سال ۲۰۰۵ «سال فريدريش شيلر» در آلمان و دو خبر ديگر فرهنگى
۱۳۸۳ دی ۲۹, سه‌شنبه
در همين رابطه قرار است در آغاز مراسم ۲۴ ساعته‌ى شيلرخوانى در روزهاى پنجم و ششم ماه مارس، گرهارد شرودر صدراعظم آلمان، با خواندن بخشهايى از آثار شاعر، مراسم مزبور را افتتاح كند. آنگونه كه كريستينا وايس وزير فرهنگ دولت آلمان اعلام كرده، اين مراسم قرار است، بعنوان آغاز رسمى «سال شيلر» در عمارت آكادمى هنر برلين برگزار شود. در كنار گرهارد شرودر، نويسندگان وشخصيتهاى سرشناس دسگر فرهنگى جهان آلمانى‌زبان نيز در مراسم شركت خواهند كرد. يكى از اين نويسندگان «آدولف موشگ» نويسنده سويسى و رييس آكادمى‌ست. وزير فرهنگ آلمان براى «سال شيلر» بودجه‌اى ۴۸۵ هزار يورويى را در نظر گرفته است. در جريان مراسم مزبور برنامه‌هاى بسيار ديگرى نيز، از جمله مسابقه مقاله‌نويسى و برگزارى تئاتر در نظر گرفته شده‌اند.
اتحاديه ناشران آلمان در جستجوى نامزدى براى جايزه صلح
اتحاديه ناشران آلمانى در جستجوى نامزدهايى براى جايزه صلح سال ۲۰۰۵ ميلادى‌ست. اتحاديه ناشران آلمان در فرانكفورت اعلام كرد، شخصيتى كه جايزه به وى تعلق مى‌گيرد، بايد در ابعادى گسترده و در درجه اول، در عرصه ادبيات، علم و هنر، براى گسترش بخشيدن به ايده و انديشه صلح تلاش ورزيده باشد. پايان مهلت پيشنهاد نامزدهايى كه شايسته‌ى دريافت چنين جايزه‌اى هستند، پانزدهم ماه فوريه است.
جايزه صلح ناشران آلمان كه از سال ۱۹۵۰ به يكى از شخصيتهاى فرهنگى داده شده، ۱۵ هزار يورو مى‌باشد و هميشه پس از پايان نمايشگاه بين‌المللى كتاب فرانكفورت اهدا مى‌شود. در سال گذشته «پتر استرهازى» نويسنده مجارى، بخاطر تلاشهايش در راه گسترش ايده صلح در اروپاى شرقى جايزه صلح ناشران آلمان را از آن خود كرد.
نگاه يك كارگردان اپراى آلمانى به هنر خود
شايد براى هر كسى كه براى ديدن تئاتر يا مثلا اپرا مى‌رود، امرى بديهى باشد كه مى‌خواهد آرامش يابد و اوقاتى را براى سرگرمى و لذت بردن بگذراند. اما از نظر «ميشاييل تال‌هايمر» كارگردان اپرا، به روى صحنه بردن اپرا به شكلى كه به مذاق همگان خوش بيايد و براى آنها آسايش بوجود بياورد، ناممكن است. اين كارگردان آلمانى اپرا در گفتگويى با روزنامه «فرانكفورتر آلگماينه تسايتونگ» مى‌گويد: «ما بايد آسايش را برهم زنيم، ما بايد زخمها را نشان دهيم».
«تال‌هايمر» مى‌گويد كه خود هرگز طرفدرا پر و پا قرص اپرا نبوده است. و ادامه مى‌دهد: ”اپرا آن نوع موسيقى‌يى نيست كه من حتما در خانه خودم گوش مى‌دهم. در خانه من ترجيحا «نيك كيو»، «بت گيبنز» و «نيل يانگ» را گوش مى‌دهم“. «ميشاييل تال‌هايمر» معتقد است كارگردانى اپرا بايد به‌گونه‌اى باشد كه اپرا بتواند «داستانى را تعريف كند و آنهم واضح و روشن».
كارگردان صريح و تكرو آلمانى ادامه مى‌دهد خيلى از كارگردانان خيال مى‌كنند، آزادند كه جنون‌آميزترين تصويرها را از خود دربياورند: «زمانى هم سپس ديده مى‌شود كه گروه همخوانان ملبس به لباس فضانوردهاى روى كره‌ى ماه هستند و در پسزمينه هم قورباغه‌هاى سبز دارند مى‌جهند. اين بيان و جلوه‌ى حماقت است».