ضرورت روشنگرى. آيا آلمان در جنگ عراق با نظاميان امريكايى همكارى كرده است؟

�ست.

ديروز صفحه ى اول روزنامه ى نيويورك تايمز به مطلبى در مورد روابط امريكا و آلمان اختصاص داشت. بر مبناى خبر اين روزنامه ى معتبر امريكايي، دو جاسوس سرويس مخفى آلمان در عراق در ابتداى سال ۲۰۰۳ ميلادى فتوكپى هايى در مورد برنامه هاى دفاعى صدام حسين، ديكتاتور سابق عراق، در اختيار ماموران امريكايى قرار داده اند. اين برنامه هاى دفاعى به موضوع استراتژى عراق در صورت حمله ى امريكا به اين كشور پرداخته و دستورات شخص صدام حسين را در ماه دسامبر ۲۰۰۲ ميلادى در اين مورد، در خود داشته است.

بر مبناى برنامه ى دفاعى اوليه در عراق، احتمال حمله نظاميان امريكايى خيلى زودتر پيش بينى شده و در اين برنامه مقابله با نظاميان امريكايى در همان ابتداى حمله و حركت شان به سوى بغداد پيش بينى شده بود. برنامه جديد اما با تغييراتى چنين در نظر گرفته كه پايتخت كشور در حلقه ى سرخ ِمحافظان و مدافعان عراقى قرار گيرد و با استفاده از افراد گارد مخصوص صدام از نفوذ امريكائيان به بغداد جلوگيرى شود. روزنامه نيويورك تايمز در شماره ديروز خود همچنين نوشته است كه ماموران امريكايى يك ماه قبل از حمله، گزارش برنامه ى دفاعى جديد صدام حسين را از يك مامور سرويس جاسوسى آلمان در قطر دريافت كرده اند. نيويورك تايمز مبناى خبر درج شده خود را تحقيقى مخفى اعلام كرده است كه وزارت دفاع امريكا در سال گذشته انجام داده و در آن نقشه‌ى حلقه ى دفاعى بغداد، آن گونه كه مد نظر صدام بوده، كشيده شده است. بر طبق اخبار موجود در اين تحقيق، فقط دولت آلمان نبوده كه به كمك نظاميان امريكا در عراق برآمده، دولت مصر هم به هواپيماهاى امريكايى اجازه فرود داده تا با بنزين كافى به حمله خود به عراق بپردازند و عربستان سعودى نيز پايگاه هايى در خاك خود در اختيار امريكائيان قرار داده است. روزنامه نيويورك تايمز با نقل قول از تحقيق مزبور مى نويسد: آلمان گرچه در ائتلاف مهاجمان به عراق به طور رسمى حضور ندارد، اما همدست خاموش اين ائتلاف به حساب مى آيد.

پتر فيليپ، كارشناس راديو صداى آلمان، تفسيرى در اين مورد نوشته است كه در زير مى‌خوانيد:

ديروز دوشنبه بيست و هفتم فوريه، در صفحه ى اول روزنامه ى نيويورك تايمز آمده است كه جاسوسان سرويس مخفى آلمان در عراق گزارش هايى موثر در اختيار ماموران امريكايى قرار داده اند. در اين گزارش ها استراتژى دفاعى صدام حسين در صورت حمله امريكا به اين كشور موجود بوده است.

اولريش ويلهلم، سخنگوى دولت آلمان و همچنين وزارت دفاع آمريكا اخبار روزنامه ى نيويورك تايمز را در مورد همكارى هاى جاسوسان امريكايى و آلمانى در عراق تكذيب كرده اند.

البته اين ادعا كه مقامات امريكايى مى خواهند با اين اقدام خود انتقام خود را از دولت گذشته آلمان بگيرند كه مخالف جنگ بود، نمى تواند اعتبار چندانى داشته باشد، زيرا اكنون دولت ديگرى در آلمان بر سر كار است و دولت امريكا علاقه اى به تضعيف اين دولت ندارد، حتى اگر بعضى از اعضاى حزب سوسيال دمكرات نيز در تركيب دولت كنونى دخالت داشته باشند، افرادى مثل فرانك والتر اشتاين‌ماير، وزير امور خارجه‌ى كنونى آلمان.

اما ديگر مشخص شده است كه روابط دولت گذشته آلمان با ايالات متحده ى امريكا آن قدرها هم كه به نظر مى رسيد بد نبوده. اين از اجازه به امريكائيان براى استفاده از فرودگاه هاى آلمان براى حمل و نقل زندانيان CIA مشخص مى شود و يا شركت ماموران آلمانى در بعضى بازجويى ها در زندان هاى گوانتانامو، افغانستان و يا سوريه. در اين راستا بحران سرويس جاسوسى آلمان و همكارى اش با امريكائيان، ضرورت تحقيقى عميق و روشنگر را در اين زمينه مشخص مى سازد.

بايد گفت كه سرويس هاى جاسوسى در كشورهاى با ساختار دمكراتيك نبايد بدون كنترل باقى بمانند حتى اگر افشاى حقايق، بعضى مشكلات را در جامعه بوجود آورد، همان حقايقى كه بايد مخفى نگاه داشته شوند و كسى به آنها پى نبرد. در آلمان چنين ارگان هايى براى كنترل وجود دارند و بايد از آنها استفاده جست.

ارگان هايى مثل كميسيون تحقيقات ِ بوندس تاگ يا مجلس نمايندگان آلمان. تحقيق بايد انجام شوند، حتى اگر بعضى نمايندگان مخالف آن باشند و افشاى اين ماجرا آسيب هايى جدى بر گذشته آنها و سياست احزابى كه به آن تعلق دارند وارد آورد. آنها اگرچه بر طبق قانون در تصميم گيرى ها بايد فقط جوابگوى وجدان خود باشند، اما نمايندگان را مردم انتخاب كرده اند و همين مردم بودند كه از آنها خواستند تا در جنگ ِ عراق سهيم نشوند.