سهل‌انگاريها در وفاى به قول كمك‌رسانى به زلزله‌زدگان جهان
۱۳۸۳ دی ۲۳, چهارشنبه
از جمله روزنامه ”زود كورير Südkurier“ به مورد زلزله شهر بم در سال گذشته مي‌پردازد و به انتقاد مي‌نويسد: ”سازمانهاى امدادگر بايست در سپاسگزارى كردن از كساني كه قول كمك مى‌دهند زياد عجله نكنند. اين گونه نيست كه هر دولت و كشورى كه قول كمك داده، واقعا هم به قول خود عمل كرده است. براى نمونه مى‌توانيم مورد شهر زلزله‌زده بم را در نظر آوريم: در روز بيست و ششم ماه دسامبر سال ۲۰۰۳ ميلادى، درست يك سال پيش از زلزله امسال در آسيا، زلزله‌اي شهر بم واقع در كشور ايران را ويران كرد. دولتممردان سراسر جهان كه متاثر شده بودند از اينكه مي‌ديدند به يكباره ۳۰ هزار انسان جان خود را بر اثر زلزله از دست داده‌‌اند، قول دادند كه ۲۶۵ ميليون يورو كمك كنند. اما تنها ۷۵ ميليون يورو پرداختند. نتيجه اين شد كه بازسازى شهر بم تنها به سختى و آهستگى پيش مى‌رود و آنان كه از زلزله جان سالم به در بردند، حس مى‌كنند كه با بى‌صداقتى روبرو شده‌اند. چنين چيزى نبايد دوباره اتفاق بيافتد. سازمان ملل متحد تجربه دارد و مى داند كه بايد در كنفرانس كشورهاى امدادگر در ژنو پافشارى كند كه اگر مى‌خواهند قولى براى كمك بدهند، قولى باشد كه واقعا به ان عمل كنند. مردم مناطق ويران شده نياز به چشم‌انداز دارند و نه به كلمات بزرگ.“
مفسر روزنامه ”وتسلارر نويه تسايتونگ Wetzlarer Neue Zeitung“ به آلمان به عنوان كشور كمك‌رسان پرداخته، و در باره سود احتمالى كمك به كشورهاي فاجعه‌زده براى آلمان مى‌نويسد: ”واقعا اين نتيجه‌‌اى بس سخره‌‌گرايانه خواهد بود اگر قرار باشد كه صدراعظم آلمان گرهارد شرودر و وزير امور خارجه يوشكا فيشر بتوانند با پذيرش نقش رهبرى در بازسازى مناطق سيل‌زده به كرسى‌اى در سازمان ملل دست يابند. چون آلمان بدين ترتيب توانسته است به راحتى از اين مانع عبور كند كه دست كم هفت دهم درصد از نيروى اقتصادى خود را صرف كمك به كشورهاى در حال رشد كند.“