سفر صدراعظم آلمان به ليبى
۱۳۸۳ مهر ۲۴, جمعه
در اين باره مفسر روزنامه ”راينيشه پست Rheinische Post“ مى‌نويسد: ”گرهارد شرودر صدراعظمى بد مى‌بود اگر طرابلس را ناديده مى‌گرفت. اما وى اگر مى‌خواست همه چيز را ناديده بگيرد و معمر القذافى را با ژستى كه بيانگر ساده‌گيرى است، در آغوش بگيرد هم باز صدراعظم بدى مى‌بود. نخستين سفر رييس دولتى آلمانى به اين كشور توليد كننده نفت نياز به آن دارد كه با حساسيت و احتياط تمام رفتار شود و علائق آلمان را نمايندگى كند. اينكه ليبى را به سرعت از فهرست كشورهاى شرور حذف كنند، يقينا به نفع آلمان نيست. قذافى بى توجه به ديگران منافع خود را دنبال كرده است. بمبهايى كه برفراز لوكربى فرود آمدند، بمبهايى كه بر برلين فروافكنده شدند و پولهايى كه به تروريستها پرداخت گشتند همه دلايلى هستند كه بتوان با آن قذافى را به پاى ميز محاكمه در دادگاهى بين‌المللى كشاند. البته اگر او در چنين دادگاهى مى‌بود نمى توانست به هنگام گروگان‌گيرى توريستهاى آلمانى ميانجيگرى و كمك كند. اگر او محاكمه شده بود نمى‌توانست از ارتباطهاى خود در كشورهاى اسلامى براى آرام كردن فعاليتهاى تروريستى استفاده كند. و نيز نمى توانست كشورش را به راهى براى دوستى با غرب بكشاند. با اين همه شرودر نبايست در گفتگوهاى خود با قذافى تنها به فكر معامله بر سر نفت باشد. بلكه بايست خواهان رعايت حقوق بشر در ليبى شود و از قذافى بخواهد كه نشانه‌هايى عرضه كند كه بيانگر روند دگرگونى در سياست وى باشد.“
در اين باره در روزنامه ”كوبورگر تاگه بلات Coburger Tageblatt“ چنين مى‌خوانيم: ”اگر صدام حسين انعطاف‌پذيرى تعجب‌برانگيز كسى چون معمر القذافى را داشت، شايد هم اينك در كاخ خود نشسته بود و انتظار مرگ را نمى‌كشيد. رهبر خودفرمان انقلاب ليبى به خاطر آنچه در لوكربى و لابل پيش آمد محاكمه نشد. پول فراوانى كه او پرداخت موجب آن شد كه بخشيده شود. با آنكه او در گذشته پشت پرده عمليات تروريستها بود، از او بازخواستى نكردند. برعكس بسيارى صاحبان جاه و مقام هم اكنون مى كوشند به چادر لوكس او وارد شوند. صدراعظم آلمان به ليبى سفر كرده تا راهى جديد در رابطه ميان ليبى و آلمان باز كند. گرهارد شرودر بايد عجله كند. رقابت بر سر دستيابي به منابع ليبي شديدتر مى‌شود. ايتاليا به عنوان قدرت استعمارى قديم در ليبى بيشترين نفوذ را دارد. نخست‌وزير ايتاليا سيلويو برلوسكونى در طرابلس ميهمانى است دائمى. و امريكاييها كه تحريمها عليه ليبي را رفع كرده‌اند مى‌خواهند سهم خود را در اين ميان ببرند. آلمان به منابع نفتى اين كشور نزديك واقع در افريقاى شمالى در آينده نزديك نياز دارد، چون به كشورهاى توليد كننده نفتى كه دورتر واقع شده‌اند، چين و هند دست‌اندازى مى‌كنند.“