سالروز نخستين سخنرانى نماينده فلسطينيان در سازمان ملل

�يد.

يك روز پس از اين سخنرانى روزنامه نويه تسورشر تسايتونگ Neue Zürcher Zeitung نوشت:

“سخنرانى عرفات كه بارها به خاطر كف زدنهاى حاضران قطع شد، سخنرانى اى بود با كيفيتى متوسط. و گاه حتى نامطبوع به خاطر آنكه در توضيحاتى طولانى در باره وضعيت جهان، نقش سازمان ملل و تاريخ پيدايش مسئله فلسطين واقعيتها ديگرگون جلوه داده مى شد.”

اين نخستين بار در طول تاريخ اجلاس عمومى سازمان ملل بود كه رييس يك سازمان در آن سخنرانى مى كرد كه نه نماينده دولتى بود و نه نماينده حكومتى.

چه چيزى موجب شده بود كه عرفات بتواند در نيويورك حضور يابد؟

سازمان ملل تا آن زمان با مسئله فلسطين همچون كودكى ناخواسته رفتار مى كرد. نه كسى و نه چيزى وجود داشت كه نماينده فلسطينيان در اين سازمان باشد. در نيويورك تنها بر سر موضوع آوارگان فلسطينى بود كه بحث مى شد. آنچه كار را دشوار مى كرد اين بود كه عمليات چريكى فلسطينيان مانع از آن بود كه نمايندگان آنان را در جمع ديپلماتهاى سازمان ملل بپذيرند.

تاسيس سازمان آزاديبخش فلسطين در قاهره در سال ۱۹۶۴ ميلادى نقطه عطفى در روابط ميان فلسطينيان و سازمان ملل بود. با اين حال در پى آن پيشرفتى در زمينه هاى ديپلماتيك حاصل نشد. از جمله موانع يكى جنگ شش روزه سال ۱۹۶۷ بود كه در آن اسراييل پيروز شد و نيز سازمان انشعابى اى از سازمان آزاديبخش فلسطين كه دست به عمليات تروريستى مى زد.

نقطه عطف ديگر در سال ۱۹۷۴ بود، آنجا كه قرار شد سرانجام مسئله فلسطين در سازمان ملل بررسى شود. عرفات به مسكو سفر كرد و مقامات شوروى از او خواستند تلاش كند تا با سازمان ملل وارد گفتگو شود. عرفات در بازگشت از مسكو از اتحاديه عرب خواست موضوع فلسطين را در سازمان ملل مطرح كند. به جز چهار كشور، كه در ميانشان اسراييل و امريكا نيز بودند، ۱۰۵ كشور راى بدان دادند كه مسئله فلسطين در سازمان ملل مطرح شود. بدين ترتيب راه براى ورود سازمان آزاديبخش فلسطين به سازمان ملل باز شد.

سخنرانى عرفات در سيزدهم نوامبر سال ۱۹۷۴ ميلادى در سازمان ملل توجه جهانيان را برانگيخت. عرفات تاكيد كرد بر اينكه نه بر ضد يهوديان بلكه بر ضد صهيونيسم است. او دست خود را به سوى اسراييليان دراز كرد تا بلكه فلسطينيان و اسراييليها همزيستى اى مسالمت آميز با هم بيابند. عرفات گفت: “بگذاريد اين رويا و اميد را تحقق بخشيم كه مردم فلسطين از تبعيد به خانه بازگردند و ما مشتركا با رزمندگان يهودى و رفقايشان، با اسقف مسيحيان و ياران آنان در كشورى دموكراتيك و مترقى كه در آن يهوديان، مسلمانان و مسيحيان داراى حقوق برابرند در عدالت و برادرى زندگى كنيم. ”