زندگی برند آیشینگر در نمایشگاهی در برلین

ژست‌های مخصوص با سیگاری بر لب، کاپشن جین و پوستری از یکی از فیلم هایش با نام "آخرین خروجی بروکلین". برند آیشینگر مردی با چهره‌ای متفاوت که توانست به هالیوود نفوذ کند. زندگی او را می‌توان در موزه فیلم و تلویزیون شهر برلین با عنوان "... سینما همه چیز است" بازبینی کرد.

گرچه امروز از آیشینگر به عنوان یکی از مشهورترین تهیه‌کنندگان سینمای جهان نام می‌برند، اما او پیشرفت‌های خود را در صنعت فیلم جهان در مدرسه عالی فیلم مونیخ با آثاری آغاز کرد که خود ساخته بود. او حتی در فیلم "افسانه کریسمس" که در سال ۱۹۷۴ ساخته شد، نقش اول فیلم را به عهده داشت.

آیشینگر پس از پایان تحصیلات آکادمیک در مونیخ ابتدا به عنوان سناریونویس و تهیه‌کننده مشغول به کار شد. او با تهیه فیلم‌های کوتاه به تدریج پای خود را در صنعت سینما محکم کرد. آیشینگر سپس با تهیه فیلمی در ارتباط با کودکان معتاد خودفروش در منطقه راه آهن شهر برلین توجه همگان را به سوی خود جلب کرد. تهیه موسیقی این فیلم به عهده دیوید بووی (عکس بالا) خواننده شهیر انگلیسی بود.

در دهه ۱۹۸۰ موفقیت برند آیشینگر در آلمان آغاز شد. در این دوران درآمد آیشینگر برای تهیه فیلم به نسبت دیگر تهیه کنندگان آلمانی به شدت افزایش یافت. او در سال ۱۹۸۳ توانست مخارج فیلم پرخرجی چون "داستان پایان‌ناپذیر" را به عهده گیرد.

آیشینگر در زمینه‌های مختلف هنری کار می‌کرد و در همه‌ بخش‌ها پشتکار و وسواس عجیبی داشت. او در کنار کار تهیه‌کنندگی و توزیع فیلم به عنوان سینمادار نیز فعالیت خود را آغاز کرد. او در سال ۱۹۹۱ مجموعه سینمایی "سینه دم" در شهر کلن آلمان را افتتاح کرد. این مجموعه سال‌ها یکی از مراکز پرقدرت سینمایی در آلمان بود. آیشینگر سالن‌های انتظار و دیوارهای این مجموعه را با عکس بزرگان تاریخ سینما تزئین کرده بود.

بسیاری از فعالان سینما رویای ورود به سینمای هالیوود را دارند. آیشینگر یکی از معدود آلمانی‌هایی بود که طی سالیان طولانی هرچند یک‌بار موفقیت خود را در هالیوود جشن می‌گرفت. این شهروند مونیخی در سال‌های جوانی به آمریکا رفت و سعی کرد در هالیوود هم ریشه بدواند. او تا پایان عمر در لس آنجلس دفتری داشت.

برند آیشینگر در دوران فعالیت‌های سینمایی خود چندین‌بار موفق شد با ستارگان بزرگ سینما همکاری کند. در سال ۱۹۸۶ او در فیلم "نام گل سرخ" با شون کانری، بازیگر شهیر اسکاتلندی همکاری کرد. این فیلم پرخرج، نام آلمان و آیشینگر را در عرصه سینما مطرح ساخت. فیلم گرچه با انتقادهای بسیاری روبرو شد، اما فروش بسیار بالایی داشت.

آیشینگر صنعت فیلم در آلمان را نیز متحول ساخت. او موفق شد با تهیه فیلمی، ژانر کمدی را به یکی از محبوب‌ترین ژانرهای فیلم در آلمان تبدیل کند. در دهه نود میلادی او موفق شد با فیلم "مرد ناآرام" با بازیگری تیل شوایگر، که در آن زمان هنرپیشه چندان مشهوری نبود، به پیروزی بزرگی دست یابد. سرگرم‌کنندگی این فیلم کمدی به همراه نبوغ آیشینگر برای کشف بازیگران پراستعداد در این فیلم محسوس بود.

آیشینگر در میان فیلم‌های پرهزینه‌اش هرچند یک بار خود نیز فیلمی را کارگردانی می‌کرد. موفق‌ترین فیلمی که او کارگردانی‌اش را به عهده داشت فیلم "دوشیزه رزماری" بود. نینا هُس عهده‌دار نقش اصلی این فیلم بود.

فیلم‌های آیشینگر گرچه جایزه اسکار نبردند، اما یکی از آنها به نام "سقوط" کاندید جایزه اسکار شد. آیشینگر اما در آلمان جوایز هنری بسیاری به دست آورد. فیلم‌هایی چون "سقوط" محصول ۲۰۰۴ که در آن آخرین روزهای زندگی آدولف هیتلر به نمایش درمی‌آید، بحث‌های فراوانی را در آلمان برانگیخت. تاریخ‌دانان و منتقدان، این فیلم را به برداشت سطحی از واقعیات تاریخی متهم کردند. فیلم "سقوط" اما فروش بسیار خوبی داشت.

برند آیشینگر همواره در تضادی درونی به سرمی‌برد: او از طرفی می‌خواست با تهیه فیلم پول کلانی به دست آورد، اما از سوی دیگر خواستار نقدهای هنری معتبر هم بود. فیلم "ذرات بنیادین" در همین راستا بود. اسکار روهلر، کارگردان این فیلم نسخه موجود برای تهیه فیلم را به ستاریویی در باره مطالعات اجتماعی تبدیل کرد.

فیلم‌ سینمایی برجسته‌ای مانند «عطر» بار دیگر نام آیشینگر را در سال ۲۰۰۶ بر سر زبان‌ها انداخت. این فیلم پرهزینه به کارگردانی تام تیکور و بازیگری کارولینه هرفورت بود. (آیشینگر در کنار کارولینه هرفورت و تام تیکور) آیشینگر در کنار تهیه‌کنندگی در بخش سناریوی این فیلم نیز همکاری کرد.

علاقمندی آیشینگر به تاریخ آلمان بارها او را به این حیطه در فیلم سازی وارد کرد. آیشینگر پس از پرداختن به فیلم‌هایی در باره نازی‌های آلمان و تاریخ پس از جنگ جهانی در این کشور، در سال‌های پایانی زندگی‌اش انرژی بسیاری برای تهیه فیلم سینمایی برجسته‌ای مانند "کمپلکس بادرماینهوف" صرف کرد. "موریتس بلایب تروی" و یوهانا وکالک"، نقش های "آندرآس بادر" و "گودرون اسلینگ" را در این فیلم به عهده داشتند.

آیشینگر در سال ۲۰۱۰ موفق به دریافت جایزه فیلم آلمان شد. به این ترتیب از او در برلین طی برنامه‌ای با شکوه به خاطر فعالیت‌های سینمایی‌اش تقدیر کردند. او برای نخستین بار، هم از طرف سرمایه داران سینما، هم از طرف منتقدان هنری تایید شد. از این زمان شخصیت آیشینگر بیشتر مورد تایید قرار گرفت.

آیشینگر زمانی که فقط ۶۱ سال داشت به هنگام صرف غذا در لس آنجلس در پی سکته قلبی درگذشت. مرگ او برای صنعت فیلم آلمان خسرانی بزرگ بود. موزه فیلم و تلویزیون شهر برلین اکنون می‌کوشد در نمایشگاهی که برای برند آیشینگر برپا کرده به جزئیات زندگی او بپردازد. این نمایشگاه تا ششم اکتبر ادامه خواهد داشت.