فراگيرى زبان آلمانى و برخى انگيزه‌هاى جوانان ايرانى براى تحصيل در آلمان
۱۳۸۵ آبان ۲۳, سه‌شنبه
يكى از شرايط لازم براى گرفتن پذيرش دانشجويى از دانشگاه‌هاى آلمان گذراندن كلاس‌هاى زبان آلمانى است. همان‌طور كه می‌دانيم یادگیری زبان آلمانى در مدارس ايران به غير از تعداد محدودى از مدارس غير انتفاعى كه آن هم بيشتر جنبه تشريفاتى دارد، مقدور نيست و اين عامل هم اين شرط را به يكى از عوامل لازم براى گرفتن ويزاى دانشجويى تبديل كردهاست. در حالى كه در كشورهايى كه تدريس زبان آلمانى در مدارس هم صورت مى‌گيرد گذراندن اين كلاس‌ها از ديد دانشگاه‌هاى آلمان لازم نيست.
ولى آيا در ايران در همه شهرها امكان يادگيرى زبان آلمانى وجود دارد؟ طناز، يكى از جوانان علاقمند به زبان آلمانى، در اين‌باره می‌گويد: «من چندان اطلاعی ندارم، ولی می‌دانم در اصفهان آموزشگاه‌هایی هستند که زبان آلمانی را تدریس می‌کنند، و در تهران هم که صد درصد هست. ولی خب، مشکل اصفهان این بوده که چون تعداد متقاضی زبان آلمانی کم هست برگزاری کلاس‌ها مرتب نیست. کلاس‌ها بطور مرتب تشکیل نمی‌شود و خب، این مشکل پیش می‌آید.»
اما در چه آموزشگاه‌هايى اين امكان به علاقمندان داده مى‌شود و فرق آنها در چيست؟ به گفته‌ی طناز: «آموزشگاه‌های زیادی در تهران هستند برای یادگیری زبان آلمانی، مثلا کانون زبان، موسسه کیش، گوته و ایران و اتریش. ولی خب، یک مزیتی که موسسه گوته و یا ایران و اتریش دارند این است که وابسته به سفارت‌اند و مدرک‌اش معتبرتر است و معلم‌های خیلی بهتری دارند. بخاطر اینکه اکثر معلم‌هایش دو رگه هستند یا سالها در آلمان زندگی کردند و لهجه خیلی خوبی دارند. و لهجه هم برای ما که آلمانی نبودیم خیلی خوب و مهم است، برای اینکه بتوانیم آن لهجه درست را یاد بگیریم و اینکه مدرک‌اش هم معتبرتر هست و برگزاری کلاسهای‌شان هم خیلی منظم است.»
يكى از مسايلى كه در دانشگاه‌های آلمان چند سالی است بحث‌براگیز شده، بحث الزام پرداخت شهريه در دانشگاه‌ها است. اين مبلغ كه در حدود ۵۰۰ يورو است اعتراضات شديد جوانان آلمانى را هم در پى داشته است. آيا اين قانون تاثيرى بر تصميم‌‌گيرى جوانان ايرانى در انتخاب آلمان به عنوان محل تحصيل دارد؟
پشتون، يكى از جوانان علاقمند به تحصيل در آلمان، در اين باره می‌گويد: «فکر می‌کنم یکی از فاکتورهایی که در تصمیم‌گیری بچه‌هایی که می‌خواهند به قصد تحصیل از ایران به سمت آلمان حرکت کنند، همین نداشتن شهریه است. ولی خب، شاید در نگاه اول کمی آدم بترسد، وقتی بخواهد شرایط را کمی دشوار ببیند. اما خوب که آدم نگاه می‌کند، فکر می‌کنم... مثلا حساب کنید، توی ایران هم ما دانشگاه‌هایی داریم، مثل دانشگاه آزاد و دانشگاه‌های خصوصی که وقتی شهریه را آدم مقایسه می‌کند، می‌بیند تقریبا تفاوت چندانی برای یک ترم درسی نمی‌کند. تفاوت اصلی‌اش هم این است که شما کیفیت تحصیل دارید. یعنی شما شهریه‌ای را که در ایران و آلمان یکسان هست پرداخت می‌کنید، با این تفاوت که در کشور آلمان بابت آن شهریه شما امکاناتی را هم دریافت می‌کنید که فکر می‌کنم جزو نقاط قوت‌اش باشد. پس فکر نمی‌کنم باعث بشود، حداقل در مورد شخص من، که تصمیم خودم را عوض کنم.»
پشتون درباره برخى انگيزه‌هاى جوانان به آمدن به آلمان و تحصيل در اين كشور می‌گويد: «طبیعتا وقتی آدم یک هدفی را در ذهن‌اش قرار می‌دهد، بابت آن هدف باید تاوانی هم پرداخت بکند. اگر هدف آدم تحصیل در کشور آلمان باشد، باید یکسری سختی‌ها را تحمل بکند که با تحمل‌کردن این سختی‌ها به یکسری امکانات می‌رسد. مثلا در مورد تحصیل امکانات تحصیلی هست، کیفیت تحصیلی هست که باعث می‌شود آدم به هدفش سریع‌تر برسد و با کیفیت بالاتر. در مورد شخص من عوامل جانبی دیگری هم بود که از جمله می‌توانم حضور خانواده پدری‌ام در کشور آلمان که باعث شد من به این فکر بی‌افتم که به کشور آلمان بروم. بعد، یک چنین فاکتورهایی به نظر من می‌تواند باعث بشود که آدم برای تحصیل به کشور آلمان برود.»
كاوه بهرامى
تحریریه: شهرام احدی