سياست بوش در برابر ايران: قرار دادن جمهورى اسلامى بر سر دوراهى؟
۱۳۸۳ دی ۱۱, جمعهدر اين رابطه جدال فقط بر سر برنامه اتمى جمهورى اسلامى نيست. دولت آمريكا بر اين باور است كه حكومت ايران در تمامى منطقه خاورميانه، هر كجا كه جنجالى باشد، فعال است: چه در عراق، چه در جريان تهديد اسراييل از طريق شبهنظاميان حزباله و نيروهاى مسلح سازمانهاى فلسطينى و چه در رابطه با حمايت از عمليات تروريستى.
حال بوش پس از آنكه ايران را در سال ۲۰۰۲ ميلادى، در فهرست كشورهاى «محور شرارت» قرار داد، دوباره به سياست ديلپلماتيك روى آورده است. روزنامه «لوسآنجلس تايمز» نوشته است كه براى دولت بوش، با توجه به ركود سياسى و ديپلماتيك، و زير فشارهاى متعدد در عرصه سياستهاى داخلى و بين المللى بخاطر جنگ عراق، بجز صبر كردن، راههاى اندكى مانده است.
براى دولت بوش ايجاد «نيروهاى متفق»، همانند مورد عراق، چشماندازى ندارد. و بخاطر مقاومت روسيه، فرانسه و اروپايىها، اجرا كردن تحريم در مورد ايران، از سوى شوراى امنيت سازمان ملل متحد نيز از شانس بسيار اندكى برخوردار است. مجلهى Council of Foreign Relations كه به مسايل سياست بينالملل مىپردازد با نگاهى به سال آينده ميلادى مىنويسد، بوش بخاطر تهاجم نظامى به عراق، امكانات بسيار كمى براى فشار آوردن بر ايران دارد. به همين دليل هيچ چيزى تكان نمىخورد. اما مرزى هم در اين ميان وجود دارد، و آن، چيزى ست كه مجله خبرى «تايم» نوشته: «براى ايالات متحده و موتلفان روبهافزايش او قابل تصور نيست، كه يك كشور غيردمكراتيك اسلامى كه از تروريسم حمايت مىكند، و در مقابل روند صلح اعراب و اسراييل مىايستد، حتا كمى به بمب اتمى نزديك شود».
هستند كسانى در آمريكا كه بر حمله نظامى به تاسيسات اتمى ايران پاى مىفشرند، و نيز كسانى مانند «كنت پولاك» كارشناس امور خاورميانه كه مخالف اين امرند زيرا معتقدند كه جمهورى اسلامى تاسيسات اتمى خود را در صدها مكان مستقر كرده و حتا بسيارى از آنها را از ترس حمله نظامى در پناهگاههاى زيرزمينى راهاندازى نموده است.
كالين پاول كه بزودى از مقام وزارت امور خارجه آمريكا كنار مىرود چندى پيش اعلام كرد كه ايالات متحده نمىخواهد ارتش خود را روانه تهران كند. روزنامه «شيكاگو تريبون» مىنويسد: ” تنها راهى كه براى آمريكا مانده اين است كه همراه با اروپايىها ، ايران را بر سر يك دوراهى قرار دهد: يا ايران بايد خود را به كشورى منزوى و بىضرر با سلاح اتمى تبديل كند و يا دوباره به جاى رها كردن جامعه جهانى، به آن بپيوندد و از امنيتش محافظت كند.