1. پرش به گزارش
  2. پرش به منوی اصلی
  3. پرش به دیگر صفحات دویچه وله

فاصله بيشتر با نظاميان، شرط امنيت سازمانهای کمک رسانی

نینا ورک هویزر / رادیو دویچه وله۱۳۸۶ خرداد ۱, سه‌شنبه

بسر بردن در افغانستان نه تنها برای سربازان اعزامی، که برای همراهان غیرنظامی آنها نیز خطرناک است. در اوایل سال میلادی جاری، دو نفر از اعضای سازمان "مبارزه با گرسنگی" در افغانستان کشته شدند.

https://p.dw.com/p/AiJU
دهی در نزدیکی مزار شریف
دهی در نزدیکی مزار شریف. یکی از مراکز فعالیت سازمان "مبارزه با گرسنگی"عکس: picture-alliance/dpa

گزارشی در این زمینه از نینا ورک هویزر:

اعضای سازمانهای کمک رسانی در افغانستان، بویژه سعی در حفظ فاصله خود با نظامیان دارند. زیرا اگر مردم آنها را با نظامیان یکی ببینند، آنگاه برایشان خطرناک خواهد شد. یورگن لایزر از سازمان نیکوکاری "کاریتاس" از این عصبانی است که چرا سربازان آلمانی درحالیکه سرتاپا مسلح هستند میزوصندلی مدرسه را به داخل دهکده می‌آورند.

"ما همیشه این را مورد انتقاد قرار داده ایم، که نظامیان در کنار ماموریت های خود، کار سازندگی را نیز پیش می‌برند. این کار به نظر ما اصلا درست نیست، زیرا باعث مخدوش شدن مرز میان مأموریت‌های نظامی سربازان و کارکنان سازمانهای کمک رسانی می‌شود."

هم چنین سازمان مبارزه با گرسنگی اصرار بر جدایی روشن ارتشیان و غیرنظامیانی دارد که برای شرکت در بازسازی افغانستان به این سرزمین رفته اند، کاری که به هرحال خطرناک است. در ماه مارس امسال همکار این سازمان، دیترروبلینگ، در سرپل واقع در شمال افغانستان مورد اصابت گلوله قرار گرفت. آندریا پادبرگ از مرکز بن این سازمان میگوید که بعد از آن رعایت مسایل امنیتی افزایش پیدا کرد: «ما پس از آن تدابیر امنیتی شدیدی را درنظر گرفتیم. به این معنا که تمام وسایل را با بیسیم مجهز کنیم. قبل از سفر به نقاط مختلف راه ها را بررسی نماییم. کارکنان ما باید خود را به هنگام خروج معرفی کنند و پس از رسیدن به مقصد تماس بگیرند.»

استفاده از خودروهای غیرنظامی، نزدن آرم سازمان بر دفاتر، تحلیل دائم مسایل امنیتی، سازمان مبارزه با گرسنگی هرکاری از دستش برآید برای حفظ جان کارکنانش می‌کند. با این حال تنها چند هفته بعد از کشته شدن دیترروبلینگ عضو دیگری در نزدیکی کوندوس کشته شد. سازمان مبارزه با گرسنگی تصمیم گرفت ابتدا از انجام هرپروژه جدید خودداری کند. اما این سازمان در افغانستان می‌ماند، برخلاف سازمان پزشکان بدون مرز که پس از کشته شدن چهار همکارشان برای همیشه افغانستان را ترک کردند. آندریا پادبرگ می‌گوید: «این قطعا مهم است که کار بازسازی ادامه پیدا کند، که مطمئن شویم موفقیت های ما و بهبود زندگی مردم روندی ادامه دار هستند."

اما سازمان بین المللی مبازره با گرسنگی قصد دارد نسخه کار خود را طوری بپیچد که بیطرفی این سازمان و عدم وابستگی اش کاملا روشن باشد. زیرا این سازمان معتقد است که گروه های کمک رسانی هرروز بر میزان وظایف خود میافزایند، وظایفی که درحقیقت بردوش حکومت افغانستان قرار دارد. به همین دلیل هم به محض اینکه به شکل مکمل حکومت ظاهر می‌شوند، طعمه گروه های مخالف آن می‌شوند.