشجويى انقلابى بود دنبال مىكند: او مىخواهد اسراييل را به عنوان پيشقراول غرب از نقشهى جغرافياى خاورنزديك محو كند. براى او مساله بر سر آن است كه دولت يهود را به عنوان محصول دروغين در مورد نسل كشى يهوديان وانمود سازد. رييسجمهورى ايران هولوكاوست را فقط به اين دليل انكار مىكند كه با اين اهرم مىتواند هرگونه حق موجوديت اسراييل را زير سووال ببرد».
كارزارى كه بايد آن را جدى گرفت
روزنامهى ايتاليايى «لا رپوبليكا» معتقد است كه بايد كارزار ناشى از كنفرانس هولوكاوست در تهران را جدى گرفت و مىنويسد: «اين كنفرانس در خدمت محمود احمدىنژاد رييسجمهورى ايران بود تا كارزار خود را عليه يهوديان و دولت آنان نهادينه كند. وى از طرف ديگر مىخواست براى مخالفان داخلى خود كه طرفدار خط مشى معتدلترى در سياست خارجى هستند روشن كند كه اين مساله واقعا يك كارزار جدى است و نه يك درگيرى لفظى. و اين كارزار بايد جدى گرفته شود. زيرا احمدىنژاد اين هدف را دنبال مىكند كه متحدانى در ميان عربها، يهودىستيزان و مخالفان آمريكا بيابد و دولتهاى آنان را مجبور سازد، موضع ملايمترى در مورد نقشههاى هستهاى ايران اتخاذ كنند».