فرانسه:<br>واپسین فصل ستارگان کهنه‌کار
۱۳۸۷ خرداد ۱۰, جمعه
تیم ملی فرانسه اگر چه در هر دوره در رقابت‌های مقدماتی جام ملت‌های اروپا شرکت داشته، اما تنها در ۶ دوره توانسته است در دور نهایی مسابقات حضور یابد. ملی‌پوشان فرانسه پس از کسب عنوان قهرمانی جهان در سال ۱۹۹۸ و قهرمانی اروپا در سال ۲۰۰۰، دچار بحران شده و در دوره‌های بعد (۲۰۰۲ کره و ژاپن و ۲۰۰۴ پرتغال) نتوانستند انتظارات را برآورده سازند.
با روی کار آمدن "رمون دومنش" به‌عنوان سرمربی این تیم در سال ۲۰۰۴، موفقیت نیز به فرانسه بازگشت. فرانسویان در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان در فینال، در ضربات پنالتی مغلوب ایتالیا شدند، اما چیزی برای کسب عنوان قهرمانی کم نداشتند. ۲ سال بعد از این رویداد، فرانسویان می‌‌توانند با تکیه بر ستارگان پرتجربه‌شان جام ملت‌های اروپا را برای سومین بار به خانه برند.
سوابق و دوران طلایی تیم ملی فرانسه
در نخستین دوره از مسابقات قهرمانی اروپا در سال ۱۹۶۰، فرانسه میزبانی بازی‌ها را برعهده داشت، اما علیرغم برخوردار بودن از پشتیبانی تماشاگران خودی در دیدار بر سر مقام سوم، ۲ بر صفر از چکسلواکی شکست خورد و در مکان چهارم جای گرفت. در بین سال‌های ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۰، ملی‌پوشان فرانسه هر بار از حضور در دور نهایی محرم ماندند تا این‌که این کشور در سال ۱۹۸۴ بار دیگر عهده‌دار میزبانی مسابقات قهرمانی اروپا شد.
در اوایل و اواسط دهه هشتاد میلادی، اعجوبه‌ای هدایت تیم ملی فرانسه را برعهده داشت که بدون شک یکی از نوابغ بزرگ عالم فوتبال محسوب می شود: "میشل پلاتینی" .
پلاتینی و یارانش در نیمه‌نهایی جام جهانی ۱۹۸۲ ، تسلیم آلمان‌ها شدند، اما توانستند دو سال بعد در خانه خود این ناکامی را جبران کنند و با پیروزی ۲ بر صفر بر اسپانیا در بازی فینال، برای نخستین بار عنوان قهرمانی اروپا را به دست آورند. تک‌ستاره آن دوره از مسابقات، میشل پلاتینی بود که در طی پنج بازی ۹ گل به ثمر رساند و نه تنها آقای گل بازی‌ها شد، بلکه رکوری بر پا کرد که بعید به نظر می‌رسد روزی شکسته شود.
"ژان مارک بوترلن" ، یکی از کارشناسان نشریه ورزشی "L’Equipe" معتقد است: «بهترین تیم ملی فرانسه، تیم ۱۹۸۴ است با ستارگانی چون "آلن ژیرس" ، میشل پلاتینی، "لویی فرناندس" و "یانیک استوپیرا" . این تیم فوق‌العاده بود و خط میانه‌ای داشت که فقط از هافبک‌های تهاجمی تشکیل شده بود که بیش از هر چیز در فکر حمله بودند.»
فرانسویان برای کسب موفقیت بعدی خود در اروپا، ۱۶ سال انتظار کشیدند. تولد ستاره‌ای درخشان به نام "زیدان" سبب شد تا ملی‌پوشان فرانسه بتوانند نه تنها به آرزوی دیرینه خود، کسب عنوان قهرمانی جهان برسند، بلکه با پیروزی ۲ بر یک بر ایتالیا در دیدار فینال، برای دومین بار قهرمان اروپا شوند.
درخور توجه آن‌که ایتالیا تا لحظاتی پیش از پایان بازی یک بر صفر از فرانسه جلو بود، اما "ویلتورد" با زدن گل تساوی در ثانیه‌های آخر، بازی را به وقت اضافه کشاند و "داوید ترزگه" مهاجم تیم ملی فرانسه با زدن گل پیروزی، آرزوی ایتالیا را بر باد داد. ملی‌پوشان ایتالیا ۶ سال بعد، در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، انتقام آن شکست تلخ را گرفتند و در ضربات پنالتی فرانسه را شکست دادند.
تکیه بر چهره‌های پرتجربه
تیم ملی فعلی فرانسه بیش از همه از چهره‌هایی قدیمی و با تجربه تشکیل شده که در طی یک دهه گذشته این تیم را همراهی کرده‌اند. غایب بزرگ در میان ملی‌پوشان پرسابقه، زیدان است که بعد از جام جهانی ۲۰۰۶ به فعالیت حرفه‌ای خود پایان داد.
در ترکیب آغازین فرانسه، تنها "گرگوری کوپه" ، درواز‌بان این تیم است که در لیگ دسته اول کشورش توپ می‌زند. دیگر بازیکنان کلیدی تیم ملی فرانسه در خدمت باشگاه‌های صاحب‌نام اروپا هستند؛ از اف. ث. بارسلونا و بایرن مونیخ گرفته تا اف. ث. آرسنال و چلسی لندن.
به‌ویژه در خط دفاع، فرانسه از وجود چهره‌هایی کارکشته چون "تورام" ، "گالاس" ، "سانیول" و "آبیدال" بهره می‌‌برد که میانگین سنی آنان ۳۲ سال است. "لیلیان تورام" که تا کنون ۱۳۸ بازی برای تیم ملی کشورش انجام داده، حتی مرز ۳۶ سالگی را هم رد کرده است.
در خط میانی فرانسه نیز وضعیتی نسبتا مشابه حاکم است. "پاتریک ویِئرا" و "کلود ماکلله" ، دو هافبک میانی تیم ملی فرانسه، به ترتیب ۳۲ و ۳۵ سال دارند و با توجه به تجربه زیادشان می‌‌توانند نقش مهمی در ثبات فرانسه در میانه میدان بازی کنند.
در مقابل، دو هافبک تهاجمی فرانسه، یعنی "فرانک ریبری" و "فلوران مالودا" در مقایسه جوان هستند و از تازگی و عطش لازم برای کسب موفقیت برخوردارند. به ویژه فرانک ریبری، ستاره ۲۵ ساله بایرن مونیخ، در این فصل اخیر رقابت‌های بوندس‌لیگا خلاقیت و نبوغ خود را بارها به نمایش گذاشت. دو مهاجم فرانسه، یعنی "تیئری آنری" و "نیکولا آنلکا" نیز حول و حوش ۳۰ سال دارند.
البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که شماری از این ستارگان پرسابقه در فصل اخیر رقابت‌های باشگاهی آن‌طور که باید و شاید حضور نداشته‌اند. تورام، سانیول و ویئرا با توجه به مصدومیت‌های پیگیر، در باشگاه‌های خود، بارسلونا و اینترمیلان، بازی‌های کمی انجام داده‌اند و تیئری آنری، ستاره بزرگ فرانسه در خط حمله، نیز ماه‌های چندان خوش و موفقی را در باشگاهش، بارسلونا، پشت سر نگذاشته است.
استعدادهای جوان فرانسه در کمین فرصت‌های تازه
در پس این ترکیب اصلی و پرتجربه، گروهی از استعدادهای جوان در کمین نشسته‌اند تا در هر فرصتی قابلیت‌های خود را به نمایش گذارند و در موفقیت تیم ملی کشورشان سهیم باشند.
استعداد بزرگ و برجسته تیم ملی فرانسه، "کریم بنزما" ، مهاجم ۲۰ ساله تیم المپیک لیون است که در رقابت‌های ملی و اروپایی خوش درخشیده و بسیاری از کارشناسان حتی او را به‌عنوان زوج تیئری آنری در خط حمله بر نیکولا آنلکا ترجیح می‌‌دهند.
"سمیر نصری" (۲۰ ساله)، "حاتم بن عرفا" (۲۱ ساله) و "ژرمی تولالان" (۲۴ ساله) از دیگر بازیکنان بااستعداد و تازه‌نفس تیم ملی فرانسه محسوب می‌‌شوند که تشنه کسب موفقیت هستند.
"ژان مارک بوترلن" ، کارشناس نشریه ورزشی L’Equipe معتقد است: «ما امروز بازیکنان تهاجمی بسیار فوق‌العاده ای در اختیار داریم: بن عرفا، نصری، بنزما، آنلکا، آنری، مادولا و ریبری. آنها بازیکنان خوب و جوانی هستند. به نظر من نقطه قوت تیم ملی کنونی در کیفیت تهاجمی‌اش نهفته است.»
شکی نیست که تیم ملی فرانسه بعد از مسابقات جام ملت‌های اروپا در اتریش و سوییس، دستخوش دگرگونی‌های بزرگی خواهد شد و ستارگان قدیمی جای خود را به چهره‌های تازه‌نفس خواهند داد، اما رمون دمنش، سرمربی ملی‌پوشان فرانسه، ترجیح می‌‌دهد که در این تورنومنت مهم اروپایی، بار دیگر و شاید برای آخرین بار، به بازیکنان کهنه‌کار تکیه کند.