شباهت ميان افغانستان و نورماندى
۱۳۸۵ آذر ۷, سه‌شنبه
مددكاران مسلح اجتماعى
روزنامه‌ى آمريكايى «وال استريت ژورنال» خواهان شركت بيشتر نيروهاى نظامى اروپا در جنوب افغانستان است و مى‌نويسد: «پيكار ناتو عليه طالبان در جنوب افغانستان كه از نو قدرت گرفته است، يادآور پياده شدن نيروهاى نظامى در نورماندى است. دوباره اين كانادايى‌ها، بريتانيايى‌ها و آمريكايى‌ها هستند كه پيكار مى‌كنند و مى‌ميرند. بخش بزرگى از اروپايى‌ها در اين پيكار شركت نمى‌كنند، اين واقعيتى است كه در نشست سران عضو ناتو در اين هفته مطرح خواهد شد. انگلوساكسن‌ها پيكار مى‌كنند، در حالى‌كه بقيه فكر محبوبيت خود به عنوان مددكار مسلح اجتماعى هستند. ۲۹۰۰ سرباز آلمانى خود را روى بازسازى در مناطق نسبتا مطمئن شمال افغانستان متمركز كرده‌اند. آن همكاران ناتو كه از شركت لازم خود پرهيز مى‌كنند، اعلام مى‌كنند كه از دست دادن افغانستان گزينه‌اى نيست. و حق با آنان است. اگر به طالبان اجازه داده شود كه افغانستان را دوباره به مركز جهاد بين‌المللى تبديل كند، احتمالا اروپا بيشتر از ايالات متحده‌ى آمريكا و كانادا آسيب خواهد ديد».
تقسيم كار ناعادلانه
روزنامه‌ى آمريكايى «نيويورك تايمز» از نشست سران ناتو در ريگا انتظار دارد كه تعهدات بيشترى در افغانستان برعهده گيرد و مى‌نويسد: «اگر اعضاى ناتو سربازان و تجهيزات بيشترى آماده نكنند، افغانستان هم مى‌تواند به همان راهى برود كه عراق رفت. پس از اين نشست، احتمالا شانس‌هاى زيادى وجود نخواهد داشت. بسيارى از كشورها قيد و شرط‌‌‌هايى دارند كه شركت آن‌ها را محدود مىسازد. اين امر كار را براى پيكار عليه دشمن و دفاع از نيروى خودى بسيار دشوار مى‌كند و به همين دليل تقسيم كار ناعادلانه‌اى است. كانادايى‌ها، هلندى‌ها، بريتانيايى‌ها و آمريكايى‌ها در جنوب افغانستان كار دشوار را انجام مى‌دهند، در حالى كه فرانسوى‌ها، آلمانى‌ها و ايتاليايى‌ها در شمال نسبتا با خيال آسوده گشت مى‌زنند. اما همه‌ى اعضاى ناتو بايد بدانند كه جنگ افغانستان فقط ژستى پس از ۱۱ سپتامبر و يا تبليغى براى ناتوى جديد نيست. اين پيكارى بر سر مرگ و زندگى عليه تروريسم و افراطى‌گرى است كه آن را در خدمت منافع همه‌ى كشورها بايد برد».
خطر ناكامى بزرگترين لشگركشى ناتو
روزنامه‌ى فرانسوى «فيگارو» در مورد نشست سران ناتو در ريگا مى‌نويسد: «هفده سال پس از فروريزى ديوار برلين، براى ناتو در افغانستان موضوع برسر آينده‌ى آن است. از وقتى كه نيروهاى ناتو در تابستان عمليات خود را به سراسر افغانستان گسترش داده‌اند، وخامت بيشتر اوضاع انكارناپذير است. با توجه به خطر ناكامى بزرگترين لشگركشى ناتو، بايد نشست سران ناتو در ريگا تبديل به يك شوراى جنگى شود كه تغيير استراتژى در افغانستان را به همه تحميل كند. اما متاسفانه مناقشه‌ى ميان متحدان درباره‌ى دكترين موجود، هرگونه تصميم‌گيرى را فلج مى‌كند. برخى‌ها در واشنگتن مى‌خواهند پيمان آتلانتيك را با پذيرش ژاپن و استراليا جهانى كنند. اما اضطرارى‌تر آن است كه استراتژى ديگرى فكر شود كه نجات افغانستان را ممكن مىسازد. زيرا فقط به اين قيمت است كه ناتو مى‌تواند از حق موجوديت خود دفاع كند».
ناتو در سال‌هاى آينده درجا خواهد زد
روزنامه‌ى اتريشى «دى پرسه» درباره‌ى وضعيت ناتو در افغانستان مى‌نويسد: «اگر چه منطقه‌ى ماموريت ناتو در افغانستان در سال‌هاى گذشته گسترش يافته است، اما در اروپا ـ به استثناى بريتانيا ـ خويشتندارى نيرومندى براى حضور نظامى در جهان در كنار آمريكا وجود داشته و دارد. و با توجه به افتضاحى كه آمريكا با دخالت نظامى خود در عراق بوجود آورده است، اين خويشتندارى مى‌تواند نيرومند‌تر هم بشود. اگر از افغانستان همواره تابوت‌هاى بيشترى از سربازان قربانى به كشورهايى كه نيرو اعزام كرده‌اند بازگردد و تصاوير قربانيان و ويرانى‌هاى عمليات ناتو بر صفحه‌ى تلويزيون‌هاى خانگى نشان داده شود، موافقت افكار عمومى با ماموريت در افغانستان از اين هم كمتر خواهد شد. نتايج نشست سران ناتو با توجه به چنين زمينه‌اى زياد نخواهد بود. تصميمى در مورد گسترش جدى عمليات ناتو در افغانستان اتخاذ نخواهد شد. ناتو در سال‌هاى آينده درجا خواهد زد. دست كم تا زمانى كه در كاخ سفيد تغيير پست نگهبانى صورت پذيرد».