عبدالكريم لاهيجى / هشدار جامعه دفاع از حقوق بشر ايران به خانواده هاى زندانيان سياسى

مصاحبه كننده: كيواندخت قهارى

صداى آلمان: آقاى لاهيجى، پيام اطلاعيه اخير جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران اين است كه هياهويى كه در پى رد صلاحيت نامزدهاى نمايندگى مجلس به وجود آمده است، باعث نشود زندانيان سياسى را فراموش كنيم. در اين مدت چه خبرهايى به دستتان رسيده كه باعث دادن اين هشدار شده و مى خواهيد به آگاهى شنوندگان ما برسانيد؟

عبدالكريم لاهيجى: مى دانيد كه در پى نامه اى كه بيش از هزار تن از دانشجويان، جوانان به سازمانهاى حقوق بشر نوشتند، ما يك پاسخى كه به آنها داديم وضع زندانيان سياسى شناخته شده، ملى مذهبى ها، روزنامه نگارها را خاطر نشان كرديم، يا زندانيان قديمى مثل آقاى گنجى، مثل آقاى يوسفى اشكه ورى، آقاجرى و ديگران. ولى متاسفانه خبرهايى كه گاهى به ما مى رسد، نشان مى دهد كه ما هيچ گونه تامينى نداريم كه زندانيان سياسى در ايران فقط همين بيست سى نفر، همين چهل پنجاه نفر باشند.

مثلا مورد آقاى ارژنگ داوودى يك مورد استثنايى است. او هم از كسانى است كه از امريكا رفته به ايران و مدتها ناپديد بوده و بعد بالاخره فهميده اند كه زندان و زير شكنجه هاى بسيار شديد است.

با توجه به اينكه چند ماه پيش مورد داريوش زاهدى هم خيلى شبيه به اين قضيه بود و با توجه به وضعيتى كه براى خانم زهرا كاظمى به وجود آمد، ما تكليف خود مى دانيم كه به خانواده ها بگوييم كه هر چه در آگاهى دادن، اطلاع رسانى به سازمانهاى حقوق بشر طفره بروند، متاسفانه جان زندانى خودشان است كه در معرض خطر قرار مى گيرد.

ما مى دانيم كه آنها زير فشار قوه قضاييه و در صدر اين گروه سعيد مرتضوى هستند، ولى بدانند كه در هر حال آنها را اغفال مى كنند، فريب مى دهند و هر چه زودتر به كانون مدافعان حقوق بشر، جامعه دفاع از حقوق بشر در ايران يا سازمانهاى بين المللى حقوق بشر از وضعيت زندانى شان خبر بدهند.

صداى آلمان: شما در اينجا دراصل اشاره مى كنيد به آنچه كه در اطلاعيه تان گفته ايد راجع به اختلال در خبررسانى در باره وضعيت زندانيان سياسى عقيدتى در ايران. لطفا مشخصا در باره اين اختلال توضيح بيشترى بدهيد.

عبدالكريم لاهيجى: اين اختلال هميشه وجود داشته است، به خصوص از وقتى كه گروه تحقيق در باره بازداشتهاى خودسرانه به ايران رفتند و گفتند حتى به آن گروه هم اجازه بازديد از يك بند را ندادند. زمانى كه آنها وارد آن بند شده بودند، آنها را با خشونت از آن بند به بيرون انداختند و آقاى لويى ژوانه، رييس هيات، قاضى ديوان عالى فرانسه، به من گفت كه حتى آن بند در اختيار اداره كل زندانها هم نيست.

بنابراين ما سازمانهاى حقوق بشر هيچ گونه تامينى نداريم كه بگوييم زندانيان سياسى همين كسانى هستند كه خانواده هايشان جرات مى كنند، و حتى مى توانيم بگوييم بعضى وقتها خطر مى كنند، و ما را در جريان مى گذارند.

متاسفانه آقاى ليگابو هم كه به ايران رفته بود فقط توانست چند تا از زندانيان سياسى شناخته شده را ببيند.

ما چون قصدمان دفاع از همه زندانيان سياسى عقيدتى است و نه تنها چهره هاى شناخته شده كه خانواده هايشان هم اين جرات و شهامت را دارند كه با ما در تماس باشند، اين است كه هدفمان از انتشار اين اطلاعيه اين بود كه به خانواده ها بگوييم كه يك مقدار به فكر جان و سلامتى زندانيانشان باشند و از همان دقايق نخستى كه او دستگير مى شود، حداقل به كانون مدافعان حقوق بشر كه الان در ايران فعال است، يك عده وكيل دادگسترى كه بدون چشم داشت و حتى با پذيرش خطر وكالت اينها را قبول مى كنند و بعد خودشان به زندان مى افتند _ مواردش را طى يك سال اخير ديده ايم _ لااقل آنها را در جريان بگذارند، تا هم خبر به اين صورت منتشر بشود، مردم در جريان چگونگى بازداشتهاى سياسى در ايران باشند و هم موجبات حمايت از حقوق زندانى فراهم شود.