فاجعه مرگبار جنوب آسيا به يادآورنده مرز توانيهايى انسان

روزنامه سوييسى Basler Zeitung در تفسير امروز خود در اينباره از جمله خاطرنشان ميسازد: ”بيش از ۱۳۰ هزار كشته، صدها هزار زخمى، ميليونها آواره و نگاه مبهوت ما به يكى از بزرگترين فاجعه هاى طبيعى تاريخ. زلزله دريايى اقيانوس هند، با شدت و قوتى وحشتناك، مرز توانايهاى انسان را در ذهن زنده ميسازد. ما كوچكترين ذره هاى حيات بشرى را رمزگشايى ميكنيم، به سوى سياره هاى دوردست گام برميداريم و كوچكترين تغييرات و دگرگونيها در محيط زيست را ثبت و تحليل ميكنيم. در مقابل نيروى قدرتمند طبيعت اما سرانجام سر تعظيم فرود مياوريم. ما چاره اى جز خضوع نداريم و براى ما تنها اين راه باقى ميماند كه با تصميمات و كرده هاى خود باعث افزايش شمار اين فجايع نشويم.”

روزنامه آلمانى Ostsee-Zeitung كه در روستوك انتشار ميابد به جنبه اى ديگر از اين موضوع مينگرد و در تفسير خود مينويسد: ”لحظاتى پس از نخستين زلزله روز يكشنبه گذشته، سرويس زمينشناسى ايالات متحده اعلام كرد كه خطرى تهديدكننده وجود ندارد. البته منظور آن فقط سواحل ايالت كاليفرنيا بود. اينكه چندى بعد، هزاران تن در جنوب شرق آسيا بدون آنكه به آنان هشدارى داده شود، در كام سيل و موج فرو رفتند، برگيست ناخوشايند در دفترجامعه بين الملل. اين مسئله نشان ميدهد كه فرايند جهانى شدن آنقدرها هم كارا نيست و دانشمندان و سياستمداران در چارچوب مرزهاى كشور خود ميانديشند. هزينه ايجاد سيستمى هشدار دهنده برابر است با جزء ناچيزى از مبلغى كه سالانه در سراسر جهان بخاطر مجهز كردن ارتشها به سلاحهاى جديد هدر ميرود. جاى شك است كه فاجعه جنوب آسيا باعث تغيير طرز تفكر مسئولان شود، اما اين تغيير انديشه لازم است تا بتوان حاصل و معنايى هرچند كوچك در مرگ دهها هزار انسان يافت.”

و در پايان نگاهى به تفسير روزنامه محلى آلمانى Thüringer Allgemeine كه در آن از جمله آمده است: ”شايد گفتن اين نكته تلخ باشد. اما بايد اذعان داشت كه آمادگى غرب براى كمكرسانى به موازات تشديد نگرانيها از سرنوشت جهانگردان غربى افزايش يافت. حال بايد ديد كه آيا يك ماه ديگر هم كه فاجعه جنوب آسيا ديگر در كانون گزارشها و اخبار نيست، فعاليتهاى امدادگرايانه همچنان ادامه خواهند داشت يا نه. پيشنهاد گرهارد شرودر صدراعظم آلمان درمورد آنكه كشورهاى صنعتى بايد با كشورهاى سيلزده و زلزله زده جنوب آسيا همكاريهاى پيگيرى داشته و بدهيهاى خارجى آنان را ببخشند، گامى در راه درست و مثبت خواهد بود. اين قدم نه تنها از روى انسانيت كه بايد به اين دليل عملى برداشته شود كه غرب آمادگى خود را براى قبول مسئوليت نشان دهد. مسؤليتى كه نه تنها كمهاى ضرورى كه ايجاد يك سيستم هشداردهى جهانى را دربرميگيرد”.