سرفرمانده جدید نیروهای آمریکائی در عراق

همزمان با آغاز جنگ در عراق، ریموند اودیرنو که در آن زمان ژنرال دو ستاره بود و فرماندهی لشگر چهارم پیاده را برعهده داشت، وارد عراق شد. واحدهای پیاده‌ی این لشگر به زودی موفق شدند در نزدیکی تکریت و منطقه‌ی موسوم به "مثلث سنی‌ها" آرامش برقرار کنند، اما رفتار خشن آن‌ها زبانزد همگان شد.

دیگر سربازان ارتش آمریکا شگفت‌زده بودند از اینکه همقطارانشان در لشگر چهارم پیاده، سوار بر تانک، با اسلحه، غیرنظامیان را نشانه می‌گیرند. متخصصان امور نظامی نیز رفتار خشن این لشگر را عاملی می‌دانند که بسیاری از اعراب سنی در عراق را به سوی شورشیان کشاند.

حتی بازداشت صدام حسین در ماه دسامبر سال ۲۰۰۳ توسط نیروهای لشگر چهارم نتوانست تاثیری بر شهرت منفی این لشگر داشته باشد.

جابجایی پی‌درپی ژنرال

در ماه آوریل سال ۲۰۰۴ ژنرال اودیرنو به آمریکا بازگشت و دستیار مشاور ارشد رئیس جمهور آمریکا در مسائل نظامی شد. در همین سال پسرش تونی که در عراق مشغول به خدمت سربازی بود، در عملیاتی دست‌اش را از دست داد و به عنوان معلول جنگی از ادامه‌ی خدمت معاف شد.

اودیرنو دوباره در سال ۲۰۰۶ به‌عنوان فرمانده نیروهای آمریکائی به عراق بازگشت و در حالی که دولت آمریکا از هر سو برای خروج نیروهایش تحت فشار بود، در آغاز سال ۲۰۰۷ با ژنرال پترئوس خواستار افزایش نیروها شد. اودیرنو که خود فارغ التحصیل آکادمی نظامی وست‌پوینت است، با هیکل تنومند و سر تراشیده، به سربازان آمریکائی یاد داد که باید از غیر نظامیان محافظت کنند و مقابله با شورشیان به زمان نیاز دارد. از هنگامی که او به همراه پترئوس فرماندهی نیروها در عراق را برعهده گرفته‌اند، تعداد حملات شورشیان کاهش یافته و ثبات و آرامش نسبی به عراق بازگشته است.

اودیرنو در آغاز سال جاری میلادی به آمریکا بازگشت و احتمال می‌رفت پستی در رده‌های بالایی وزارت دفاع به ‌دست آورد، اما اکنون او برای سومین بار به عراق باز می‌گردد.

وظایف ژنرال

گفته می‌شود که وظیفه‌ی اودیرنو تامین ثبات درعراق و تدوین یک استراتژی برای رئیس جمهور جدید آمریکا در زمینه‌ی خروج نیروها از عراق است. او خود می‌گوید که نیروهای آمریکایی گام به گام عراقی‌ها را در به ‌دست گرفتن امور یاری می‌رسانند و هدف او و زیردستانش برعهده‌گرفتن وظایف مشورتی است.

اودیرنو تاکید می‌کند که عراق باید هرچه زودتر با اقتصاد و سیاست بین المللی هم‌پیوند شود و مردم آن از ثبات اقتصادی برخوردار گردند.

با به واقعیت پیوستن این شرایط است که دولت آمریکا آنگاه باید تصمیم بگیرد تا چه حد در عراق حضور نظامی داشته باشد. اما خود اودیرنو می‌گوید که دیر یا زود آمریکا با عراق مثل هر کشور دیگری همکاری نظامی خواهد داشت.