فعالان دانشجويى از درس محروم مى شوند؟
۱۳۸۵ اسفند ۲۳, چهارشنبه
عباس حكيم زاده عضو شوراى مركزى انجمن اسلامى دانشگاه اميركبير نخست احضاريه اى دريافت كرده است. دو روز بعد به او مى گويند دو ترم از تحصيل محروم شده و اجازه استفاده از تمام تسهيلات رفاهى دانشگاه راهم تا پايان درس ندارد. حكيم زاده در گفتگو با دويچه وله توضيح ميدهد كه معناى اين تاكيد چيست:
” ما در دوره كارشناسى شش سال يعنى ۱۲ ترم فرصت داريم تا تحصيل مان را تمام كنيم و اگر چنين نشود، اخراج ميشويم. احتساب سنوات در حكم من يعنى اين كه ترم هائى كه محروم شده ايم هم جزو اين سالها محاسبه مى شود“.
صدور حكم محروميت از تحصيل براى حكيم زاده يك علامت سوال بزرگ است. او مى گويد ترم گذشته اصلا به دانشگاه نرفته تا فعاليتى كرده باشد. حكيم زاده اشاره مى كند كه ظاهرا اراده اى براى اين قبيل احكام وجود دارد، ولو بدون مبنا...
كميته انضباطى همراه با تصميم به محروم كردن دانشجو از تحصيل دريك يا دو ترم، مانع ورود او به حريم دانشگاه نيز مى شود. آيا چنين تصميمى قانونى است؟
” در هيچ آيين نامه آموزشى و انضباطى نيامده كه دانشگاه ميتواند مانع از ورود دانشجويى شود كه حكم انضباطى گرفته است. اين كار مديريت امير كبير غيرقانونى است. من خودم چون حكم ام اوليه است مى توانم به دانشگاه آمد و رفت داشته باشم اما كسى كه حكم قطعي محروميت گرفته، نمى تواند“.
پرسش ديگرى كه اينجا پيش ميايد اينست كه آيا دانشجو مى تواند از خود مقابل كميته انضباطى دفاع كند؟ اساسا دانشجو شكايت يا اعتراض خود به اين تصميم ها را با كجا مى برد؟
” دانشجو يا بايد كتبى دفاع كند يا به كارمند كميته انضباطى به صورت شفاهى موضوع را مطرح سازد. وقتى احكام انضباطى قطعى شوند ما ميتوانيم به ديوان عدالت ادارى شكايت كنيم. گرفتن وكيل براى دانشجو معنا ندارد“.
كميته انضباطى دانشگاه امير كبير علاوه بر محروم كردن حكيم زاده و زمانيان از تحصيل، چهار دانشجوى ديگر را نيز احضار كرده است. آيا اين شيوه اى است براى هشدار به ديگران تا از خطوط قرمز عبور نكنند؟
مهيندخت مصباح