سياست خارجى آمريكا

روزنامه »براونشوايگر تسايتونگ« (Braunschweiger Zeitung) در اينباره چنين اظهار نظر كرده است: اشتباه سياست بوش در قبال كشورهاى خارجى اينست كه هدف آن كسب سريع موفقيت است، در حاليكه بايدمعطوف به صبر و ابرام در ايجاد اعتقاد باشد. بوش نميخواهد قبول كند كه آمريكا در همه كشورهاى جهان محبوب عام نيست. علاقه شديدى كه اخيرآ مردم لتونى و گرجستان به وى نشان دادند در كشورهاى اسلامى به همين نحو نصيب وى نخواهد شد، و اعلام اعزام گروههاى ويژه هم در اين باره تآثيرى نخواهد داشت. ضمنآ پرزيدنت بوش
امرى را كه از قديم الايام معلوم بود بعنوان برنامه ابتكارى خود جلوه داد كه حل مسائل مناطق بحرانى كار نظاميان نيست، بلكه كار ديپلمات ها است.

روزنامه »گنرال آنتسايگر« (General Anzeiger)چاپ شهر بن در همين مقوله چنين آورده است:
اين كار آمريكا كه دو سال قبل بدون داشتن نقشه اى روشن براى دوره بعد از جنگ به عراق لشكر كشيد اشتباهى بزرگ بود. منطق اين اقدام نظامى اين بود كه هر كس كه زمامدارى مستبد و مورد نفرت مردم را ساقط كند ميتواند مطمئن باشد كه از همكارى و حمايت آن مردم برخوردر خواهد شد. ولى ساده لوحى اين تصور در اين بين بر همگان روشن شده است. اكنون كه رئيس جمهور آمريكا به اشتباه خود اذعان و اعلام ميكند كه كار بازسازى عراق در زمينه غير نظامى را تسريع خواهد كرد خود پيشرفتى قابل توجه محسوب ميشود. ولى موفقيت اين برنامه بسته به آنست كه در سياست خارجى آمريكا تجديد نظر اصولى بعمل آيد.

روزنامه اتريشى »در استاندارد« (Der Standard) در باره ادامه عمليات قهرآميز در عراق چنين نگاشته است: شورش عراق بالآخره روزى به بن بست خواهد رسيد، زيرا گرچه تاكتيك آن تا حدى از نظر لجيستيكى صحيح و حتى مدبرانه است، ولى از نظر اهداف سوق الجيشى مبهم و ناروشن است. ولى تا آن زمان ممكن است وقت زيادى بگذرد. وقتى ميشنويم كه حمله گسترده اخير آمريكا در استان انبار عراق در واقع عكس العملى در برابر حملات شديد و داراى نقشه نظامى عراقيان به نيروهاى آمريكا بوده، اميد و خوشبينى ما در اين باره ضعيف ميشود.