قول هاى توخالى
۱۳۸۴ آذر ۱۰, پنجشنبهآمار مبتلايان به بيمارى ايدز تكان دهنده است. اكنون بيش از ۴۰ ميليون نفر در سراسر جهان به ويروس ايدز مبتلا هستند. در حالى كه تقريبا يك ميليون نفر از امكانات درمانى برخوردارند، سى و نه ميليون كودك، زن و مرد در سالهاى آتى در قاره هاى آسيا و آفريقا بر اثر اين بيمارى جان مى سپارند. انسانهائى كه به محض بروز نخستين علائم بيمارى از سوى جامعه ترد ميشوند. به اين انسانها هيچ كمكى صورت نمى گيرد و كسى نمى داند وضعيت كودكان آنها چگونه خواهد بود.
تنها در آفريقا اكنون ۱۵ ميليون كودك يتيم وجود دارد كه اين كودكان پدر، مادر و يا والدين خود را بر اثر ايدز از دست دادهاند. اين در حالى است كه در برنامه مبارزه با ايدز سازمان ملل كه به «سه + پنچ» موسوم شده و همه يكصد و نود و دو عضو سازمان بهداشت جهانى آن را به امضا رساندهاند، قرار بر اين بود كه تا سال ۲۰۰۵ ميلادى سه ميليون نفر از مبتلايان به ايدز تحت مراقبتهاى پزشكى قرار گرفته باشند. اكنون به پايان سال ۲۰۰۵ نزديك میشويم و تازه يك ميليون نفر از اين امكان برخوردار شدهاند.
كشورهاى فقير جهان براى اتخاذ تدابيرى عليه ايدز همچون برنامههاى آموزشى و روشنگرى در بين مردم، انجام آزمايش ايدز، تحقيقات در اين زمينه و يا حتى ارائه مراقبتهاى پزشكى از توانائى مالى برخوردار نيستند و نياز به كمكهاى جامعه جهانى دارند. اما تجربه نشان داده كه همواره قولهاى زيادى در اين زمنيه داده شدهاند اما كمتر به آن عمل شده است. و اين تنها محدود به معضل ايدز نيست، بلكه هشت هدف هزاره توسعه كه جامعه جهانى قصد دارد تا سال ۲۰۱۵ به آن دست يابد مانند رفع موانع تجارى، كمكهاى مالى عمرانى و غيره كه تقليل پنجاه درصدى ايدز نيز در ميان آن اهداف ديده میشود، شامل همين موضوع میشوند.
در كشورهائى كه داراى توانائى مالى هستند، نيت خوب بسيار مشهود است، اما از پرداخت صورتحسابها، خوددارى میكنند. براى مبارزه با ايدز اكنون هجده ميليون دلار كمبود بودجه وجود دارد، اين در حالى است كه قول ۲۷ ميليارد دلار كمك مالى داده شده بود، اما پس از آن تنها ۹ ميليون دلار به حساب سازمان بهداشت جهانى واريز گرديد.
ايدز اكنون ديگر مرز و فقير و غنى نمىشناسد. در دهكده جهانى، مبارزه با اين بيمارى فراگير نياز به يك همبستگى جهانى نيز دارد. صدور قطعنامه و ابراز نيت ديگر كافى نيست.