1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

كاريكاتورهاى اهانت‌آميز عليه اسلام از ديد مطبوعات اروپا

۱۳۸۴ بهمن ۲۱, جمعه

بسيارى از روزنامه‌‌هاى اروپا سرمقاله‌هاى خود را همچنان به مسئله‌ى انتشار كاريكاتورهايى از پيامبر اسلام و موج اعتراضات در جهان اسلام اختصاص داده‌اند.

https://p.dw.com/p/A5dA
"مسلمانان مى‌خواهند با مصونيت در رسانه‌ها، خود را خارج از چارچوب حقوق عمومى قرار دهند.”
"مسلمانان مى‌خواهند با مصونيت در رسانه‌ها، خود را خارج از چارچوب حقوق عمومى قرار دهند.”عکس: dpa zb
  • روزنامه‌ى ليبرال «دِ گاردين» چاپ لندن مى‌نويسد كه آزادى مطبوعات نمى‌تواند از كاريكاتورهاى پيامبر اسلام حمايت كند. در مقاله‌اى كه امروز در اين روزنامه انتشار يافت آمده:

”آيا اينقدر دشوار است بپذيريم كه دين اسلام اهانت به پيامبر خود را توهين به بالاترين مقدسات مى‌بينيد، همان گونه كه اروپا در مورد انكار هولوكاست واكنش نشان مى‌دهد؟ آيا آزادى بيان در غرب به گونه‌اى است كه به هيچ‌وجه نمى‌توان در مورد مرزهاى آن گفتگو كرد، آنگونه كه ادعا مى‌شود؟ اگر چنين است، آنگاه بايد در انتظار قيام‌هايى هم عليه ممنوعيت انكار هولوكاست و عليه قوانين ضد تحريكات نژادپرستانه بود.

آن كسانى كه بر آزادى مطبوعات تكيه مى‌زنند، در حالى كه از انتشار و توزيع تصاوير اهانت‌آميز عليه پيامبر اسلام دفاع مى‌كنند، در عمل مى‌گويند، آنچه خود بالاترين ارزش‌ها و مقدس مى‌دانند، ارزش بالاترى دارد، تا ارزش‌ها و مقدسات مسلمانان. اين كاريكاتورها بيشتر جلوه‌اى از تحريك به نفرت، به نژادپرستى و اسلام‌گريزى بوده‌اند تا آزادى مطبوعات.”

  • روزنامه‌ى محافظه‌كار «لو فيگارو» چاپ پاريس پيرامون واكنش‌هاى خشونت‌آميز مسلمانان در مورد انتشار كاريكارتورها در شماره‌ى امروز خود مى‌نويسد:

”اين جهان اسلام است كه خود را به كاريكاتور مى‌كشد. در لندن اسلام‌گرايان نازى در تظاهرات خود پلاكات‌هايى با اين عبارت‌ها حمل مى‌كردند: ”اروپا، ۱۱ سپتامبر تو خواهد آمد” و ”بكشيد تمام كسانى را كه به اسلام اهانت مى‌كنند”. بايد پرسيد، در اين ميان چه كسى به نداى مسلمانان ”معتدل” گوش فرا مى‌دهد؟ اسلام اروپايى كه به حق از اهانت‌ها عليه پيامبر اسلام خود را جريحه‌دار مى‌بيند، بطور عمده به خيابان‌ها نريختند. ولى تلاشى هم نكردند كه از فراخوان‌هاى ضدغربى افراطيون به جهاد نيز فاصله‌ گيرند. در اين ميان شوك فرهنگى شديدا به چشم مى‌خورد. در اروپا نيز مهاجران مى‌خواهند قوانين الهى خود را حفظ شده ببينند: آنها به تصوير كشيدن پيامبر اسلام را ممنوع اعلام مى‌كنند، ولى انتقاد از كتاب قرآن را نيز برنمى‌تابند، بويژه آنجا كه در سوره‌اى به كشتن يهودى‌ها و صليبيون فرامى‌خواند. بايد گفت كه اسلام عليرغم يك تماس ۳۰ ساله با دمكراسى نتوانسته نوع انديشه و رفتار خود را تغيير دهد. مسلمانان در واقع مى‌خواهند با مصونيت در رسانه‌ها، خود را خارج از چارچوب حقوق عمومى قرار دهند.”

  • روزنامه‌ى كاتوليك «لا كروآ» چاپ پاريس در شماره‌ى امروز خود طى تفسيرى پيرامون عذرخواهى روزنامه‌ى دانماركى «يولندس پوستن» از مسلمان بخاطر انتشار كاريكاتورها مى‌نويسد:

”در مورد اين بلوغ دانماركى‌ها مى‌توان تنها خشنود بود كه مى‌كوشند از ادامه‌ى آسيب‌هايى جلوگيرى كنند، كه حتما نمى‌بايست عمدى بوده باشد. پوزش و تأسف روزنامه‌ى «يولاندس پوستن» از مسلمانان را بايد مورد تقدير قرار داد كه مسئوليت پيامدهاى اين رويدادى كه عمدى نبوده را پذيرفته است. به گفته‌ى ايشان مسئله ناشى از ”سوءتفاهم‌هايى است كه ريشه در تفاوت‌هاى فرهنگى دارند”. تلاش اين روزنامه براى تلطيف كردن موضوع خود مى‌تواند راه حل مسئله را هموار سازد و اين تنها به رسانه‌هاى گروهى محدود نمى‌شود. هر كسى، از سياستمداران گرفته تا نمايندگان اديان و نظرسازان، بايد ابتكار خود را بخرج دهد و تلاش كند تا اين واكنش‌ها و احساسات دينى براى ما بيگانه را بشناسد و آن ايمانى است كه ساختار هستى و وجود ميليون‌ها انسان را رقم مى‌زند و براى بسيارى بشدت بيگانه است.”

  • روزنامه‌ى «د فولكس‌كرانت» چاپ لاهه در شماره‌ى امروز خود به اعتراضات خشونت‌آميز در كشورهاى اسلامى پرداخته و مى‌نويسد:

”جاى خوشوقتى است كه نداى ديگرى را نيز مى‌توان شنيد، آنهم از سمت و سويى كه گاه هيچ انتظارش نمى‌رود. بدين گونه كه آيت‌اله عظما على سيستانى، بالاترين مرجع و رهبر شيعيان عراق بطور قاطع عليه ناآرامى‌ها و تهديدها موضع‌گيرى كرد. اميد است كه سياستمداران اروپايى اين سخنان را شنيده و تظاهرات خيابانى در تهران، دمشق، غزه و ديگر نقاط و احساسات جريحه‌دار شده‌ى مسلمانان را درك كنند. بويژه در جاهايى كه نيروهاى افراطى مذهبى مى‌كوشند اروپا را مرعوب سازند. ارعابى كه برخى را به ناگهان در مورد مرزهاى آزادى بيان به انديشه وامى‌دارد و اينكه به مقدسات در اسلام بايد احترام گذارد. اين احترام بى‌شك از واجبات است، ولى اين احترام بايد در شرايطى كاملا آزاد صورت گيرد و نه در اثر جوسازى و ارعاب مذهبيون تندرو.”