سازمان ملل متحد و بحران عراق
۱۳۸۳ فروردین ۲۵, سهشنبهسلف عنان در اين سمت بطروس بطروس غالى ، چندى پيش در گفتگوئى با دويچه وله صداى آلمان به اين سوال پاسخ مثبت داد وخواستار به عهده گرفتن مسئوليت مهمترى از طرف سازمان ملل در عراق شدولى فعلا مقامات اين سازمان جهانى خويشتن دارى پيشه ساخته اند و آنهم باوجوديكه كوفى عنان مشاور خود اخضر ابراهيمى را به عراق اعزام داشت.گروگانگيريهاى اخير در عراق نشان ميدهند كه اقدامات سازمان ملل متحد در حال حاضر در عراق ميتواند همراه با مخاطراتى براى اين سازمان باشد،مع الوصف Rainer Sollich در تفسيرى در اينباره بر اين عقيده است كه بايد شروط لازمه براى ايفاى چنين نقشى از طرف سازمان ملل متحد در عراق مورد بررسى قرار بگيرند.وى در ادامه اين تفسير از جمله مينويسد:
رويداهاى اخير در عراق ، ربودن خارجيان و بيش از ششصد كشته و آنهم به تنهائى از اوآيل ماه جارى آوريل در فلوجه ، نشان ميدهند كه ايالات متحده آمريكا و متحدينش در عراق قادر به كنترل اين كشور نيستند.و جرج دبليو بوش رئيس جمهورى ايالات متحده آمريكا نيز از آن آگاه است.با ادامه يافتن هرج و مرج در عراق و كشته شدن سربازان آمريكائى در آن كشور اين خواست در وى تقويت ميشود كه مسئوليت برقرارى آرامش و بازسازى عراق را بر پايه هاى بمراتب وسيع ترى استوار سازد. حال نيزشمارى از مفسران دررابطه با اوضاع عراق سخن از «ويتنام دوم « بميان مى آورند كه براى بوش امرى ناگوار خواهد بود چراكه وى مايل است در انتخابات رياست جمهورى در ماه نوامبر مجددا بدين سمت انتخاب شود.و بدين خاطر است كه راه برون رفت از اين مخمصه ميتواند محول نمودن اين مسئوليت به سازمان ملل متحد باشد.ولى اين سازمان خويشتن دارى پيشه ساخته كه قابل درك است زيرا كه در ماه اوت سال ميلادى گذشته ۲۲ نفر در سوءقصدى به مقر اين سازمان در بغداد كشته شدند و سازمان ملل متحد نيز كارمندان خود را از عراق خارج ساخت. افزون براين به حملات اخير و ربودن خارجيان در عراق نيز توجه ميشود و آنهم نه فقط اتباع كشورهاى متفق آمريكا در جنگ عراق .سازمان ملل متحد باتوجه به همين موضوع وكشتن به گروگان گرفتن اتباع كشورهاى مخالف جنگ به اين نتيجه ميرسد كه در حال حاضر عراق كشورى خطرناك براى اقامت خارجيان است.و حتى حمايت پيمان ناتو از اين سازمان جهانى در عراق نيز نميتواند تغييرى كلى در اين وضعيت دهد
ولى حال بايد از خود پرسيد كه پس چه بايد كرد؟.حتى اگر وزارت دفاع آمريكا سربازان بيشترى به عراق اعزام دارد كارى از دست آمريكا و متحدينش در عراق ساخته نيست زيرا كه اعتماد مردم عراق به آنها در سطح وسيعى از دست رفته است.اما ميتوان پيش بينى كرد كه سازمان ملل متحد باوجود كليه مخاطرات ميتواند اعتماد مردم آنكشور را جلب نمايد و دست روى دست گذاشتن و انتقاد از اشغالگران عراق صحيح نيست و منجمله اشاره به آغاز جنگ با دلايلى قابل ترديد و عدم توجه به عواقب آن . زيرا حال مساله بر سر اينستكه براى مردم عراق پس از سالها حكومت استبدادى و خونريز و مجازاتهاى اقتصادى امكان زندگى در صلح و آرامش ، رفاه نسبى و اقتدارملى فراهم شود كه در انطباق با اصل همدردى و همبستگى با ملت عراق و همچنين علائق بين المللى است. بايد مانع از آن شد كه تشديد هرج و مرج در عراق باعث تشديد عمليات تروريستى در داخل و خارج عراق شود و عده بيشترى را بسوى اين سازمانهاى تروريستى بكشاند اگرناتوانى آمريكا در تحقق بخشيدن به اين هدف آشكار شود پس حداقل ملت عراق بايد به كمك هاى بين المللى اميد ببندد.