زندگى روزمره در كابل

از جائى صداى راديوى محلى به گوش مى رسد. اينجا ميدان كوچكى در محله هزاره، در غرب شهر كابل است. عده اى مرد در گوشه اى كنار هم نشسته اند و به گفتگو مشغولند. آنها مى دانند كه در همان نزديكى ۵۰۰ نماينده لويه جرگه، در چادرى قانون اساسى آينده كشور را بررسى مى كنند. اين مردان نظرى مثبت نسبت به اين همايش اقوام و قبايل افغانستان دارند. يكى از آنها مى گويد: لويه جرگه و قانون اساسى خواست همه مردم افغانستانه و به گروه خاصى تعلق نداره. بايد بر مبناى همين قانون اساسى جديد، همه مردم بتونن در آرامش زندگى كنند. بايد حقوق زنها با مردها برابر بشه. ما به اين قوانين احترام مى گذاريم و اين قانون اساسى مورد قبول ماست.“

در طرف ديگر خيابان مردى بر روى يك صندلى چرخ دار نشسته است. يك پايش از كار افتاده . او از همايش لويه جرگه بسيار دورافتاده و خبر زيادى از نتايج آن ندارد. او مى گويد كه در افغانستان از پيشرفت و زندگى بهتر خبرى نيست. او حتى نظرى مخالف ديگران دارد و فكر مى كند كه با شكست طالبان اوضاع سخت تر شده است. مى گويد:
“وضع من در اين دو سال آخر زندگيم بدتر شده. قبلا وضعم بهتر بود. مثلا مى تونستم يه خونه ، يا يه اتاق برا زندگى پيدا كنم. امروز اين كار امكان نداره. يه خونه توى كابل شده ۴۰ تا ۵۰ دلار. خيلى گرون شده.”

در همان نزديكى محمد كريم، يك تخم مرغ فروش شهر كابل روى اسفالت خيابان نشسته است و جلويش تخم مرغ هاى رنگ آميزى شده در سبدى نيمه پر قرار دارند. محمد كريم بازارش كساد است. هيچ كس جلوى بساط او نمى ايستد. او نمى داند كه آيا نتايج لويه جرگه ى قانون اساسى به شرايط سخت فقراى كشور هم توجهى خواهد داشت يا نه. فقط يك چيز را مى داند و برايش مهم است. بايد صلح و امنيت در كشور برقرار شود. مى گويد:
م”ما به صلح احتياج داريم، اصلا مهم نيست چه جوري. ما ديگه از جنگ خسته شديم.وقتى صلح برقرار بشه منم مى تونم زندگى بهترى داشته باشم.”