سینماهای تهران، دلتنگی برای گذشته

تاریخ سینما در ایران از اوایل قرن بیستم میلادی آغاز می‌‌شود. طبق دانشنامه ایرانیکا، اولین سینمای عمومی در ایران در سال ۱۹۰۴ میلادی افتتاح شد.

کاوه مهربانی معمار، هنرمند و نویسنده است. او به موضوع سینما‌های تهران از جمله در مجله‌های "معمار" و "Abitare" پرداخته است.

کاوه مهربانی می‌گوید: «رفتن به سینما بخشی از سبک زندگی مدرن بود.»

از سینماهای تعطیل‌شده تهران

سینما‌های تهران دارای شکل‌های گوناگون بودند.

اسم‌های بسیاری از آنها برگرفته از زبان‌های اروپایی بود: از جمله رادیوسیتی، نیاگارا، اونیورسال، کاپری، ریولی، متروپل، مایاک و کریستال.

به گفته کاوه مهربانی، ساختمان‌های سینماهای تهران یک جور تفسیر شخصی معماران است که در هیچ جای دیگر دنیا وجود ندارد.

یک مرکز مهم سینماهای تهران خیابان لاله‌زار بود. حدود پانزده سینما در اطراف این خیابان قرار داشتند.

انقلاب که شد سینماها بسته شدند و درهای تعدادی از آنها تخته شد.

امروزه بیشتر مغازه‌های خیابان لاله‌زار فروشنده لوازم برقی هستند. به گفته کاوه مهربانی، به نظر می‌رسد درخشش چراغ‌های آنها قرار است غیبت تئاترها، رستوران‌ها و سینماها را جبران کند.

سینمای رادیوسیتی اول به داروخانه تبدیل شده؛ الان سینما در حال خراب شدن است.

از سینماهای تهران

به گزارش روزنامه "همشهری"، سینما آسیا هم چند سالی است به ‌دلیل عدم استقبال مخاطبان تعطیل شده است.

کاوه مهربانی می‌گوید، تضادی وجود دارد بین موفقیت فیلم‌های ایرانی در مسابقات بین‌المللی و خراب شدن ساختمان سینماها در خود کشور.

از سینماهای تعطیل شده تهران

کاوه مهربانی می‌گوید: «سینما دیگر بخشی از زندگی روزمره در مرکز شهر نیست. در گذشته رفتن به سینما با آداب و رسومی همراه بود و تجربه خاصی به شمار می‌آمد.»

کاوه مهربانی درباره سینما ملت که در سال ۲۰۰۸ میلادی افتتاح شده می‌گوید: «این سینما در کنار بزرگراه نیایش واقع است و نشان می‌دهد که سبک زندگی‌ای که در آن سینما متعلق به مرکز شهر و بلوارهای زیبایش بود تغییر کرده است.»